جعفر ول نمی‌کند| پروژه قهرمان‌سازی رئیس همچنان از سوی معاون ادامه دارد
واکنش رئیس‌جمهور به تمجیدهای ادامه‌دار معاون اجرایی خود
هفت صبح، امید محسنی| نهیب چند روز پیش مسعود پزشکیان خطاب به معاون خود، گویا چندان تاثیر نداشته و جناب معاون، همچنان به مشی خود مبنی بر تخصیص تمامی فضایل جسمانی و روحانی به رئیس خود ادامه می‌دهد. صبح روز نهم مرداد و در جریان نشست شورای برنامه‌ریزی و توسعه استان زنجان، واکنش رئیس‌جمهور به تمجیدهای ادامه‌دار معاون اجرایی خود، به یکی از ترندهای پرواکنش در فضای مجازی تبدیل شد.
ماجرا از آنجا آغاز شد که «محمدجعفر قائم‌پناه» معاون اجرایی رئیس‌جمهور در سخنانی بارها از صداقت و سلامت مسعود پزشکیان تمجید کرد اما در میان سخنان او، رئیس‌جمهور چندین بار به‌طور متوالی و لحنی غیررسمی گفت: «جعفر، ول کن!» و در نهایت با جمله‌ای که بعدها تبدیل به هشتگی در فضای مجازی شد، ادامه داد: «ول کن جعفر! حرفتو بزن!».
این هشدار آمرانه که البته دولتی‌ها سعی کردند آن را به شوخی دو دوست دیرینه تقلیل بدهند، این امید را در دل‌ها پدید آورد که قرار است بساط داستان‌سرایی درباره مقامات ارشد کشور از سوی زیردستان پایان یابد با این حال، معاون اجرایی رئیس‌جمهور در اظهارات اخیر خود نشان داد که این تشر، چندان بر وی کارگر نبوده است.
پزشکیان؛ قهرمان حمله به جلسه شعام
قائم‌پناه این بار در گفت‌و‌گویی با انصاف‌نیوز، درباره جزئیات حمله به جلسه شورای عالی امنیت ملی در جنگ ۱۲ روزه گفت: آنطور که آقای رئیس‌جمهور تعریف کرد، بر اثر انفجارها خاک زیادی وارد محل جلسه می‌شود و برق هم همزمان قطع شده بود. افراد به چند گروه تقسیم شدند تا مسیر خروجی را پیدا کنند.
دکتر پزشکیان، نوری به اندازه کف دو دست می‌بیند و خاک‌هایی که آنجا جمع شده بود را کنار زد و مسیری به بیرون باز کرده و خارج شد. وی افزود: کمک می‌کنند تا دکتر پزشکیان از آن منفذ خارج شود و سپس او دست دیگران را هم می‌گیرد تا از آنجا خارج شوند. بلافاصله سوار بر اتومبیلی که آسیب‌دیده، می‌شوند و به محل کار برمی‌گردند. آن محل مجدداً دو بار دیگر مورد اصابت قرار می‌گیرد که متاسفانه چند نیروی امدادی شهید می‌شوند.
لطفاً قهرمان‌سازی نکنید
فارغ از صحت و سقم این گفته‌ها که البته این بار به خود رئیس‌جمهور منتسب شده، سوالی که در ذهن خواننده این گفت‌وگو به ذهن متبادر می‌شود، این است که هدف از بازگویی این رخداد، چیست؟ آیا نکته جدیدی در این بازخوانی از حمله اسرائیل به جلسه شعام وجود دارد که پیشتر عنوان نشده بود؟
به عنوان یک خواننده بی‌طرف (حداقل به‌زعم خودم) معتقدم که تقلیل این ماجرا به داستان‌های هالیوودی و اینکه پس از اصابت چند موشک یا پرتابه به سمت محل نشست شورای عالی امنیت ملی، رئیس جمهور شخصاً راه خروج از محل حمله را پیدا کرده و سپس به سایرین، آن هم در شرایطی که بیم حمله مجدد به محل حادثه می‌رفت، کمک کرده تا آنها هم از ساختمان خارج شوند، روایت‌سرایی‌ست که جوابی جز همان گفته قبلی رئیس‌جمهور نخواهد داشت «جعفر ول کن»!
