نعمت‌الله ایزدی: تهران و واشنگتن هر دو در نوعی سردرگمی به سر می‌برند
اولین سفیر جمهوری اسلامی ایران در فدراسیون روسیه در ادامه با نگاهی انتقادی به ساختار دیپلماسی کشور هم، عملکرد وزارت امور خارجه را «منفعلانه و فاقد پویایی لازم» می‌داند
به گزارش هفت صبح ، در تحلیل دقیق تر نکات فوق، نعمت‌الله ایزدی طی گفت‌وگویی صریح و تحلیلی با هفت صبح، نگاه انتقادی خود را نسبت به وضعیت فعلی سیاست خارجی ایران و آمریکا مطرح می‌کند. او با نگاهی دو‌سویه به هر دو طرف منازعه، از یک‌سو بر آشفتگی سیاست‌گذاری در دولت ترامپ تأکید دارد و از سوی دیگر، از وضعیت انفعالی وزارت امور خارجه ایران به‌ویژه در دوره وزارت عباس عراقچی انتقاد می‌کند. به گفته او، «اولا دولت ترامپ نتوانسته راهبرد مشخص و پایداری را در قبال ایران تعریف کند و در ثانی، وزارت خارجه ایران نیز در بن‌بستی از بی‌تحرکی و فقدان ابتکار عمل گرفتار شده است؛ شرایطی که در آن وقوع هر تحول مثبت، بسیار بعید به نظر می‌رسد.»
آخرین سفیر جمهوری اسلامی ایران در اتحاد جماهیر شوروی با اشاره به سفر اخیر مجید تخت‌روانچی به عمان و ارسال پیام‌هایی از سوی آمریکا از طریق این کشور، معتقد است که «واشنگتن دچار نوعی سردرگمی در مواجهه با تهران شده است. ترامپ با تصور اینکه می‌تواند مانند رهبر یک قدرت جهانی، همه بحران‌ها را به‌تنهایی مدیریت کند، عملاً در پرونده ایران با تناقض و گیجی پیش می رود. از یک سو، فشار حداکثری اقتصادی را ادامه می‌دهد، و از سوی دیگر، از مسیرهای غیررسمی، پیام مذاکره می‌فرستد. اما واقعیت این است که هیچ‌یک از این دو سیاست، به‌تنهایی جواب نداده و نتیجه ملموسی برای آمریکا نداشته است.» ایزدی تأکید می‌کند که «آمریکایی‌ها انتظار داشتند تحریم‌ها در کوتاه‌مدت تأثیرات شدیدی بر اقتصاد و ثبات داخلی ایران بگذارد، اما چنین اتفاقی نیفتاد و همین موضوع باعث سردرگمی واشنگتن شده است.»
اولین سفیر جمهوری اسلامی ایران در فدراسیون روسیه در ادامه با نگاهی انتقادی به ساختار دیپلماسی کشور هم، عملکرد وزارت امور خارجه را «منفعلانه و فاقد پویایی لازم» می‌داند که تکمیل کننده بلاتکلیفی آمریکایی ها است و یک سینرژی را شکل داده که به یک بن بست تمام عیار منجر شده است. به باور او، «وزارت خارجه فقط مجری سیاست‌ها نیست، بلکه باید سیاست‌ساز و تصمیم‌یار باشد. وقتی دستگاه دیپلماسی از ظرفیت‌های خود برای پیشنهاد و ابتکار استفاده نکند، طبعاً کشور دچار رکود سیاسی در روابط خارجی می‌شود.» ایزدی با اشاره به ضعف در واکنش‌های دیپلماتیک می‌گوید: «وقتی وزیر خارجه روسیه درباره مسائل مهم و عمده اظهارنظر دقیق ندارد و همه چیز در ابهام به سر می برد، طبیعتا این بن بست ادامه خاهد داشت. ما حتی در ساده‌ترین مواضع هم سکوت می‌کنیم و این سکوت، پیام انفعال می‌فرستد.»
