گره روی گره

به گزارش هفت صبح، تهران به اتوبوس های بیشتری نیاز دارد٬ به اتوبوس های بیشتر و حمل و نقل عمومی بهتر٬ کارا تر و کم آلودگی تر. شهرداری با همین هدف به سراغ اتوبوس های برقی رفته است. یا اقلا می گوید که با این هدف به سراغ اتوبوس های برقی رفته است. هر چند که کار آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها. تهران در حال توسعه ناوگان اتوبوس‌های برقی خود است. کفته می شود که تا کنون ۱۸۹ دستگاه اتوبوس برقی وارد تهران شده‌اند و برنامه‌ریزی شده تا پایان سال تعداد این اتوبوس‌ها به ۵۰۰ دستگاه برسد. اولین خط اتوبوس‌های برقی در مسیر جمهوری-بهارستان راه‌اندازی شده و ۳۵ اتوبوس برقی در این خط فعال هستند. همچنین، تا خرداد سال آینده، ۱۵ خط دیگر نیز به اتوبوس‌های برقی مجهز خواهند شد.

این اتوبوس‌ها از محل قرارداد با چین وارد تهران شده‌اند و در پایانه‌های مختلفی مانند پایانه بعثت شارژ و دپو می‌شوند. شارژ کامل این اتوبوس‌ها به حدود ۲ تا ۳ ساعت زمان نیاز دارد و با هر بار شارژ کامل، این اتوبوس‌ها می‌توانند بیش از ۲۵۵ کیلومتر پیمایش کنند.

در شناسنامه مشخصات فنی این اتوبوس ها نوشته شده است که این اتوبوس‌ها مجهز به باتری‌های CATL LFP با ظرفیت ۴۲۲.۸۷ کیلووات ساعت هستند که امکان پیمایش بیش از ۲۵۵ کیلومتر را فراهم می‌کند. سیستم مدیریت حرارتی این باتری‌ها از طریق خنک‌کننده مایع انجام می‌شود و دارای درجه حفاظتی استاندارد در برابر شرایط سخت محیطی است. موتور این اتوبوس‌ها با توان ۱۹۵.۳۵۰ کیلووات و گشتاور ۱۴۰۰.۳۵۰۰ نیوتن‌متر طراحی شده است و از سیستم خنک‌کننده مایع بهره می‌برد. این وسیله قادر به دستیابی به سرعت ۸۰ کیلومتر بر ساعت است و شتاب ۰ تا ۵۰ کیلومتر را در ۱۰ ثانیه ثبت می‌کند.

اتوبوس‌های برقی جدید دارای ۳۴ صندلی ثابت و ۲ صندلی تاشو هستند و از سیستم تهویه هوای VALEO بهره می‌برند. همچنین به نمایشگرهای LCD برای مسافران، آینه‌های جانبی گرم‌شونده و سیستم نظارت ۳۶۰ درجه مجهز هستند. مدیریت برق و عملکردها نیز از طریق سیستم CAN-BUS و مدیریت باتری (BMS) انجام می‌شود.

اتوبوس های برقی تهران از کجا آمده اند؟

اتوبوس‌های برقی تهران از محل قرارداد با چین وارد تهران شده‌اند. قراردادهای واردات اتوبوس‌های برقی به تهران با چالش‌ها و حواشی مختلفی همراه بوده است. شهرداری تهران قراردادی بزرگ با چین برای واردات ۲۵۰۰ دستگاه اتوبوس برقی، ۲۷۵۰۰ تاکسی برقی، ۱۰ هزار ون و مینی‌بوس برقی و ۱۵۰ هزار موتور سیکلت برقی منعقد کرده است. این قرارداد به دلیل عدم شفافیت و ابهامات مختلف مورد انتقاد قرار گرفته است.

یکی از انتقادات اصلی به این قرارداد، عدم استفاده از ظرفیت تولیدکنندگان داخلی است. برخی معتقدند که تولیدکنندگان داخلی توانایی تولید اتوبوس‌های برقی با کیفیت و قیمت مناسب را دارند و شهرداری تهران می‌توانست از این ظرفیت‌ها بهره‌برداری کند. با این حال، شهرداری تهران اعلام کرده است که تولیدکنندگان داخلی توان محدودی برای تولید اتوبوس‌های برقی دارند و قیمت آن‌ها نسبت به نمونه‌های خارجی بالاتر است.

همچنین، برخی از اعضای شورای شهر تهران به عدم شفافیت در این قرارداد اعتراض کرده‌اند و خواستار توضیحات بیشتر از سوی شهرداری شده‌اند. در مقابل، شهرداری تهران اعلام کرده است که این قرارداد فرصتی استثنایی برای توسعه حمل‌ونقل عمومی و کاهش آلودگی هوا در تهران است و از همه ظرفیت‌ها برای اجرای آن استفاده خواهد شد.

شهرداری که بابت این قراردادها و تاخیر در عمل به وعده های خود تحت فشار قابل ملاحظه ای بوده است و همچنین به دلیل این که نیاز داشته است بر کارزار تاخیر انداختن در انتخابات شورای شهر و طولانی کردن دوران شهرداری فعلی تاثیر بگذارد اسفند ماه  و همزمان با طرح مساله تصمیم گیری در مورد زمان انتخابات بعدی شورای شهر از اتوبوس ها و همین طور تاکسی های برقی رونمایی کرده است.

اگر از دلیل انتخاب زمان فعلی برای رونمایی از اتوبوس های برقی بگذریم و همچنین تمام حاشیه های مربوط به قرارداد غیرشفاف واردات این خودرو ها را در نظر نگیریم٬‌ این مساله قابل انکار نیست که به هر حال کلان شهری مثل تهران به ناوگان حمل و نقل شهری برقی نیازمند است. از جمله مزایای اصلی این ناوگان می‌توان به کاهش آلودگی هوا و کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی اشاره کرد. اتوبوس‌های برقی با تولید کمتر گازهای گلخانه‌ای و ذرات معلق در هوا، به بهبود کیفیت هوای شهری کمک می‌کنند. همچنین، این اتوبوس‌ها با صدای کمتر و کاهش نویز محیطی، تجربه سفر راحت‌تری را برای مسافران فراهم می‌کنند.

با این حال، استفاده از اتوبوس‌های برقی با چالش‌هایی نیز همراه است. یکی از چالش‌های اصلی، نیاز به زیرساخت‌های مناسب برای شارژ و نگهداری این اتوبوس‌ها است. تهران باید پایانه‌های شارژ بیشتری ایجاد کند و اطمینان حاصل کند که این زیرساخت‌ها به طور کامل عملکردی هستند. همچنین، هزینه‌های اولیه خرید و نگهداری اتوبوس‌های برقی بالاست، اگرچه در بلندمدت این هزینه‌ها با صرفه‌جویی در سوخت و کاهش هزینه‌های تعمیر و نگهداری جبران می‌شود.

با این وجود مساله ناترازی تولید و مصرف برق در کشور و در تهران وجود دارد که استفاده از ناوگان حمل و نقل برقی را دچار مساله می کند. بحران برق در تهران یکی از چالش‌های اصلی استفاده از اتوبوس‌های برقی است. هر چند گفته می شود که شهرداری تهران برنامه‌هایی برای توسعه زیرساخت‌های شارژ و مدیریت مصرف برق دارد. اما گاز و سایر سوخت های مورد نیاز برای نیروگاه هایی که برق تولید می کنند همچنان دچار کمبود است و تامین آن برای سیستم تولید برق به بحران تبدیل شده است. این مساله می تواند حال و آینده استفاده از خودروهای برقی در کشور و در ناوگان حمل و نقل عمومی در تهران را تحت تاثیر قرار دهد.

استفاده از اتوبوس‌های برقی در تهران گامی مهم در جهت بهبود حمل‌ونقل عمومی و کاهش تأثیرات منفی زیست‌محیطی است. این اتوبوس‌ها با کاهش آلودگی هوا، کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی و کاهش نویز محیطی، به بهبود کیفیت زندگی در شهر کمک می‌کنند. با این حال، برای بهره‌برداری کامل از این فناوری، نیاز به توسعه زیرساخت‌های مناسب و حمایت مالی و مدیریتی است. آینده حمل‌ونقل عمومی در تهران با استفاده از اتوبوس‌های برقی روشن به نظر می‌رسد و می‌تواند به الگویی برای سایر شهرها و کشورها تبدیل شود. اما همزمان باید چالش های موجود در مورد شفافیت قرارداد تامین خودروهای برقی مورد نظر شهرداری تهران برطرف شود و علاوه بر این راه حلی برای تامین برق مورد نیاز این خودرو ها کشف شود. دو مساله ای که به نظر نمی رسد به راحتی بتوان آنها را از سر باز کرد.