سریال سرگذشت ندیمه؛ ۱۰ نکته کمتر شنیده شده درباره رازهای گیلیاد
مارگارت اتوود، نویسنده رمان، حضوری کوتاه در سریال دارد و الیزابت ماس علاوه بر بازیگری، تهیه‌کننده اجرایی است
سریال «سرگذشت ندیمه» بر اساس رمانی از مارگارت اتوود، به یکی از برجسته‌ترین و بحث‌برانگیزترین مجموعه‌های تلویزیونی دهه اخیر تبدیل شده است. این سریال با نمایش جامعه تمامیت‌خواه گیلیاد و مبارزه زنان در آن، مورد توجه مخاطبان قرار گرفت. اما فراتر از داستان اصلی و شخصیت‌های ماندگارش، جزئیات و حقایق کمتر شناخته شده‌ای درباره تولید و محتوای آن وجود دارد. در ادامه به ۱۰ مورد از این نکات می‌پردازیم.
جزئیات تولید سریال سرگذشت ندیمه
۱. حضور افتخاری مارگارت اتوود: نویسنده رمان اصلی، مارگارت اتوود، نه تنها به عنوان مشاور در تولید سریال نقش داشته، بلکه حضور کوتاهی نیز در قسمت اول سریال دارد. او نقش یکی از عمه‌ها را بازی می‌کند که در صحنه‌ای به سر جون (آفرد با بازی الیزابت ماس) سیلی می‌زند.
۲. الیزابت ماس، فراتر از بازیگر: الیزابت ماس، که برای بازی در نقش جون آزبورن/آفرد جوایز متعددی کسب کرده، تنها بازیگر نقش اصلی نیست. او از تهیه‌کنندگان اجرایی سریال نیز محسوب می‌شود و نقش مهمی در تصمیم‌گیری‌های خلاقانه، از جمله انتخاب کارگردانان و شکل‌گیری لحن کلی سریال، ایفا کرده است.
۳. کانادا به جای بوستون: اگرچه داستان سریال عمدتاً در بوستونِ تبدیل شده به بخشی از گیلیاد رخ می‌دهد، اما بخش عمده فیلمبرداری در کانادا، به ویژه در شهر تورنتو و مناطق اطراف آن مانند همیلتون و کمبریج در انتاریو انجام شده است. انتخاب کانادا به عنوان لوکیشن اصلی، کنایه‌ای به نقش این کشور در داستان به عنوان پناهگاهی برای فراریان از گیلیاد نیز دارد.
نمادگرایی در طراحی و موسیقی سریال سرگذشت ندیمه
۴. الهام‌بخش لباس ندیمه‌ها: آن کرابتیری، طراح لباس برنده جایزه امی، رنگ قرمز خاص لباس ندیمه‌ها را با دقت انتخاب کرد تا نمادی از زندگی، تولد و همچنین خشونت باشد. همچنین "بال‌های" سفید کلاه ندیمه‌ها طوری طراحی شده‌اند که دید محیطی آن‌ها را محدود کرده و همزمان هویت فردی‌شان را بپوشانند و آن‌ها را از دنیای اطراف جدا کنند؛ این طرح مستقیماً از تصاویر تاریخی و مذهبی الهام گرفته شده است.
۵. معنای رنگ آبی لباس همسران: رنگ آبی سیر لباس همسران فرماندهان، تنها برای ایجاد تضاد بصری با رنگ قرمز ندیمه‌ها نیست. این رنگ به طور سنتی با مفاهیم پاکی، آرامش و قدرت زنانه در برخی تفاسیر مذهبی مرتبط است که کنایه‌ای تلخ به جایگاه بی‌قدرت و در عین حال ظاهراً محترم همسران در گیلیاد دارد.
۶. استفاده هوشمندانه از موسیقی پاپ: یکی از ویژگی‌های برجسته سریال، استفاده از موسیقی پاپ معاصر در تضاد با فضای سرکوبگر گیلیاد است، به خصوص در تیتراژ پایانی اپیزودها. آهنگ‌هایی مانند "Don't You (Forget About Me)" از Simple Minds یا "Feeling Good" از نینا سیمون، اغلب برای برجسته کردن تم مقاومت، امید یا کنایه به وقایع آن قسمت به کار می‌روند.
بازتاب‌های فرهنگی سریال سرگذشت ندیمه
۷. گسترش جهان داستان فراتر از کتاب: سریال به سرعت از محدوده رمان اصلی فراتر رفت و بسیاری از شخصیت‌ها و خطوط داستانی را گسترش داد یا خلق کرد. به عنوان مثال، سرنوشت شخصیت‌هایی مانند امیلی/آفگلن (با بازی الکسیس بلدل)، مویرا (با بازی سمیرا وایلی) و لوک (همسر جون)، و همچنین داستان مقاومت در کانادا، بخش‌های مهمی هستند که در سریال بسیار بیشتر از کتاب به آن‌ها پرداخته شده است.
۸. رویکرد جوزف فاینز به نقش فرمانده واترفورد: جوزف فاینز، بازیگر نقش فرمانده فرد واترفورد، در مصاحبه‌ها گفته است که برای درک شخصیت پیچیده و هیولایی فرمانده، سعی کرده جنبه‌های انسانی و آسیب‌پذیری‌های او را نیز پیدا کند تا نقش صرفاً یک شرور تک‌بعدی نباشد. او به دنبال درک منطق درونی شخصیت (هرچند وحشتناک) بود تا بتواند بهتر او را به تصویر بکشد.
۹. ممنوعیت‌های کوچک و معنادار: جزئیات کوچکی در سریال وجود دارد که قوانین سخت‌گیرانه گیلیاد را نشان می‌دهد. به عنوان مثال، ندیمه‌ها حق استفاده از لوازم آرایش یا نگاه کردن مستقیم به آینه را ندارند. در یکی از صحنه‌ها، فرمانده واترفورد به بازیگر نقش جون، یک مجله مد قدیمی و رژ لب هدیه می‌دهد که نشان‌دهنده ریاکاری و قدرت او برای شکستن قوانینی است که دیگران مجبور به رعایت آن هستند.
۱۰. لباس ندیمه‌ها به مثابه نماد اعتراض: لباس قرمز و کلاه سفید ندیمه‌ها به سرعت از صفحه تلویزیون فراتر رفت و در دنیای واقعی به نمادی قدرتمند برای اعتراض به وضعیت حقوق زنان، به ویژه در زمینه حقوق باروری، در سراسر جهان تبدیل شد. این پدیده نشان‌دهنده تاثیر فرهنگی عمیق سریال است.
