برق وزیر نیرو پرید

مهدی خاکی فیروز | صبح دوشنبه اول اردیبهشت، در حالی  که پژوهشگاه نیرو میزبان جشنواره شهید رجایی بود، لامپ‌های سالن که از پایداری مدیران سالخورده در خدمت به مردم و صنعت برق خسته شده بودند، تصمیم گرفتند خیلی محترمانه خودشان را بازنشسته کنند؛ آن هم درست زمانی که وزیر نیرو و کلی مقام و مسئول خوش‌لباس و رسمی، روی صندلی‌ها نشسته ‌ و منتظر آغاز مراسم بودند. نه نورافکن‌ها دل‌شان با آقای وزیر بود، نه فیوزها طاقت آوردند.

برق که رفت، تاریکی آمد. اما نه از آن تاریکی‌هایی که شاعرانه است و می‌توانی وسطش شعر بگویی یا ستاره‌ها را تماشا کنی. این یکی، از آن تاریکی‌های ناگهانی و بی‌رحم بود که فقط می‌شود با نور موبایل با آن کنار آمد. و همین‌طور هم شد؛ سالن پر شد از چراغ‌قوه‌های گوشی، شبیه کنسرتی از جنس انرژی‌های نو، البته بدون موسیقی و شادی. وزیر نیرو هم که طبیعتا انتظار نداشت وسط پژوهشگاهی که اسمش با «نیرو» گره خورده، برق برود، از جایش بلند شد و رفت دنبال علت ماجرا. تماس گرفت، پیگیری کرد، با توزیع برق تهران صحبت کرد، جواب گرفت که از ما نیست، از خودتان است! و بله، معلوم شد ماجرا زیر سر فیوزی بوده که طاقت حرارت لامپ‌های سالخورده سالن را نداشته و قهر کرده.

راستش را بخواهی، فیوز هم حق داشت. آدم‌ که چه عرض کنم، فیوزِ بینوا هم ظرفیتی دارد. وقتی ده‌ها لامپ پرمصرف و پیر در یک سالن جمع می‌شوند و به جای بازنشستگی، همچنان نور از خودشون در می‌کنند، بالاخره یه‌جایی باید یکی بگوید «بسّه دیگه!» و آن هم کسی نبود جز همین فیوز دل‌نازک.

شاید وقتش رسیده که بپذیریم تکنولوژی نور هم پیشرفت کرده و پژوهشگاهی که قرار بود ویترین دانش فنی کشور باشد، باید خودش اول از همه دست به کار بشود؛ لامپ‌های LED نسل جدید بخرد و فیوزهای هوشمند نصب کند، وگرنه بعید نیست بار دیگر وسط مراسم بعدی، حتی موتور آسانسور هم قهر کند!