گرمای گمشده اورانوس؛ معمایی که ۳۸ سال در سایه‌ها پنهان بود
در مطالعات جدید تایید شد که اورانوس واقعاً داغ‌تر از آن چیزی است که باید باشد.
به گزارشهفت صبح تحلیل جدیدی از دهه‌ها مشاهدات نشان داده که اورانوس واقعاً گرمای بیشتری نسبت به انرژی دریافتی از خورشید منتشر می‌کند. این نتیجه‌گیری که توسط دو تیم مستقل از دانشمندان حاصل شده، بالاخره معمایی را حل می‌کند که نخستین‌بار در سال ۱۹۸۶ و هنگام عبور فضاپیمای Voyager 2 از کنار این سیاره بدبو مطرح شد. آن مشاهدات نشان می‌دادند که اورانوس هیچ گرمای اضافی منتشر نمی‌کند یافته‌ای که آن را در تضاد با سایر سیارات غول‌پیکر منظومه شمسی قرار می‌داد.
تیمی به رهبری دانشمند سیاره‌ای «شینیو وانگ» (Xinyue Wang)، که پیش‌تر در دانشگاه هیوستون و اکنون در دانشگاه میشیگان آن‌آربور فعالیت دارد، کشف کرده که اورانوس حدود ۱۲.۵ درصد بیشتر از انرژی دریافتی از خورشید، گرما منتشر می‌کند.
این یافته با نتایج تیم دیگری به رهبری فیزیک‌دان سیاره‌ای «پاتریک اروین» (Patrick Irwin) از دانشگاه آکسفورد در بریتانیا هم‌خوانی دارد که اوایل امسال در نشریه *Monthly Notices of the Royal Astronomical Society* منتشر شد.
وانگ می‌گوید: «این یعنی اورانوس هنوز به‌آرامی گرمای باقی‌مانده از تاریخ اولیه‌اش را از دست می‌دهد—قطعه‌ای کلیدی از پازل که به ما کمک می‌کند منشأ آن و نحوه تغییراتش در طول زمان را درک کنیم.»
«از منظر علمی، این مطالعه به ما کمک می‌کند تا اورانوس و دیگر سیارات غول‌پیکر را بهتر بشناسیم. برای اکتشافات فضایی آینده، فکر می‌کنم این یافته‌ها ضرورت مأموریتی به اورانوس را تقویت می‌کند.»
تحقیقات پیشین نشان داده‌اند که عبور Voyager 2 از کنار اورانوس در زمانی رخ داده که فعالیت خورشیدی بالا بوده و باعث رفتارهای غیرعادی در این سیاره شده است. بنابراین، جای تعجب نیست که برخی از داده‌های آن مأموریت ممکن است وضعیت واقعی سیاره را به‌درستی نشان نداده باشند.
با این حال، یافته‌های تیم وانگ همچنان نشان می‌دهند که چیزی عجیب درون این سیاره در جریان است. مشتری ۱۱۳ درصد، زحل ۱۳۹ درصد و نپتون ۱۶۲ درصد بیشتر از انرژی دریافتی خود گرما منتشر می‌کنند. از آن‌جا که نپتون از خورشید دورتر از اورانوس است، فاصله نمی‌تواند دلیل دمای داخلی پایین‌تر اورانوس باشد.
این موضوع نشان می‌دهد که احتمالاً ساختار داخلی یا تاریخچه تکاملی اورانوس با دیگر سیارات غول‌پیکر متفاوت است. پژوهشگران می‌گویند این تفاوت، نیاز به بررسی دقیق‌تر سیارات بیرونی منظومه شمسی را برجسته می‌کند.
