آنالیز | ‌شصتادیا

روزنامه هفت صبح| در خبر رسمی اشاره شده است که «مسابقه تلویزیونی «شصتادیا» رقابتی جذاب و مهیج بین دو گروه متولدین دهه شصت و دهه هشتاد است.» پخش این مسابقه از هفته پیش با اجرای علیرضا استادی در شبکه دو شروع شد.

منظر اول| محتوا 
تلویزیون چندین برنامه برای نسل دهه هشتاد و نیز نود ساخته است که اغلب گفت‌وگو محور بوده‌اند. «شصتادیا» همان دغدغه را به شکلی دیگر و با حضور دهه شصتی‌ها پیش گرفته. برای این منظور هم قالب مسابقه را انتخاب کرده است.


دو گروه در چالش‌هایی شرکت می‌کنند و در نهایت یک تیم برنده می‌شود. آیا با این روش می‌توان پی به تفاوت نسل‌ها برد؟ «شصتادیا» افزوده‌ای خاص در این باره دارد؟ نه و آیا یاد آن حکایت افتادیم که «از کرامات شیخ ما این است، شیره را خورد و گفت شیرین است»؟ بله.


راستش «شصتادیا» فقط یک مسابقه معمولی است که شاید عده‌ای را سرگرم کند و نمی‌تواند شناختی حتی مختصر درباره ویژگی‌های این دو نسل به مخاطب بدهد. تاکیدهای مکرر مجری بر این که دهه هشتاد یک جور فکر می‌کند و دهه شصت جور دیگر هم بدیهیاتی است که نیاز به یادآوری ندارد.  

منظر دوم| ساختار 
«شصتادیا» یک مسابقه خلاقانه نیست؛ چرا که در همین تلویزیون مواردی چون «سیمرغ»، «راز سیب» و ... متولد شدند که همچنان ماندگار هستند. مسابقه شبکه دو اما چند آیتم ساده و معمولی دارد که مبتنی بر سوالات، آمادگی بدنی، چالش شناخت نسل‌ها از یکدیگر و ... است.


ایراد مهم دیگر «شصتادیا» عدم برخورداری از رنگ‌های شاد و چشم نواز است. لباس شرکت کننده‌ها، فضای دکور و ... باید از طیف رنگ‌ها و المان‌هایی برخوردار باشد که حواس مخاطب را بدزدد. داریم از مسابقه‌ای حرف می‌زنیم که یکی از اهداف آن ایجاد هیجان و شادی است اما جلوه‌ای شاداب ندارد.


تلاش علیرضا استادی در مقام مجری را نادیده نمی‌گیریم ولی برخلاف بازیگری، مجری موفقی نیست. تازه، وقتی یک مسابقه برای دهه شصت و هشتاد ساخته می‌شود چرا مجری آن از نسلی دیگر است؟! «شصتادیا» را باید یکی دیگر از ایده‌های هدر رفته دانست.