پنج دلیل موفقیت فصل سوم سریال «نون خ»
روزنامه هفت صبح، احمد رنجبر | فصل سوم «نون خ» شروعی قدرتمند نداشت اما با قدرت به پایان رسید.این سریال دارای ویژگیهایی است که باعث میشود بتوان به موفقیت فصلهای بعدیاش امید داشت.در سالهای اخیر شاهد دنباله سازیهای فراوانی بودهایم اما به غیر از «پایتخت» بقیه سریالها به طور مطلق موفق نبودهاند.
حالا «نون خ» جا پای «پایتخت» گذاشته است و توانسته محبوبیت فراوانی بهدست بیاورد.امتیاز بالای فصل دوم «نون خ» در نظرسنجی برنامه «سریالیست» و میزان رضایت مردمی از فصل سوم آن در نظرسنجی صداوسیما موید این مسئله است.در گزارش امروز دلایلی که فصل سوم «نون خ» را تبدیل به سریالی کامل کرده،مرور شده است.
*** مورد اول| روند تکامل نوری
سریال «نون خ» شخصیتهای متعددی دارد اما بار اصلی ایجاد جذابیت بر دوش نورالدین خانزاده است.در یک قیاس میتوان به «پایتخت» اشاره کرد که همه کاراکترهای اصلی و فرعی آن مورد توجه هستند و رفتار و گفتارشان برای مخاطب جذابیت دارد.در چنین شرایطی کار سعید آقاخانی سخت است.
در شماره روز شنبه درباره نوری و آقاخانی نوشتیم که در فصل سوم آنچه مشهود است اینکه شخصیت نورالدین خانزاده و بازی سعید آقاخانی پختهتر شده.این پختگی در رفتار و گفتار او مشهود است و حتی کمتر با دیگران شوخیهای تند و تیز میکند.در این فصل رابطه پدرانه نورالدین با دختران هم ملموستر است و هم عاشقانهتر. این حس پدرانگی در برخورد با دیگران هم نمود دارد؛جایی که نورالدین با آرامش سعی میکند مشکلات را از بین ببرد. شخصیت نورالدین آنقدر خوب طراحی شده که حتی اگر تکیه کلام جدید نداشته باشد باز هم جذاب است.
*** مورد دوم| روند تکامل فیلمنامه
«نون خ» سریالی جوان است که سه فصل آن با فاصله نه چندان طولانی از هم ساخته شده است. با این حال هرچه سریال جلوتر آمده زیربنای آن(فیلمنامه) محکمتر شده است.امیر وفایی در فصل قبل اتکای زیادی به شوخیهای فضای مجازی داشت و همین پاشنه آشیل قصه بود. حتی در پارهای موارد احساس میشد متن او تفاوت چندانی با پلاتوهایی که برای «دورهمی» مینویسد، ندارد.وفایی در فصل سوم از این فضا جدا شد و یک فیلمنامه متفاوت نوشت.
شوخیها بکر بودند و در غالب موارد بیننده را غافلگیر میکردند. این شوخیها چه در کلام و چه در موقعیت،درست از آب درآمدند.ضمن آنکه خط کلی داستان هم پیوستگی داشت و مخاطب پیگیر یک قصه واحد بود. فیلمنامه امیر وفایی یکی از ارکان موفقیت و جذابیت «نون خ ۳» است.وفایی پیشینه ورزشینویسی دارد و از این تجربه به اندازه در سریال بهره برد.نمونه بامزهاش دادن لقب «آبراموویچ» مالک متمول باشگاه چلسی به نورالدین است که تبدیل به موتیف چند موقعیت شد و ایجاد خنده کرد.اشاره به محرومیت عیسی
آل کثیر، ادای دین به دفاع مقدس و استفاده درست از عشق دیگر امتیازهایی است که باید به حساب وفایی واریز کرد.
*** مورد سوم| روند تکامل شخصیتها
اشاره کردیم که شخصیتهای «نون خ» برخلاف سریالی چون «پایتخت» جای خود را باز نکردهاند.شخصیت نورالدین و بعد از آن سلمان محبوبترین کاراکترهای سریال هستند.این به معنای نفی پخته شدن شخصیتها در سری جدید نیست.علاوه بر نوری و سلمان، شخصیتهای فرعی دیگری هم اینبار بیشتر به چشم آمدند.از جمله دختران نوری،کاراکترهای روستا و یدالله شادمانی.در این فصل فریبرز (سید علی صالحی) خودی نشان داد و ثابت کرد میتواند عصای دست سریال در فصلهای بعدی باشد.
*** مورد چهارم| روند تکامل کارگردانی
اهمیت کار سعید آقاخانی وقتی بیشتر به چشم میآید که میدانیم علاوه بر حضور مقابل دوربین، باید مواظب پشت دوربین هم باشد.آقاخانی در کارگردانی دو فصل قبل «نون خ» موفق عمل کرد و اینبار قدرت خود را به رخ کشید.ضبط سکانسهای معدن از نظر فنی کار سختی است.بهویژه اینکه در قسمت آخر ماجرای آبگرفتگی هم پیش آمد و کار سختتر شد.در مجموع آقاخانی به عنوان کارگردان در روایت داستانی یکپارچه موفق عمل کرده.
*** مورد پنجم| روند تکامل محتوا
آفت بزرگ غالب سریالها این است که قصه فدای محتوا میشود.مثلا در «گاندو» مسئله افایتیاف بهخوبی جانمایی نمیشود و نتیجهای که بهدست میآید ضربه به ذکاوت ماموران امنیتی است.یا در «همبازی» مسئله تولید ملی آنقدر گل درشت است که گویی یک مقاله تحلیلی تبدیل به سریال شده.«نون خ» تا حد زیادی از این آفت دور مانده است.امیر وفایی در مقام نویسنده و سعید آقاخانی به عنوان کارگردان مفاهیم مختلف را در جای درست قرار داده و روایت کردهاند.
مثل احترام به محیطزیست،آموزش رفتار با محیط اطراف، مشکلات فلامینگوها، فرهنگ احترام به یکدیگر،صفا و صمیمیت مردمان روستا و البته نمایش درست فرهنگ قوم کرد. سعید آقاخانی خودش کرد است و ریزهکاریهای فرهنگی این قوم را بهخوبی در «نون خ» نمایش داد. کلیپ قسمت آخر سریال که دربرگیرنده رقص،موسیقی و مناطق دیدنی کردستان و کرمانشاه بود برگ برنده دیگری است که در سریال رو شد.