منزوی در دنیا

به گزارش هفت صبح | بسیاری او را با رمان «بوف کور» می‌شناسند، همین که اسم بوف کور می‌آید معلوم می‌شود که شخص مذکور صادق هدایت است، نویسنده‌ای که گرچه مشهورترین اثرش بوف کور باشد اما آثاری از متون کهن ایرانی دارد و از نویسندگان بزرگی چون آنتوان چخوف، کافکا و سارتر آثاری را به فارسی ترجمه کرده است. صادق هدایت کوچک‌ترین پسر خانواده بود. او در سال 1296 در مدرسه سن‌لویی فرانسو‌ی‌ها تحصیل کرد و در آنجا بود که با ادبیات جهانی آشنا شد. او به کشیش آن مدرسه فارسی درس می‌داد. او هدایت را با ادبیات جهانی آشنا کرد. در همین مدرسه صادق به علوم خفیّه و متافیزیک علاقه پیدا کرد. این علاقه بعدها هم ادامه پیدا کرد و مطالبی هم در این‌باره نوشت. در سال ۱۳۰۳، درحالی‌که هنوز مشغول تحصیل در مقطع متوسطه بود، یک کتاب کوچک به نام «انسان و حیوان» منتشر کرد، که راجع به مهربانی با حیوانات بود و در سال ۱۳۰۶ کتاب «فواید گیاه‌خواری» او در برلین به چاپ رسید. او تا پایان عمر گیاه‌خوار باقی ماند. بزرگ علوی در این باره می‌نویسد: «یک بار دیدم که در کافه لاله‌زار یک نان گوشتی را که به زبان روسی بولکی می‌گفتند، به این قصد که لای آن شیرینی است، گاز زد و ناگهان چشم‌هایش سرخ شد، عرق به پیشانی‌اش نشست و داشت قی می‌کرد که دستمالی از جیبش بیرون آورد و لقمه نجویده را در آن تف کرد.» هدایت در 1305 با اولین دانش‌آموزان اعزامی به خارج به بلژیک رفت و در رشته ریاضیات شروع به تحصیل کرد. «انسان و حیوان»، «زنده به گور»، «سه قطره خون»، «علویه خانم»، «سگ ولگرد» از جمله آثار این نویسنده هستند که غروب روز ۱۹ فروردین سال ۱۳۳۰ پس از سوزاندن برخی آثار منتشر نشده¬اش، در آپارتمانی در خیابان شامپونیه پاریس خودکشی کرد اما مرگ فرهنگی او از ده سال قبلش شروع شده بود و در دهه آخر عمرش غیر از داستان «حاج آقا»، چند داستان کوتاه و چند ترجمه اثری درخور آثار پیشین خود خلق نکرده بود.