معرفی فیلم ترسناک شیون یکی از متفاوت‌ترین فیلم‌های ترسناک دهه اخیر
فیلم ترسناک کره‌ای «شیون» با امتیاز ۹۹٪ در راتن‌تومیتوز، تجربه‌ای تاریک و تکان‌دهنده است که ترس، خرافه و جنون را در دل یک روستای مرموز به تصویر می‌کشد.
نا هونگ‌جین، کارگردان صاحب‌سبک کره‌ای که پیش‌تر با فیلم‌هایی چون The Chaser و The Yellow Sea شناخته شده، با ساخت فیلم The Wailing (شیون) در سال ۲۰۱۶ بار دیگر توانایی‌اش را در روایت‌گری پرشور و بی‌پروا اثبات کرد. سبک فیلم‌سازی نا، ترکیبی از احساسات انفجاری و داستان‌سرایی جسورانه است که در عین آشفتگی ظاهری، تعادل دقیقی میان نظم و جنون برقرار می‌کند.
او این بار در «شیون» سراغ داستانی رازآلود و ماورایی در روستایی دورافتاده می‌رود؛ فیلمی که هم‌زمان یک معمای پلیسی عجیب و یک تریلر ماورایی پر از انرژی و آشوب است. این فیلم با استقبال منتقدان در جشنواره کن روبه‌رو شد و در گیشه نیز موفق عمل کرد. به مرور زمان، «شیون» نه تنها تحسین گسترده‌ای دریافت کرد، بلکه الهام‌بخش فیلم‌هایی مانند Incantation از نتفلیکس شد.
برخلاف فیلم‌های ترسناک مطرحی همچون I Saw the Devil یا Train to Busan، فیلم نا هونگ‌جین هرچه بیشتر پیش می‌رود، از مسیر درام خطی فاصله می‌گیرد و به کابوسی در حال وقوع بدل می‌شود. «شیون» مثل نگاه کردن به ورطه‌ای تاریک است که ناگهان متوجه می‌شوید آن ورطه هم به شما خیره شده.
شوخ‌طبعی تاریک، ابزار غافلگیرکننده «شیون»
هشدار: ادامه متن حاوی بخش‌هایی از داستان است.
داستان در روستای مه‌آلود گوک‌سونگ رخ می‌دهد، جایی که افسر پلیسی به‌نام جونگ-گو (با بازی کوک دو-وون) با مجموعه‌ای از قتل‌های فجیع مواجه می‌شود. قتل‌هایی که ظاهراً به نوعی بیماری اسرارآمیز مربوط هستند. اما جونگ‌گو که رفتاری دست‌وپاچلفتی دارد، در ابتدا به قضیه اهمیتی نمی‌دهد تا اینکه دخترش هیو-جین (کیم هوان-هی) نیز بیمار می‌شود و دچار تشنج‌های شدید می‌گردد.
در حالی که شک و تردید‌ها افزایش می‌یابد، انگشت اتهام به سوی مردی ژاپنی (جون کونیمورا) که به تازگی به روستا آمده، نشانه می‌رود. از اینجا به بعد، فیلم به ترکیبی پرهیاهو از وحشت، باورهای سنتی و شکست انسانی بدل می‌شود.
نا هونگ‌جین با استفاده هوشمندانه از شوخ‌طبعی تاریک، در لحظاتی که انتظار ترس دارید، شما را می‌خنداند و در نتیجه تماشاگر را هم از نظر احساسی بی‌دفاع‌تر می‌سازد. شخصیت اصلی، با تمام نیت خیرش، در نهایت ناتوان از محافظت از خانواده‌اش باقی می‌ماند؛ شکستی که ریشه در انتخاب‌های ناآگاهانه او دارد.
تراژدی‌ای که نباید شاهدش می‌بودید
بیش از هر چیز، وحشت واقعی در «شیون» نه در تصاویر ترسناک بلکه در پیام پنهان آن نهفته است: چگونه تعصبات انسانی و قضاوت‌های نادرست، ما را از واقعیت دور می‌کنند. در حالی‌که فیلم تلاش می‌کند اتفاقات را به صورت عقلانی توضیح دهد، اما در نهایت به قدرت غیرقابل‌توصیف خرافات و باورهای محلی تسلیم می‌شود.
پایان فیلم به‌شدت تاثیرگذار است و احساسی از درماندگی مطلق را به بیننده منتقل می‌کند؛ گویی شاهد فاجعه‌ای بودید که قرار نبود ببینید.
