ناکجاآباد، مقصد لژیونرهای ایرانی در جستجوی دلار
روزنامه هفت صبح | چرا بازیکنان ایرانی به کشورهای عجیب و غریب و گمنام کوچ میکنند؟ بسیاری از کلمات با گذشت زمان و عوض شدن شرایط بار معنایی خود را از دست داده یا معنای‌شان تغییر پیدا کرده است. بعضی از کلمات هم معنای‌شان با گذشت زمان سنگین‌تر یا سبک‌تر شده است.
یکی از این کلمات لژیونر است. کلمه‌ای که بار معنایی‌اش را از دست نداده اما سال به سال سبک‌تر می‌شود. زمانی به بازیکنانی مانند علی دایی، علی کریمی و کریم باقری لژیونر می‌گفتند. بازیکنانی که آنها را با آلمان و لیگ‌های معتبر به یاد می‌آوریم. البته آنها هم در این مسیر گذرشان به کشورهای خلیج فارس افتاد اما ماندنی نبودند و این حضور به عنوان سکوی پرتاب برای‌شان عمل کرد.
این روزها اما کلمه لژیونر روز به روز به گوش‌مان می‌خورد. تنها تفاوت این است که در آن خبری از آلمان و کشورها و لیگ‌های هم‌سطح آن نیست. گاهی کشورها و تیم‌هایی به عنوان مقصد لژیونرها شنیده می‌شود که نام آنها برای اولین بار به گوش‌مان می‌خورد. این روندی است که در پنج، شش سال اخیر شدت بیشتری گرفته است.
روندی که علاقه شدید کی‌روش به لژیونرها و بازیکنانی که خارج از ایران بازی می‌کردند به نوعی شروع‌کننده آن بود. خروج از لیگ ایران بدون توجه به نام مقصد تضمین خوبی بود برای قرار گرفتن در لیست تیم ملی. پیش‌بینی می‌شد که با رفتن کی‌روش از این عطش برای رفتن به لیگ‌های عجیب و غریب کم شود اما این بار کاهش ارزش پول ایران و علاقه برای داشتن درآمد به دلار و یورو و هر پول خارجی انگیزه جدیدی برای ادامه این روند شده است. آخرین بازیکنی که پای در این راه گذاشت مهدی شریفی است.
سومین بازیکنی که کالدرون اعلام کرد برای ادامه فصل به او نیازی ندارد و گویا تیمی را در داخل ایران مشتری خود ندید. تیم جدید او سومقاییت آذربایجان است. از همان تیم‌هایی که نام‌شان را احتمالا برای اولین بار و آخرین بار خواهیم شنید. شریفی ادامه دهنده راه بازیکنان دیگری است که حضور در تیم‌های عجیب را به حضور در ایران ترجیح دادند. بازیکنانی که البته انتهای مسیرشان هم تقریبا مشابه هم بوده است.
فرشاد احمدزاده فصل گذشته پرسپولیس را در روزهای حساس تنها گذاشت و به اسلاسک وروسلاوی لهستان پیوست. سیامک کوروشی، مدافع نفت تهران به کشور عجیبی نرفت. او راهی قطر شد اما تیمی در لیگ دسته اول به نام المعیذر. حضور ایرانی‌ها در لیگ دسته اول قطر فقط به این یک نام محدود نشده است.
مهرداد پولادی، پژمان منتظری و بختیار رحمانی بازیکنانی هستند که این فصل حضور در دسته پایین قطر را انتخاب کرده‌اند. لیگ تایلند هم از لیگ‌های عجیبی است که لژیونرهای ایرانی زیادی را به خود دیده است. بیاتی‌نیا، بهشاد یاورزاده، محمداسماعیل نظر و سعید سالارزاده از جمله این بازیکنان بودند. سجاد مشکل‌پور که از لیست نفت کنار گذاشته شده بود هم با رفتن به لیگ ویتنام همه را غافلگیرکرد و به باشگاه هانوی پیوست.
ناکجاآباد مقصدی است که این روزها فوتبالیست‌های ایرانی آن را به لیگ برتر ایران ترجیح می‌دهند. نکته جالب این است که هیچ کدام از آنها از سرنوشت بقیه بازیکنانی که این مسیر را رفته‌اند درس نمی‌گیرند یا اینکه وسوسه‌های دلارهای شیرین باعث می‌شود تا آنها اهمیت چندانی برای انتهای مسیر قائل نشوند. در کنار مدیربرنامه‌هایی که با رفتن این بازیکنان سود زیادی را به جیب می‌زنند و خودشان هم راهی برای برگشت مجدد آنها به لیگ پیدا میکنند.
