یحیی، گرفتار سندرم توقف در آستانه موفقیت
روزنامه هفت صبح، کمال بردبار | گل‌محمدی باید با خود خلوت کند که چرا اینگونه شد. چرا در لحظه گل استقلال که روی حرکت ناگهانی هم نبود و در ادامه یک فشار چنددقیقه‌ای شکل گرفت در مقابل پنج بازیکن استقلال در محوطه جریمه پرسپولیس فقط پنج بازیکن تیمش حضور دارند؟ چرا دقیقه ۹۴ و در لحظه‌ای که می‌دانیم بردن در این بازی چقدر برای پرسپولیس مهم است بازیکن‌های تیمش با خونسردی از دخالت در جریان بازی دور مانده‌اند و دو مهاجمش در حال قدم زدن در میانه زمین هستند و سه بازیکنش هم اطراف هجده قدم در حال تماشای حوادث داخل محوطه جریمه بودند و فقط تخمه آفتابگردان کم داشتند. مگر می‌شود؟ تیمت ۲بر یک جلو باشد و دقیقه ۹۴ سیستم دفاعی تیمت اینقدر الابختکی عمل کند؟
گل‌محمدی حالا دو برد حتمی در دو دربی پیاپی را با گل‌های دقیقه ۹۴ با تساوی عوض کرده است. او یک‌بار قهرمانی در آسیا را نیز مفت و مسلم از دست داده است. بی‌انصاف نباید باشیم. کاری که او در بین دو نیمه کرد و تغییر روحیه پرسپولیس و تغییر تاکتیک نشان می‌دهد که او چه مربی درجه‌یکی است و چه برتری تاکتیکی آشکاری بر حریف و محمود فکری دارد.
اما او باید تیم خود را از این بی‌مسئولیتی و اشتباهات بچگانه خارج کند. یادمان نرفته که خود گل‌محمدی در دوران بازی‌اش هم بازیکنی بسیار خوشفکر اما پراشتباه و بیش از حد لزوم خونسرد بود. دیروز حریف بسیار پرمهره‌تر از پرسپولیس بود و در همان دقیقه اول پیش افتاد اما پس از آن این پرسپولیس بود که تا دقیقه ۸۵ میدان را در اختیار داشت. گل‌محمدی نباید خود و تیمش را گرفتار سندرم توقف در آستانه موفقیت کند.
اگر پرسپولیس فینال آسیا را با اشتباهات کودکانه نوراللهی و شیری از دست داد، اینجا هم کامیابی‌نیا با یک اشتباه عجیب و دست‌کم گرفتن ارسلان مطهری توپی را لو داد که با شوت بهترین ضربه‌زن فعلی فوتبال ایران به گلی زیبا و قاطع بدل شد. اما این سرنوشت استقلال بود که در طول بازی دو ضربه در چارچوب پرسپولیس داشته باشد؛ یکی دقیقه دوم و دیگری دقیقه ۹۴ و هردو به گل بدل شوند؛ از دو مهاجم تراز اول استقلال که جور ضعف تاکتیکی تیمشان را بر دوش بکشند و با غنای تکنیکی‌شان مدافعان پرسپولیس را مغلوب کنند.
احمد نوراللهی در ادامه اشتباهات شگفت‌انگیزش دیروز پرسپولیسی‌ها را تا مرز سکته پیش برد. او دو گل صددرصد را از دست داد؛ یکی وقتی رخ داد که بازی مساوی بود و دروازه استقلال خالی از دروازه‌بان بود و در پهنای هفت متر و ۳۲ سانتی‌متری نوراللهی توپ را از روی شش قدم به پای ریگی روی خط دروازه کوبید که اتفاقا تعادل مناسبی هم نداشت.
گل نکردن این توپ می‌تواند جزو گلچین دیدنی‌ها در پایان سال جای داشته باشد. او بعد در یک موقعیت تک‌به‌تک در حالی که مظاهری هم با ناامیدی به استقبالش آمده بود توپ را به آسمان کوبید تا نشان دهد شرایطش خوب نیست. گل‌محمدی باید شرایط روحی نوراللهی را بررسی کند و ببیند چرا آنطور مفت به حریف پنالتی می‌دهد و اینگونه مفت گل‌های صددرصد را از دست می‌دهد.
*** احسان پهلوان دوتا پاس گل داد و وحید امیری هم یک گل حرفه‌ای درجه‌یک زد
مهدی عبدی در ادامه گل‌های حساسش باز هم ضربه شگفت‌انگیزی زد که البته بخشی از گلش مدیون مساعدت همبازی سابقش یعنی نادری بود که با تنه‌ای فنی عارف غلامی را از جریان بازی دور کرده بود! او حالا دوتا گل به استقلال زده و گل‌های بسیار مهمی به النصر عربستان و اولسان کره جنوبی.
گلی که به استقلال زد بسیار شبیه گلی بود که به اولسان زد اما آن را با پای راست زد و این یکی را با پای چپ. اما استقلال نیمه مربیان را به شکل کامل وا داد و در ۲۰دقیقه ابتدایی نیمه دوم پنج موقعیت صددرصد گل را نصیب حریف کرد. به غیر از دو گل و دو فرصتی که نوراللهی از دست داد یک‌بار هم کامیابی‌نیا باز هم از روی شش قدم از ضربه زدن ترسید و توپ را به سمت عبدی در دهانه دروازه پاس داد که مدافعان توپ را دور کردند.
استقلال باید شکرگزار باشد که بازیکنان پرسپولیس اینگونه بی‌ملاحظه و بدون مسئولیت لازم فرصت‌های صددرصد را نابود کردند و باید شکرگزار خط آتش بی‌نظیر تیمش باشد. در انتهای بازی پرسپولیسی‌ها احساس خوبی نداشتند. آنها برتر بودند و موقعیت‌های بسیار بیشتری هم داشتند اما …
گل‌محمدی باید فکری در این مورد بکند.
و استقلال؟ ضعف خط دفاعی این تیم کاملا مشخص است. غلامی و مرادمند کیفیت بالایی ندارند و اضافه کردن نادری در سمت چپ خط دفاع ضریب اشتباهات را دوچندان کرده بود. استقلال مساوی شد به‌خاطر نیمکت درجه‌یک و خط حمله بی‌مهارشان و البته به‌خاطر فرصت‌سوزی‌های احمد نور که شاید مشکل روحی دارد…
