نقدی بر سریال تاسیان؛ ضعف در فیلمنامه و غلبه احساسات بر منطق داستانی

به گزارش هفت صبح، سریال «تاسیان» از زمان پخش با حواشی متعددی مواجه بوده که موجب شده نقص‌های فیلمنامه و ضعف‌های ساختاری آن کمتر مورد توجه قرار گیرد.

با حل شدن چالش‌های مربوط به مجوز، اکنون می‌توان نگاهی دقیق‌تر به کیفیت این اثر به کارگردانی تینا پاکروان داشت.

فاصله پاکروان با کارگردانان هم‌نسل خود

تینا پاکروان که تاکنون سه فیلم سینمایی و دو سریال در شبکه نمایش خانگی ساخته، نتوانسته جایگاهی مشابه دیگر کارگردانان زن هم‌دوره‌اش، مانند نرگس آبیار و آیدا پناهنده، کسب کند. در حالی که آبیار با «شیار ۱۴۳» و پناهنده با «ناهید» در همان ابتدای مسیر حرفه‌ای خود تثبیت شدند، پاکروان با آثاری مانند «خانوم»، «نیمه‌شب اتفاق افتاد» و «لس‌آنجلس تهران» نتوانست تأثیرگذاری قابل‌توجهی داشته باشد.

سریال «خاتون» نیز که به نظر می‌رسید بتواند موفقیت بیشتری کسب کند، به دلیل ضعف‌های اساسی در شخصیت‌پردازی و داستان‌گویی، پس از چند قسمت از ریتم افتاد و در نهایت به یک اثر ماندگار تبدیل نشد.

تکیه بیش از حد بر احساسات‌گرایی

یکی از ویژگی‌های ثابت آثار پاکروان، تمرکز بیش از حد بر احساسات و خلق فضاهای عاشقانه است. این مسئله در «تاسیان» نیز به اوج خود رسیده و باعث شده که داستان، بیش از حد سطحی و غیرقابل باور به نظر برسد.

داستان سریال که در سال ۱۳۵۶ جریان دارد، به جای تمرکز بر یک روایت عمیق، بیشتر بر بازسازی ظاهری آن دوران تأکید کرده است. عشق ناگهانی شخصیت امیر (با بازی هوتن شکیبا) به شیرین (مهسا حجازی) و تعقیب‌های افراطی او، بیش از آنکه واقعی و باورپذیر باشند، نمایشی و غیرطبیعی جلوه می‌کنند.

ضعف در شخصیت‌پردازی و منطق روایی

یکی از ضعف‌های مهم «تاسیان»، عدم پردازش صحیح شخصیت‌ها و جای‌گیری آن‌ها در بستر داستان است. شخصیت امیر بدون زمینه‌سازی و معرفی مناسب، از همان ابتدا درگیر ماجرای عاشقانه می‌شود. از سوی دیگر، پیوستن او به ساواک و رفتارهای غیرمنطقی‌اش در مأموریت‌ها، مانند ورود ناگهانی به میان دانشجویان یا تبدیل شدن صحنه بازجویی به یک موقعیت عاشقانه، از جمله مواردی هستند که منطق درام را خدشه‌دار کرده‌اند.

در مجموع، «تاسیان» بیش از آنکه به یک درام تاریخی منسجم تبدیل شود، درگیر احساسات‌گرایی افراطی و بازسازی صرف فضای گذشته شده است. اگر تینا پاکروان قصد دارد در مسیر فیلمسازی موفق‌تر عمل کند، نیازمند همکاری با فیلمنامه‌نویسان حرفه‌ای است تا بتواند از سطحی‌نگری در روایت داستان‌هایش فاصله بگیرد. در غیر این صورت، آثارش همچون «تاسیان» و «خاتون»، در نهایت به دست فراموشی سپرده خواهند شد.