درباره قیمت تیبا، نماینده مخالف طرح صیانت و ...
روزنامه هفت صبح، ساعد برقی| یک: مخاطبی نامه نوشته بود که شما مدام میگویید خودروی ۵۰۰۰ یا ۶۰۰۰ دلاری هیچ جای دنیا به کیفیت مثلا تیبا وجود ندارد، مگر ما حقوقمان را به دلار میگیریم؟ حرف دوست عزیزمان خوب یک گزاره درست دارد. ماحقوقمان به ریال است و اندک. طی این ۱۰سال همه به جز یک قشر (حداکثر۵ درصدجامعه)، فقیر شدهایم. اما در نهایت همین خودروهای ۵ تا ۱۱هزار دلاری هم برای ما سنگین است. این ربطی به این خودروسازان ندارد.
آنها مکلف نیستند که برای شهروندان خودرو زیرقیمت تولید کنند. توجه کنید که فقیر شدن ما دلیل نمیشود که قیمت یک محصول تکنولوژیک مثل تیبا پایین بیاید. هنوز هم معتقدم تیبا با قیمت ۵ یا ۶هزار دلاریاش امکانات بسیار خوبی را برای کاربران ایجاد میکند. حتی اتومبیلهایی مثل شاهین و تارا هم به نسبت قیمتشان امکانات و ویژگیهای تحسینآمیزی دارند. مشکل این خودروها، فقدان کنترل کیفی است بهخصوص از سمت قطعه سازان.
اگر برکیفیت قطعات نظارت کافی انجام میشد مثل کاری که پیش از تولید انبوه ال نود در ایران از سوی نمایندگان رنو اعمال شد آن وقت میشد به صراحت از شاهین و تارا و تیبا به عنوان اتومبیلهایی موفق یاد کرد. تواناییهای فنی این خودروها در شتاب و سرعت و حتی مسئله مصرف سوخت نشان میدهد که به لحاظ تکنولوژیک در سطح خوبی هستیم اما در سطح قطعه سازی با کم کاری، اهمال و بزن در رویی روبهروییم. طبیعتا نه در همه قطعهسازان.
دو: اگر زمانی یکی به من و یا شما به هردلیلی میگفت سگ با خیال راحت به طرف واکنش نشان می دادیم اما حالا سگ شنیدهایم و باید در جواب هزارتا ملاحظه داشته باشیم. چرا که آن نماینده محترم که مخالفان طرح صیانت را گرگ و سگ قلاده بلند یاد کرده همان طور که انتظار میرفت این عبارت را متصل کرده به جملات یک کارشناس آمریکایی و این که منظورمن شما نبودید حالا که و از این چیزها.
تازه اگر خیلی روی واکنش اصرار کنی دوستانش میآیند و مینویسند که حالا چرا به خودت گرفتی و خودت را جزو این سگان حساب کردی و حتما ریگی به کفشت هست! و آنها که با مزهترند میگویند حرف را زمین انداختیم و صاحبش برداشت و از این جور چیزها. در نتیجه نمیتوانیم یک واکنش درست و حسابی هم نشان دهیم.
سه: این قسمت از یادداشتهای محمد فاضلی هم جالب و خواندنی هستند و البته تنها قسمتهای قابل چاپ! « بعید است کسی ضرورت قدرت دفاعی برای کشورش را - حتی در صلحآمیزترین مناطق جهان چه رسد به خاورمیانه جنگزده - انکار کند. هر کسی بهطور مطلق ضرورت قدرت نظامی را انکار کرده، به خودش ربط دارد، من در میان منتقدان نظام حکمرانی و الگوهای برنامهریزی و توسعه ایران، کسی را که منکر ضرورت حفظ و توسعه قدرت نظامی باشد نمیشناسم.
ضرورت حفظ و توسعه قدرت نظامی به جای خود (بدون شک)، اما کافی دانستن قدرت نظامی و توقف کردن در آن، و چشم پوشیدن بر سایر نقصانها، نادیده گرفتن خبط و خطاها در سیاست محیطزیست، سیاست اقتصادی، سیاست خارجی، سیاست اجتماعی، سیاست بهداشت و درمان و همینطور الی آخر، به اندازه انکار ضرورت حفظ و توسعه قدرت نظامی نابخردانه است.»