مشکل جدی کمبود آب در ایران

رئیس سازمان حفاظت محیط‌ زیست گفت: مشکلات اصلی امروز استان اصفهان، نتیجه توسعه‌های ناپایدار در سال‌های گذشته است؛ واگذاری‌های بی‌رویه و توسعه‌های نامناسب باعث شده که برداشت بی‌رویه از منابع آب صورت گیرد. ظاهرا تصور می‌کردیم که منابع آب نامحدود هستند و می‌توانیم هر چقدر خواستیم از آن‌ها استفاده کنیم.

این مشکل نه فقط در اصفهان، بلکه در سایر نقاط کشور نیز وجود دارد. با این‌که کشور ما اولین کنوانسیون جهانی تالاب‌ها (رامسر) را به نام خود ثبت کرده است، اما متاسفانه اکنون ۴۳ درصد از تالاب‌های کشور در معرض خشکی قرار دارند و به کانون‌های گرد و غبار تبدیل شده‌اند. این وضعیت یکی از بحران‌ها و چالش‌های بزرگ کشور است.

تالاب‌ها گنجینه‌های تنوع زیستی هستند و از دست دادن این ذخایر اکولوژیکی، تأثیرات منفی زیادی دارد. تالاب‌ها هوا را تصفیه و گرد و غبار را کنترل می‌کنند و معیشت جوامع محلی را بهبود می‌بخشند.
به دلیل بی‌توجهی به موضوع محیط زیست در دهه‌های گذشته، اکنون با وضعیت بحرانی مواجه شده‌ایم. نه‌تنها در اصفهان، بلکه در مجموع ۳۱ استان کشور به‌جز گیلان، با این مشکل دست و پنجه نرم می‌کنیم. استان کرمان و دشت رفسنجان بیشترین میزان فرونشست را دارند که از نظر گستردگی، استان خراسان رضوی و از نظر دربرگیری محدوده‌های سکونتگاهی و شهری، استان اصفهان در صدر خطرخیزی قرار دارند.
بنا بر گزارش‌های ارائه‌شده به دولت، وضعیت اصفهان بحرانی است. همچنین، اقدامات غیرمجاز در حوزه کشاورزی باید مورد توجه قرار گیرد. متأسفانه، مدیریت منابع آب در قوانین به درستی مدنظر قرار نمی‌گیرد.
در حوزه انرژی، به توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر توجه ویژه‌ای شده است. سازمان حفاظت محیط زیست در این حوزه مطالبه‌گر است. دوستان در دستگاه‌های مختلف، مراجع علمی، تحقیقاتی و پژوهشی و نهادهای مردم‌نهاد می‌توانند در جلسات تصمیم‌سازی به این حوزه کمک کنند.

شینا انصاری، امروز ۱۱ بهمن و در سفر یک‌روزه‌ی خود به استان اصفهان و در آیین بزرگداشت روز جهانی تالاب‌ها که در تالار همایش‌های اتاق بازرگانی اصفهان برگزار شد، اظهار کرد: در حوضه آبریز زاینده‌رود و سایر مناطق؛ صنایع و کشاورزی با مصرف زیاد آب توسعه یافته‌اند، آن‌هم در حالی که اکنون در کشور با مشکل جدی کمبود آب مواجه هستیم.

رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست بیان کرد: ما خواهان دریافت حق‌آبه‌های محیط زیستی هستیم که در سال‌های گذشته اختصاص داده نشده‌اند. نتیجه این بی‌توجهی‌ها، خشکی تالاب‌ها و مرگ  موجودات زنده است