قاطعیت روحانی در عبور از سد چهار چالش بزرگ
روزنامه هفت صبح | از قرار رئیسجمهور نمیخواهد در این سال آخر لحظهای و قدمی به عقب برود. او که به مرد مصالحه مشهور بود، در آخرین سال حضورش درپاستور به همان جلد روحانی قبل از انتخابات بازگشته است. او در ۴۸ ساعت گذشته اوقات بسیار شلوغی را داشت.
حرکت وزیر بهداشت در اعلام تعویق کنکور که با زبردستی یا خامی مشاور رسانهایاش به یک بمب خبری تبدیل شد ماجرا را برای روحانی سخت کرده بود. سایتها و خبرگزاریهای اصولگرا این تعویق را یک پیروزی برای مجلس اصولگرا و قالیباف میدانستند که بارها و بارها بر لزوم تعویق کنکور پافشاری کرده بودند. چرا؟ به خاطر کرونا از قرار.
با توجه به زمان کم باقیمانده برای کنکور و سنگ تمام سایتهای اصولگرا برای خبر تعویق هیچکس انتظار چنین ریسکی را از روحانی نداشت اما او به عنوان رئیس ستاد ملی کرونا شبانه حرف وزیرش را وتو کرد و به وزیر علوم هم ضرب شست کوچکی نشان داد تا بگوید کت تن کیست. طبیعی است که چهارشنبه صبح خبرگزاریهای اصولگرا موضع مثبتی به این ماجرا نداشتند.
روحانی از سوی دیگر در جلسه هماهنگی سران قوا طرح پیشنهادیاش برای پیش فروش کردن نفت به مردم را تا یکقدمی اجرا پیش برد. آن هم در حالیکه در طول هفته گذشته کلیات این طرح با حملات سنگین رسانههای اصولگرا روبهرو شده بود و آن را به جا گذاشتن زمین سوخته برای آیندگان قلمداد میکردند.
هرچه بود رئیسجمهور از ایدهاش کوتاه نیامد و آن را با اصلاحاتی به خط استارت اجرا منتقل کرده است. روحانی در سومین چالش خود با تاسیس صندوق سرمایهگذاری دارا دوم درمورد عرضه سهام چهار پالایشگاه در بورس بود. ناهماهنگی وزیر نفت و وزیر اقتصاد و زیر مجموعهاش رئیس سازمان خصوصی سازی، موجب شد که ابتدای هفته این طرح به عنوان یک طرح سوخته به نظر برسد و بورس در سراشیبی سقوطی سنگین قرار گرفت.
اما این روحانی سال ۹۹ انگار قرار نیست چیزی را فدای مصلحت کند. پس دو وزارتخانه و سازمان خصوصی سازی را مجبور به تبعیت از ایده خود کرد و قرار شد اولین هفته شهریور سهام هنگفت چهار پالایشگاه نفتی ایران در بورس عرضه شود و ولولهای شبیه عرضه شستا در بورس بیافریند. و بالاخره در رویارویی با چالش همراه اول و عدم اطاعت این نهاد قدرتمند اقتصادی از دستور رئیسجمهور و دولت با یک طرح فوقالعاده و ضربتی این اپراتور قدرتمند را با خطر جرایم سنگین اقتصادی روبهرو ساخت.
این روحانی با این سرعت عمل و قاطعیت معلوم نیست در هفت سال گذشته کجا بوده است. شاید اگر رئیسجمهور از همان ابتدا با همین قاطعیت به دنبال ایدههای خود بود هم تکلیف اصولگرایان و هم اصلاحطلبان و هم مردم بیشتر مشخص میشد.