درباره سلطه ناوگان ماهیگیری چین بر آب‌های جهان چه می‌دانیم؟
چینی‌ها؛ امپراطور دریاها و کابوس ماهیها با بیش از ۶ هزار کشتی!
هفت صبح| گزارشی جدید نشان می‌دهد که پکن از تاکتیک‌های به‌روز برای کنترل مناطق ماهیگیری جهانی، خالی کردن دریاها و ایجاد ناامنی غذایی و بیکاری استفاده می‌کند. به گزارش اوتلا اوشن پراجکت، چین در حال حاضر با تسلط بر دریاهای آزاد با بیش از ۶ هزار کشتی، ناوگانی سه‌برابر عظیم‌تر از ناوگان بزرگ بعدی جهان دارد و مسیرهای آبی را قبضه کرده است.
تحقیقات این نهاد غیرانتفاعی زیست‌محیطی مستقر در واشینگتن نشان می‌دهد که بیش از یک‌سوم ذخایر مربوط به غذاهای دریایی جهان با صید بی‌رویه مواجه شده که به طور عمده از «فعالیت‌های صنعتی پکن» در زمینه صید ماهی، ماهی مرکب، میگو و دیگر آبزیان صدف‌دار از اقیانوس‌های جهان نشأت می‌گیرد.
در بخشی از گزارش این پروژه آمده است: «تکثیر کشتی‌های ماهیگیری صنعتی خارجی و به ویژه کشتی‌های چینی برای تأمین تقاضا، خطر از بین رفتن ذخایر ماهیان آب‌های جهان جنوب را به همراه دارد و در عین‌حال معیشت مردم محلی و امنیت غذایی را به خطر می‌اندازد.»
مصرف‌کنندگان کشور‌‌های دیگر، به ویژه در اروپا، آمریکا، کانادا و ایران، از جمله ذینفعان غذاهای دریایی ارزان و فراوانی هستند که چینی‌ها صید می‌کنند و اجازه نمی‌دهند که این منبع غذایی برمدار عدالت و مساوات بین جهانیان تقسیم شود. چین به نقض قوانین و استانداردهای بین‌المللی ماهیگیری، اعمال فشار به دیگر کشتی‌ها، ورود غیرمجاز به قلمرو دریایی دیگر کشورها و بهره‌کشی از کارگران ماهیگیری خود شهرت دارد.
گفتنی است، ابتکار جهانی علیه جرایم سازمان‌یافته فراملی در سال ۲۰۲۱، چین را به‌عنوان بزرگ‌ترین عامل ماهیگیری غیرقانونی جهان معرفی کرد. ایان اوربینا، مدیر اوتلا اوشن پراجکت و از نویسندگان این گزارش، چندی پیش گفت که کشتی‌های چینی به طور عمده در مرزهای دریایی فعالیت کرده و «هر از گاهی» هم به آب‌های دیگر کشورها تجاوز می‌کنند.
او به اپوک تایمز گفت: «البته چین اکنون رویکرد منعطف‌تری در پیش گرفته است. چین پرچم دیگر کشورها را با پرداخت هزینه روی کشتی‌های خود قرار می‌دهد تا در آب‌های آن کشورها ماهیگیری کند و بدین ترتیب کنترل مناطق ماهیگیری را به دست آورده است.»
پرچم‌گذاری به استفاده از شراکت تجاری جهت ثبت کشتی‌های چینی به‌عنوان کشتی‌های بومی اشاره دارد که به آن کشتی‌ها اجازه می‌دهد در آب‌های سرزمینی کشور مربوطه ماهیگیری کنند. اوربینا گفت: «این بدین معنی است که کشتی‌های چینی مجبور نیستند برای ماهیگیری غیرقانونی وارد آب‌های خارجی شوند. پرچم‌گذاری یک تاکتیک قانونی است و باعث بی‌آبرویی پکن نمی‌شود اما درنهایت به کاهش ذخایر غذاهای دریایی و تخریب محیط‌زیست می‌انجامد.»
چین از این ترفند برای خالی کردن دریاهای موجود در خاورمیانه و آفریقا از ماهیها و سایر آبزیان بهره می‌برد و از آنجا که دولت‌ها یا به این مسئله آگاه و حساس نیستند یا وامدار و مقروض حکومت چین هستند، به این تجاوز چین به منابع غذایی دریایی‌شان وقعی نمی‌نهند. اما همواره در این کشورها شاهد اعتراضات صیادان بومی و محلی هستیم که علاوه بر اینکه دیگر قادر به صید و فروش ماهی نیستند و بیکاری شده‌اند، غذایی هم در اختیار ندارند تا در سفره خانواده‌شان بگذارند و همین امر سبب شده تا مشکلاتی ثانویه در این مناطق بروز پیدا کند.
