آنالیز | برنامه به اضافه یک از شبکه سه

روزنامه هفت صبح| در آستانه انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی و ششمین دوره مجلس خبرگان رهبری، تلویزیون برنامه‌های گسترده‌ای را روی آنتن برده است؛ یکی از آنها «به اضافه یک» است که با اجرای محمد‌جعفر خسروی از شبکه سه پخش می‌شود.

منظر اول| محتوا 
رویکرد برنامه به اضافه یک نسبت به انتخابات، مبتنی بر اقناع کسانی است که برای رای دادن مردد هستند. مجری بارها این نکته را گوشزد کرده و حتی از کسانی که قصد مشارکت دارند، خواسته است برنامه را تماشا نکنند. در هر قسمت، یک چهره شاخص سیاسی ‌ به سوالات مجری پاسخ می‌دهد.

در بخش دیگر چند جوان با گرایش‌های مختلف وارد بحث می‌شوند. عده‌ای «ظاهرا» مخالفان حضور در انتخابات را نمایندگی می‌کنند! این شیوه‌ای آشناست و پیش‌تر هم برنامه‌هایی را شاهد بوده‌ایم که در فضایی بازتر از ایام دیگر تلویزیون، محل بیان حرف‌های غیرمتعارف می‌شوند.

آیا تلاش برنامه به اضافه یک ثمر خواهد داد؟ آیا می‌تواند طیف خاکستری را ترغیب به شرکت در انتخابات کند؟ امیدواریم اما راستش با این روش‌ها خیلی نمی‌توان به حصول نتیجه مطلوب دل بست.

منظر دوم| ساختار 
به اضافه یک، برنامه‌ای گفت‌و‌گو محور و چالشی محسوب می‌شود. مدل ارائه آن اما تفاوت چندانی با نمونه‌های قبلی ندارد. هر‌چند نمی‌توان منکر دکور جذاب آن شد. محمد‌جعفر خسروی نیز این بار «خوب» است و در راستای هدف برنامه گام برمی‌دارد.

او کاری را که باید انجام می‌دهد‌ و مثل همه برنامه‌های تلویزیونی، به اضافه یک چند آیتم که شامل گفت‌و‌گو با مردم درباره انتخابات است، پخش می‌کند. تلاش شده حرف‌ها تا حد امکان بدون سانسور به پخش برسد! ساختار آیتم‌ها اما فاقد دفاع است.

نکته دیگر اینکه در طول برنامه، نظرات مردم درباره گفته‌های مهمانان با فرمت «پیام‌رسان‌ها» بازتاب داده می‌شود. برخی رسانه‌ها ازجمله صفحه اینستاگرامی «تی‌وی بان» نسبت به صداقت این بخش شک دارند و معتقدند: آیا واقعا مردم نشسته‌اند و برنامه را می‌بینند و خیلی فوری در بحث مشارکت می‌کنند؟!