یک ارزیابی شتاب‌زده از سه روز ابتدایی جشنواره
روزنامه هفت صبح، کمال بردبار | یک: تا پایان روز سوم جشنواره نمی‌توان گفت که با دوره استثنایی روبه‌رو هستیم. کیفیت فیلم‌ها در قیاس با سال گذشته که از دوره‌های به یاد ماندنی جشنواره فجر بود افت کرده‌اند. سال گذشته شبی که ماه کامل شد، متری شیش و نیم، سرخپوست، تختی، رد خون و… نمایی حرفه‌ای از سینمای ایران ترسیم کرده بود.
* دو: الان که این مطلب را می‌نویسم تنها سه روز از جشنواره گذشته است. و از میان شش فیلمی که در سینمای پردیس ملت و دیگر سالن‌ها دیده‌ام می‌توانم بگویم که خروج از ابراهیم حاتمی‌کیا پخته‌ترین فیلم بوده است هرچند موجی علیه فیلم احساس می‌شود که دقیقا منشا آن را نمی‌توانم حدس بزنم.
طعنه‌های ضد دولت فیلم واکنش‌هایی را برانگیخته یا حرکت اعتراضی قهرمان‌های فیلم در رسانه‌های حاکمیتی نارضایتی تولید کرده؟ نمی‌دانم اما هرچه هست خروج فیلم تاثیر‌گذاری است و از کارگردانی درجه یکی هم سود می‌برد. درباره بازی فرامرز قریبیان هم که قبلا گفته‌ام. بی‌نظیر!
* سه: شنای پروانه محمد کارت هرچند در گود ابد و یک‌روز و متری شیش و نیم و مغزهای کوچک زنگ زده حرکت می‌کند اما به نظرم از هرسه فیلم ذکر شده بهتر است. کارت مدعی سیمرغ کارگردانی خواهد بود و جواد عزتی هم دیگر به شکل کامل اعتبار هنری خود به عنوان بازیگر ممتاز فیلم‌های جدی را در کنار کاراکتر کمدی پرفروش خود شکل داده است.
* چهار: از دیدن لباس شخصی، فیلم جنجالی امیرعباس ربیعی خرسندم. فیلمی که پرونده‌ای مرموز و جنجالی را با صراحت به تصویر کشیده و از قرار همین صراحت موجب واکنش‌های منفی دنباله‌داری در سایت‌های اصولگرا مثل مشرق نیوز شده که در سه روز گذشته دو بار علیه این فیلم مطالبی را منتشر ساخته است. با توجه به نزدیکی مشرق نیوز به سپاه پاسداران این واکنش شگفت‌انگیز است.
* پنج: صداقت و سلامت فیلم بی‌صدا حلزون به همراه بازی سخت هانیه توسلی، بازی معتمد آریا و باران کوثری در عامه پسند، و جسارت نیمه اول فیلم روزبلوا را هم دوست دارم. در مورد روز صفر هنوز نکته‌ای را پیدا نکرده‌ام که بتوانم نگاه مثبتی به فیلم داشته باشم.
* شش: درباره آبادان یازده شصت و فیلم درخت گردو صبر می‌کنیم تا فردا .
