آنالیز | دو مجموعه نمایشی انتخاباتی
درباره مینی‌سریال «قصه‌های صندوق» و برنامه نمایشی «یک و دو»
روزنامه هفت صبح| پخش مینی‌سریال «قصه‌های صندوق» از ابتدای هفته در شبکه دو شروع شد. شبکه نسیم هم برنامه «یک و دو» را روی آنتن دارد که بخش بیشتر آن نمایشی است. هر دو به موضوع انتخابات می‌پردازند.
منظر اول| قصه‌های صندوق
حسین امانی کارگردانی «قصه‌های صندوق» را برعهده دارد که محوریت آن رقابت دو نامزد انتخاباتی در یک روستاست و هر بار یک قصه را روایت می‌کند. این سریال فاقد داستانی جذاب است و بر مبنای کلیشه‌ها گام برداشته. کمدی این اثر تلویزیونی نیز نو نیست و دیالوگ و موقعیت‌ها همانی است که در سریال‌های ضعیف شاهد بودیم و هستیم.
«قصه‌های صندوق» قصد شوخی با اتفاقات مختلف انتخاباتی دارد؛ مثلا یک عروس و داماد در روز ازدواج رای می‌دهند؛ یک نامزد جشن و پایکوبی برگزار می‌کند؛ دیگری فیلم تبلیغاتی خود را با رفتار نمایشی و وعده‌های عجیب ضبط می‌کند و... این دست محصولات نه قصه‌ای کنجکاو‌برانگیز دارند؛
نه مخاطب را می‌خندانند و نه در رسیدن به منظور که همان داغ کردن تنور انتخابات است، موفق عمل می‌کنند. سیروس همتی، نیلوفر شهیدی، سیروس میمنت، محمودرضا قدیریان، شهرام شکیبا و آرش نوذری در این سریال بازی کرده‌اند.
منظر دوم | یک و دو
برنامه نمایشی «یک و دو» را آرمین قاسم‌زاده بر‌اساس فیلمنامه امیر عضد ساخته. خود عضد پلاتوهای برنامه را می‌گوید و وارد بخش نمایشی هم می‌شود. در این خلال، دوربین «یک و دو» بازیگران نقش نامزدهای انتخابات را همراهی می‌کند. آنها در موقعیت‌های مختلف هستند؛ مثلا در یک نشست خبری از برنامه‌های خود می‌گویند و ... این برنامه هم تصمیم داشته با الهام از اتفاقات واقعی مخاطب را بخنداند اما نتیجه نگرفته.
شخصیت‌ها بیش از حد کاریکاتورگونه هستند و شوخی‌ها بکر نیستند. «یک و دو» حتی در طراحی شخصیت از نمونه‌های پیشین مثل «خنده بازار» کپی کرده؛ نمونه‌اش گزارشگری که با هیجان حرف می‌زند. مصاحبه مردمی او هم تقلیدی ناکام از «جنگ 77» مهران مدیری است. این دست برنامه‌ها نه‌تنها کارکرد سرگرمی ندارند که هرگز و هرگز نمی‌توانند مایه گرم شدن فضای انتخابات شوند. باور کنید تاثیر معکوس هم دارند.
