تب شومیز سفید| تاناکورا یا سامورایی؟ مسئله این است
روی زمین و زیر زمین خیابان‌های شهر در قرق لباس‌های تاناکورا و زده‌دار است
هفت صبح| لباس‌های تاناکورا و دست‌دوم تا چند سال پیش ته پاساژهای قدیمی و در مغازه‌های کوچک بدون هیچ تابلویی فروخته می‌شد اما این روزها بازار دست آنهاست و در فروشگاه‌های بزرگ رگال‌ها را ردیف کرده‌اند و شومیز 198هزار تومانی می‌فروشند. گزارش‌های میدانی نشان می‌دهد قیمت پوشاک در مناطق مختلف و مراکز خرید بزرگ تفاوت چندانی با هم ندارد اما در این مغازه‌ها که رنگ غالب لباس‌ها سفید است، همه اجناس یک قیمت مشخص دارند.
موضوعی که عضو هیات مدیره اتحادیه تولید و صادرات پوشاک ایران هم به آن اشاره کرده. مجید افتخاری اعلام کرده، این لباس‌ها در اصل کالای بنجل فاسد، خراب، زده‌دار و دست‌دوم بنگلادشی است که به مصرف‌کننده آسیب می‌رساند. هر‌چه هست تعداد این مغازه‌ها در سطح شهر آنقدر زیاد است که به هیچ وجه نمی‌توان از کنار آنها به سادگی گذشت. مغازه‌هایی که صاحبانش به هیچ‌وجه گردن نمی‌گیرند که اجناس دست‌دوم دست مشتری می‌دهند و مرغ‌شان یک پا دارد که لباس‌های استوک و در انبار مانده اروپایی می‌فروشند.
تاناکورا یا سامورایی؟ مسئله این است
همه کسانی که لباس استوک می‌خرند، فرق بین این لباس‌ها و اجناس دست‌دوم را به خوبی می‌دانند. تاناکورا به لباس‌های دست‌دومی گفته می‌شود که قبلا استفاده شده‌اند، اما لباس‌های استوک کاملا نو و از برندهای شناخته شده هستند که از تولیدکنندگان اصلی خریداری می‌شوند اما به دلیل اینکه بیشتر از مقدار مورد نیاز بازار تولید شده‌اند در انبار باقی مانده و فروخته نمی‌شوند.
لباس‌های سایز و رنگ‌های متننوع ندارند، مثلا اگر یک شلوار برای شما کوچک بود باید یک مدل دیگر بخرید چون از آن مدل چند نمونه برای فروش ندارند و با اینکه تنوع خیلی بالاست اما امکان اینکه از یک مدل چند تا پیدا کنید، خیلی سخت است اما در خرید لباس‌های استوک اگر محصول یک برند خاص باشند، با این مشکل روبه‌رو نمی‌شوید. از طرف دیگر لباس‌های استوک نو و تمیز و با قیمت منطقی هستند اما لباس‌های تاناکورا ارزان قیمت هستند و اگر به ظاهر آنها توجه کنید، متوجه کهنه بودن، کثیفی یقه و زردی بعضی از قسمت‌ها به خصوص زیر بغل و سرآستین‌ها می‌شوید.
موضوعی که فروشنده یکی از این مغازه‌ها که چند متر زیر زمین و در یکی از ایستگاه‌های مترو قرار دارد، به هیچ وجه آن را قبول نمی‌کند. او در پاسخ به این سوال هفت‌صبح که چرا این لباس‌ها بوی مواد شوینده و اتو بخار می‌دهند، می‌گوید:«همه لباس‌ها نو هستند اما به دلیل اینکه با کشتی حمل می‌شوند و همه لباس‌ها در گونی هستند به دلیل رطوبت و شرایط حمل چروک شده‌اند و برای اینکه ظاهر بهتری داشته باشد، با بخارگر چروک‌ها را صاف می‌کنیم و اگر بویی هم حس می‌کنید، بوی همان بخارگر است.»
اما فقط بوی اتو بخار شک و شبهه دست‌دوم بودن لباس‌ها را بیشتر نمی‌کند، اگر با دقت به لباس‌ها نگاه کنید، بیشتر شومیزهای سفید‌زدگی و لک دارند و حتی دگمه بعضی از آنها افتاده و ممکن است زردی دور حلقه آستین هم توی ذوق‌تان بزند. وقتی فروشنده متوجه این موضوع می‌شود، توضیح می‌دهد:« این چیزها خیلی طبیعی است. بالاخره این لباس‌ها استوک هستند. ذات لباس استوک این است که مشکل داشته باشد. من می‌گویم لباس‌ها دست‌دوم نیستند اما استوک هستند. استوک هم یعنی لباس زده‌دار و لک.» فروشنده این مغازه به هیچ وجه زیر بار دست‌دوم بودن لباس‌ها نمی‌رود و حتی در جواب مشتری که می‌پرسد این لباس‌ها تاناکوراست، به کنایه می‌گوید:« تاناکورا نیست، ساموراییه»
فروشنده مغازه دیگر که ویترینش سفید یک دست است، نه‌تنها دست‌دوم بودن لباس‌ها را قبول ندارد، حتی خیلی محکم می‌گوید لباس‌هایش برند است اما چون تعداد زیادی وارد کرده، همه اجناس مغازه را حراج زده و با قیمت 198هزار تومان می‌فروشد. انواع شومیز، جلیقه، تاپ و پیراهن مجلسی سفید از برندهای معروف را می‌توانید در این فروشگاه پیدا کنید اما از هر کدام فقط یکی موجود است، مهمترین دلیلی که ثابت می‌کند این لباس‌ها دست دوم هستند.
ولی فروشنده نظر دیگری دارد و معتقد است به دلیل خاص بودن اجناس از هر کدام یکی را انتخاب کرده‌اند، جالب اینجاست که بیشتر این لباس‌های خاص سایز مدیوم هستند و کسانی که سایز بزرگ‌تر می‌خواهند، با جواب منفی فروشنده مواجه می‌شوند. اینجا هم بوی مواد شوینده توی ذوق می‌زند و حتی بعضی از مشتری‌ها با دستمال بینی خود را می‌پوشانند تا این حجم از بو را نفس نکشند.
اگر فکر می‌کنید تب شومیز سفید مخصوص مغازه‌هاست، اشتباه کرده‌اید، چون درسطح شهر و در بساط دستفروش‌ها حتما ردپای این لباس‌ها را پیدا می‌کنید. فقط کافی است به تجمع دستفروش‌ها در میدان ولیعصر، بازار سنتی، بازار تجریش، پیاده‌روهای میدان هفت تیر، عبدل‌آباد و امامزاده حسن سر بزنید، تا دلتان بخواهد رگال‌های ردیف شده از شومیز و لباس‌های سفید را می‌بینید که با قیمت‌های بین 200 تا 350هزار تومان فروخته می‌شوند.
ظاهر این لباس‌ها هم هیچ فرقی با لباس‌های داخل فروشگاه ندارد و انگار همان جنس‌ها را بیرون از فروشگاه و این بار روی زمین می‌فروشند. همان لباس‌هایی که بوی مواد شوینده و اتو بخار می‌دهند و با یقه‌های شل و آستین‌های بدون دگمه و گاهی با سوراخ‌های کوچک و لکه‌ای بزرگ به عنوان جنس استوک فروخته می‌شوند.
فروشنده یکی از این بساط‌های سفید به مشتری که با دقت لباس‌ها را نگاه می‌کند، می‌گوید همین شومیز را اگر بخواهید از مغازه بخرید باید دو میلیون تومان بدهید، مشتری با تعجب به لباسی که دستش است نگاه می‌کند و در جواب می‌گوید:« بله البته برای شومیز نو و تمیز دو میلیون می‌دهم نه برای این پیراهن مندرس که چند دقیقه دیگر تار و پودش از هم جدا می‌شود.»
