گفتگو با دختر مکانیک ماشینهای سنگین
روزنامه هفت صبح، هانیه درویش| مکانیکی، شغلی است که آوازهاش همیشه به نام مردان بوده، همچنین جایی است که همیشه عادت کردهایم مردانی با لباسهای روغنی و دستهای سیاه از کار در آن مشغول باشند. اما اگر در این گاراژهای مکانیکی دختر یا دخترهایی دیدید که مشغول کار هستند، تعجب نکنید و دستکم نگیریدشان.
آنها اتفاقا برخلاف برخی مردان که به اجبار شغل مکانیکی را صرفا به عنوان منبع درآمد انتخاب کردهاند، کار و شغلشان را با عشق انتخاب کردند و آنجا هستند تا تمام عشق و انرژی خود را برای آن کار بگذارند. سحر بیگی یکی از این معدود دخترانی است که آنچه را که خواسته با تمام سختیهایش بهدست آورده. گفتوگوی ما را با او بخوانید.
سحر بیگی ۳۲ ساله است و کارشناسی هنرهای تجسمی و گرافیک دارد. او سالها در دنیای هنر مشغول به کار بود و هیچوقت گمان نمیکرد روزگاری گذرش به تعمیرگاه و کارگاه مکانیکی بیفتد و همانجا ماندگار شود. او میگوید: « در کودکی و حتی نوجوانی و جوانی ذهنیتی از مکانیک و ماشینهای سنگین نداشتم.
تنها خاطرهام از ماشین سنگین بر میگردد به پاترول عمویم چراکه در کودکی ما مدام با آن پاترول سفر میکردیم و من بعد از مدتی یک پاترول خریدم و بعد برای اینکه احساس کردم باید خودم در خیلی از مواقع آن را درست کنم گذرم به تعمیرگاه افتاد و همانجا تصمیم گرفتم کار هنری و عکاسی را برای مدتی تعطیل کنم و مکانیکی یاد بگیرم. در آن مکانیکی ماشینهای سنگین در رفت و آمد بود و باعث شد من مکانیکی ماشین سنگین یاد بگیرم. اما در اصل تخصص من تعمیر موتور ماشینهای دو دیفرانسیل مثل پاترول، رونیز و تویوتا است.»
*** سه سال هیچ درآمدی نداشتم
سحر حالا ۴ سال است بیشتر وقتش را در گاراژ مکانیکی میگذراند و عاشق این شغل و حرفه شده است. او کارش را با بازکردن کمپرسور کولر یا سرسیلندر شروع کرد. کاری که برای جثه و توان او خیلی سنگین بود اما باعث شد او خیلی زود با کار به صورت واقعی رو در رو شود، اما با این وجود حداقل سه سال طول کشید تا او بتواند اولین کار مستقل خود را ارائه دهد. او میگوید: « من همیشه در زمینه هنر فعالیت داشتم و از کار فنی چیزی نمیدانستم.
اما استعدادم این طور که افراد دیگر و استادم میگویند در این کار به ناگه شکوفا شد و علاقه زیاد و پشتکارم باعث شد بتوانم در این کار ماندگار شوم.» او میگوید حداقل سه سال زمان برد تا بتواند به تنهایی یک ماشین را درست کند و در این سه سال درآمدی از این کار نداشته است. البته واقعیت این است که همه کارهای یک ماشین را حتی یک آقا هم نمیتواند انجام دهد. برای این کار نیاز به ابزار و تجهیزات متفاوت است که باید به مرور آن را آموزش دید.
*** گاهی آقایان اجازه نمیدهند ماشینشان را درست کنم
حدود یک سال و نیم پیش بود که فعالیت دو دختر مکانیک در یک گاراژ مکانیکی خبر ساز شد. اینکه دختران یا زنان هم بتوانند سراغ علاقهمندیهای خود بروند و وارد کارهای به اصطلاح مردانه و سنگین شوند چیز عجیبی نیست اما هنوز هم این قبیل کارها با چالشهایی رو به روست. سحر در رابطه با محیط مردانه کارش و واکنشهای دیگران به مکانیک بودنش میگوید:
« به نظر من همه چیز به محیطی که در آن کار میکنید بستگی دارد. محیط اگر امن باشد و آدمهای اطراف مورد اعتماد باشند فرقی نمیکند که در چه حرفهای مشغول به کار باشید یا مشتریهایتان خانم باشد یا آقا. من خودم قبل از وارد شدن به فضای کارگاه و مکانیکی چون عکاس صنعتی بودم مدام در کارخانهها و مناطق صنعتی رفت و آمد داشتم. در آن محیط هم همه مرد بودند ولی من هیچ وقت احساس ناامنی نکردم.
بهنظرم اگر فضای کار را درست انتخاب کنیم و دید مثبتی داشته باشیم اتفاقات خوب و مثبتی هم برایمان میافتد. اما در رابطه با واکنش افراد به کارم باید بگویم در کارگاه افراد تعجب میکنند اما تا به حال پیش نیامده نگذارند من ماشینشان را درست کنم اما در بیرون از گاراژ پیش آمده افرادی که نمیدانند من مکانیک هستم حتی به من اجازه نمیدهند به ماشینشان نگاه کنم. یا مثلا اگر در بین تعدادی مرد من مشکل ماشین را متوجه شوم و درستش کنم آقایان گاها حتی از من تشکر هم نمیکنند. اما واکنشها اغلب مثبت است و برخوردهای خوب هم دیدهام.»