هموطن لطفا حق بیمه‌تان را بپردازید
ابر بدهکاران به سیستم بیمه‌ای کشور کدام نهادها هستند؟
روزنامه هفت صبح، فاطمه رجبی| از قرار معلوم صبر بیمه مرکزی برای وصول مطالباتش تمام شده و فهرست بزرگترین بدهکارانش را منتشر کرده است. فهرستی که در آن اسم شرکت‌هایی دیده می‌شود که سودآور هستند و انتظار نداریم حق بیمه‌شان را نپردازند اما انگار آنها هم زورشان به صنعت بیمه بحران‌زده در ایران می‌رسد.
فهرست منتشرشده نشان می‌دهد که مجموع بدهکاران کلان بیمه‌ای در ایران ۱۰۷هزار و ۵۰۴میلیارد تومان به شرکتهای بیمه‌ای بدهی دارند که ۹۳هزار و ۸۸۵میلیارد ریال بدهی ریالی و ۱۳هزار و ۶۱۹ میلیارد ریال آن بدهی ارزی شرکت‌هاست.
وقتی جدولی که بیمه مرکزی منتشر کرده مرور می‌کنیم می‌بینیم که اسم ۱۶۴ بدهکار در قالب بیمه‌گزار یا نماینده به همراه میزان بدهی آنها به بیمه‌گران دیده می‌شود. این بدهی‌ها در دو بخش ارزی و ریالی تفکیک شده است. از مجموع بدهی بیمه‌گزاران به صنعت بیمه، بیش از ۸۷درصد ریالی و ۱۳درصد آن بدهی ارزی است.
این فهرست شامل بدهی سررسید شده بیمه‌گزاران به صنعت بیمه برای مبالغ بیش از ۱۰۰میلیارد ریال با توجه به خوداظهاری شرکتهای بیمه مندرج در سامانه سنهاب و در دوره مالی منتهی به آخر شهریور امسال است.
در این فهرست، بزرگترین بدهکار به صنعت بیمه، بنیاد شهید و امور ایثارگران با رقم ۲۶هزار و ۱۶۹میلیارد ریال است.
در رده دوم شرکت ملی نفتکش با ۱۰هزار و ۹۹۲میلیارد ریال است. جالب اینکه شرکت ملی نفتکش که زیرمجموعه وزارت رفاه محسوب می‌شود همانطور که انتظار می‌رود بیشترین بدهی ارزی را به شرکتهای بیمه‌ای دارد و عمده این رقم بدهی معادل ۸هزار و ۱۳۴میلیارد ریال بدهی ارزی است. دلیلش هم مشخصا بیمه کردن نفتکش‌هایی است که با کشورهای خارجی در ارتباط هستند و بر اساس نظام‌های بین‌المللی برای عبور از دریاها باید بیمه‌نامه محکمی داشته باشند.
در رده سوم بدهکاران بیمه‌ای شرکت ملی نفت ایران با بدهی ۴هزار و ۸۲۷میلیارد ریالی دیده می‌شود که شاید یکی از دلایل این بدهی کلان که شرکت نفت را در بالای لیست قرار داده می‌تواند بیمه‌نامه‌های مربوط به تاسیسات نفتی باشد. می‌دانیم که این تاسیسات از جمله گران‌ترین بیمه‌نامه‌ها را دارند اما دلیل نپرداختن حق بیمه کامل با وجود سودآوری بر ما پوشیده است. به طور کلی سهم شرکتهای نفتی و گازی در بدهی به شرکتهای بیمه خیلی بالاست.
در ادامه لیست اسم‌های عجیب دیگری هم دیده می‌شوند از جمله دانشگاه آزاد در رتبه ششم، ایران‌خودرو در رتبه نهم، مخابرات در رتبه دهم و قوه قضائیه در رتبه دوازدهم.جالب اینکه در ۵۰تای بالای فهرست بدهکاران بیمه‌ای ۵ بانک دیده می‌شوند از جمله بانک مسکن، صادرات، سپه، رفاه کارگران و کارآفرین.
حضور پررنگ اسم‌های خاص و غیرشرکتی هم از جمله نکته‌های جالب لیست منتشر شده از سوی بیمه مرکزی است مثلا آقای علیرضا لوائی به تنهایی نزدیک به ۷۶۰میلیارد تومان بدهی بیمه‌ای دارد یا خانم پریسا سهم‌الدینی هم فقط یک میلیارد کمتر از آقای لوائی بدهی بیمه‌ای دارد.
خانم الناز صدر مجد و محمد منطقی هم بدهی‌های چند صد میلیاردی به بیمه‌ها دارند و ما از اینکه این بدهی‌ها متعلق به کدام کسب‌وکار آنهاست بی‌خبریم اما هرچه هست امیدواریم آنها هم زودتر حق بیمه‌شان را بپردازند چون بدهی افراد و شرکت‌ها به صنعت بیمه باعث افزایش ریسک شرکتهای بیمه‌ای می‌شود و در صورت بروز حوادث بزرگ، امکان جبران خسارت در این شرکت‌ها کاهش پیدا می‌کند مخصوصا در ایران که بیمه‌ها علاوه‌بر مشکلاتی که در نقد کردن طلب‌هایشان دارند با مشکلات بیشتری هم دست و پنجه نرم می‌کنند.
یادمان نمی‌رود که وقتی کشتی سانچی غرق شد همه برای جان‌های عزیز از دست رفته حسرت خوردند اما افسوس بیمه مرکزی علاوه بر آن، مالی هم بود چراکه ناگهان یک خسارت ۱۰۰میلیاردی روی دستش ماند، خسارتی که پشتیبانی برای جبرانش وجود نداشت.
در تمام کشورها شرکتهای بیمه‌ای چند شرکت بیمه‌ای پشتیبان داخلی و خارجی دارند تا در صورت بروز حادثه‌های بزرگ به کمک شرکت بیمه‌ای که کمرش شکسته بروند اما از آنجا که صنعت بیمه در ایران تحت تحریم‌های سنگین فعالیت می‌کند شرکتهای بیمه ایرانی نه‌تنها پشتیبان بین‌المللی ندارند بلکه برای پرداخت‌های خارجی در مواردی مانند بیمه کردن نفتکش‌ها و شرکتهای نفتی و گازی با انواع مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنند.
همه اینها در نهایت کاری می‌کند که شرکتهای بیمه‌ای نتوانند وظایفشان را به خوبی انجام بدهند و این‌طور می شود که ضریب نفوذ بیمه در ایران زیر 0/1درصد باقی می‌ماند در حالی که قرار بود تا پایان برنامه ششم توسعه ضریب نفوذ بیمه به 7درصد برسد.
