نیویورک خطرناکه؟
به‌دستور فرماندار، ماموران گارد ملی در متروی نیویورک مستقر شدند
روزنامه هفت صبح| بدون هیچ شک و شبهه‌ای، نیویورک مهمترین شهر آمریکاست. جالب است بدانید ساکنان این شهر را نیویورکر می‌نامند و این صفتی است که برای هیچ‌کدام از ساکنان شهرهای دیگر آمریکا به کار برده نمی‌شود. به عبارت دیگر گویی نیویورکر بودن یک صفت تفضیلی است که به واسطه آن می‌توان خود را از دیگر ساکنین آمریکا جدا کرد و به آنها فخر فروخت. به همین واسطه هیچ شهری به‌اندازه نیویورک در جایگاه اول فهرست شهرهای مهم و رویایی جهان جای نگرفته است.
تصویری هم که از این شهر در کتاب‌ها، فیلم‌های سینمایی و سریال‌های تلویزیونی می‌بینیم، تصویری تمیز، رنگارنگ و بدون خدشه است، به گونه‌ای که این شهر از تمام بدی‌ها و معضلات بری است و نه در خیابان‌هایش آشغال و ته‌مانده غذایی پخش شده روی زمین می‌بینیم، نه ملغمه‌ای از آب و لجن از جوی‌های آن سرریز می‌شود و نه دزدی و دعوایی در گوشه و کنار آن رخ می‌دهد، اما حقیقت آن است که این تصویر را باید در همان کتاب‌ها و فیلم‌ها و سریال‌ها رها کرد و پا در سرزمین واقعیت گذاشت.
هفته گذشته، کتی هوکول از نیویورک رویایی، نویویدک‌زدایی کرد. فرماندار دموکرات این ایالت سیاست جدیدی را اعلام کرد که در سراسر کشور خبرساز شد. به‌دنبال وقوع تعداد قابل توجهی جرایم خشونت‌آمیز، او ۷۵۰ عضو گارد ملی و صدها نیروی ایالتی را برای برقراری امنیت و نظم به سیستم متروی شهر می‌فرستد. هوکول گفت هیچ‌کسی که به محل کار خود یا برای ملاقات با خانواده یا مراجعه به پزشک مراجعه می‌کند، نباید نگران باشد که فردی که در کنار آنها نشسته سلاح مرگباری پر شالش یا درون کیفش دارد.
این تصمیم به دنبال آن گرفته شد که آمار نشان می‌داد جرایم عمده در سیستم حمل و نقل از ابتدای سال ۱۳ درصد افزایش یافته است و پس از همه گیری، برخی از نیویورکرها احساس ترس و ناراحتی گیج کننده از این واقعیت داشتند. به نظر ساکنان این شهر که مجبورند هر روز برای عبور و مرور و حاضر شدن در محل کارهای‌شان و کلاس‌های درس از مترو استفاده کنند، قطارها طی دو سال گذشته متفاوت به نظر می‌رسند.
اما به‌طور کلی تصویر مثبت‌تر از احساس مسافران متروست. آمار نشان می‌دهد باوجود افزایش ۱۳درصدی جرائم، سال گذشته میزان جنایت در نیویورک کاهش یافت. بر اساس تجزیه و تحلیل نیویورک تایمز، میزان جرایم خشونت آمیز در سیستم متروی این شهر یه طور تقریبی یک در هر یک‌میلیون مسافر بود. این به آن معناست که شانس شما برای قربانی شدن در جرایم خشونت‌آمیز در مترو بسیار کم است، اما چرا هوکول شرایط را تا این اندازه بغرنج جلوه داده است؟
به‌نظر می‌رسد دلایل دیگری نیز وجود دارد که ممکن است یک دموکرات نیویورکی رویکردی به جرم و جنایت داشته باشد که به‌شدت نامتناسب به‌نظر برسد؛ ایده شهر به‌عنوان یک جهنم مملو از جرم و جنایت، یک دوره همیشگی از سیاست جناح راست است. در یک شهر بزرگ، همیشه نمونه‌ای وجود دارد که منتقدان می‌توانند به آن اشاره کنند و بگویند خشونت خارج از کنترل است. دونالد ترامپ هم در جریان دادگاه‌هایش در نیویورک از همین نقطه ضعف استفاده کرد و سعی کرد فرارهای مالیاتی‌اش را برابر جرم و جنایتی که در این شهر رخ می‌دهد، هیچ جلوه دهد.
یکی از راه‌ها قضاوت کلی جرایم خشونت‌آمیز و نرخ سرانه جرم در آمریکا، نگاه به نرخ خشونت با اسلحه است تا ببینیم شهر در مقایسه با سال‌های گذشته چگونه عمل می‌کند. این همان چیزی است که هوکول و همچنین اریک آدامز -شهردار این شهر- وقتی می‌گویند استقرار گارد ملی در مترو ضروری است، به آن اشاره می‌کنند. اما در زمینه قتل با اسلحه، یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که شرایط شهر نیویورک بهتر از هر شهر بزرگ دیگری در کشور است. با این حال مدل‌سازی ۱۰ساله از نحوه، نوع و تعداد خشونت با اسلحه حاکی از آن است که اگر شرایط در این شهر تحت کنترل نباشد، ظرف ۶سال آینده این نوع از جرم و جنایت رشد قابل‌توجهی خواهد داشت.
به بیان دیگر، هرچند تصویر نیویورک آن تصویری نیست که در آینه رسانه‌های مختلف مشاهده می‌کنیم، اما این شهر هم مانند هر کلا‌شهر دیگری در جهان، آبستن حوادثی است که می‌توان از آن جلوگیری به عمل آورد. هوکول نیز قصد دارد با وارد آوردن این شوک به شهروندان، ابتدا فضای ترس را برای مسافران هر روزه متروی زهوار در رفته نیویورک بشکند و از طرف دیگر فضای آرام برای رشد و نمو جرم و جنایت را در نطفه خفه کند. در پایان بگوییم اگر نیویورک شهر رویاها نباشد، شهر خطرناکی هم نیست.
