این زن همتا ندارد با او مهربان باشید| درباره خانم برومند و کارنامه کم نظیرش در تلویزیون و سینما

هفت صبح| مرضیه برومند 73 سال دارد. یکی از خواهران برومند. از دو خواهر دیگر شروع کنیم:‌ احترام برومند خواهر بزرگ‌تر،  برای کودکان دهه پنجاه چهره‌ای محبوب بود. مجری با وقار برنامه کودک  در تلویزیون بود و البته همسر مرحوم داوود رشیدی و مادر لیلی رشیدی. خواهر کوچک‌تر یعنی راضیه برومند هم همسر بهرام شاه‌محمدلو همان آقای حکایتی محبوب دهه شصت است و نویسنده و بازیگر بسیاری از کارهای تلویزیونی مرضیه.

اما خب  مشخص است  که مرضیه خواهر معروف‌تر و سرشناس‌تر این دسته خواهران هنرمند است. مرضیه برخلاف دو خواهرش،‌ ازدواجی در کارنامه‌اش ثبت نشده  و اولین بار چهره او را در فیلم دایره مینا ساخته جنجالی داریوش مهرجویی دیدیم. در نقش یک پرستار جوان و البته زیردست پرستار اصلی که نقشش را فروزان بازی می‌کرد.

مرضیه در آن فیلم فقط 23 سال دارد. فارغ‌التحصیل هنرهای نمایشی دانشکده هنرهای زیبا که در دهه پنجاه یک مرکز بزرگ تربیت استعدادهای ناب نمایشی بود. چهره‌هایی که در دهه شصت و هفتاد عصای دست تلویزیون در تبدیل شدن به یک رسانه فراگیر و موثر در جامعه بودند.  

مرضیه هم در پس از انقلاب شکوفا شد. ذائقه او در نمایش‌های کمدی و حس مدیریت و شور او در انجام پروژه‌های نمایشی به سرعت نام او را به یک برند بسیار مهم در تلویزیون ایران بدل کرد. بی دلیل نیست که بسیاری نقش او در ارتقای روحی مردم ایران در دهه شصت و هفتاد را بی‌همتا ارزیابی می‌کنند. دورانی که مردم گرفتار ترور، ‌جنگ عراق، ‌کمبود ارزاق و تحریم‌های آمریکا بودند.

فقط به عناوین این کارها دقت کنید و حجم خاطره‌ای که  او و تیمش برای مردم ایران درآن  دوران سخت و سال‌های پس از آن  فراهم ساخته است: ‌مدرسه موش‌ها، ‌هوشیار و بیدار،‌ خونه مادر بزرگه،‌ آرایشگاه زیبا، ‌قصه‌های تابه‌تا (زی زی گولو)، ‌هتل،‌کارآگاه شمسی و دستیارش، ‌الو الو من جوجو‌ام،‌ کتابفروشی هدهد، ‌آب پریا ... 

او کپسولی از انرژی مثبت است  و  آثارش یک فراخوان مداوم برای همگرایی و مهربانی و لبخند. حق او بر چندین نسل از ما ایرانی‌های بعد از انقلاب، غیرقابل کتمان است. او یک هنرمند به تمام معنا مردمی است که اتفاقا هیچگاه به امور سیاسی علاقه‌ای نشان نداده است.

هرگز در دام سیاه‌نمایی و ناله‌های دوپهلو نیافتاده است. راستش داشتن کسی مثل مرضیه برومند آرزویی برای دست‌اندرکاران شبکه‌های تلویزیونی بسیاری از کشورهاست. حتی در تلویزیون فعلی هم مطمئن باشید با چراغ دنبال کسی می‌گردند که بتواند همچون مرضیه برومند چنین ترکیبی از نشاط و نوعدوستی و احترام به سنت‌ها و پاسداشت خانواده را در آثاری به غایت سرزنده وشیرین و هنرمندانه به تصویر بکشد اما چنین  همزادی وجود ندارد.

مرضیه برومند یک نفر است. حتی تیم مشهور بیرنگ و رسام که در حوزه‌ای مشابه عمل می‌کردند هرگز نتوانستند به آن احساس ناب ایرانی بودن که در آثار برومند موج می‌زند دست پیدا کنند. آثار بیرنگ و رسام به رغم ارزش‌های کتمان ناپذیرشان، بیش از حد باب طبع طبقه متوسط بود و نمی‌توانست همچون کارهای برومند شمولیتی چنین فراگیر در میان همه اقشار تماشاگر تلویزیون پیدا کنند. آثاری برای همه مردم. همه اقشار. حتی خود همین دوستان تندرویی که در سایت‌هایشان حالا به او می‌تازند مطمئن باشید کلی خاطره تصویری و کلامی از آثار برومند را در حافظه دارند.

 ما نمی‌دانیم در روی سن مراسم افتتاحیه بین این هنرمند  73 ساله و رضابابک  80 ساله که سابقه نیم قرن همکاری با  یکدیگر را داشته‌اند چه گذشته است. اما این  دو هنرمند شناخته شده و مردمی  سزاوار احترام بیشتری هستند. یادمان باشد که ما سال‌ها قبل یک نمونه آشکار از چنین هنرمندانی را چگونه دریغ آلود از دست دادیم بدون آنکه متوجه حجم استعداد و هنر و مردمی بودنش باشیم. از فتحعلی اویسی  حرف می‌زنم.  

مرضیه برومند کاری برای فرهنگ نمایشی این کشور انجام داده  که هماوردی  در پیش روی خود نمی‌بیند. با این زن هنرمند مردمی و پرشور مهربان باشید.