چهره واقعی توماس ادیسون؛ مخترع نابغه یا تاجر دزد؟
برخی توماس ادیسون را یکی از بزرگترین مخترعان تاریخ میدانند و برخی معتقدند بسیاری از ایدههای او "اصیل" نیستند. برای مردم قرن نوزدهم توماس آلوا ادیسون یک جادوگر بود. اختراع گرامافون در سال ۱۸۷۷ باعث شد او به عنوان "جادوگر منلو پارک" شناخته شود. اما برخی از مخالفان او معتقدند او هیچ اختراعی نداشته است و ادیسون بیشتر یک تاجر فرصتطلب بود که تنها در بهبود ایدههای مبتکرانه دیگران سابقه داشت.
توماس آلوا ادیسون آخرین فرزند در میان هفت فرزند خانواده در ۱۱ فوریه ۱۸۴۷ در میلان متولد شد. او دانشآموز ضعیفی بود اما مادرش مدرسه را برای این موضوع سرزنش میکرد و او را از مدرسه خارج کرد. ادیسون خودآموز سیری ناپذیری بود که هرچه میتوانست را مطالعه میکرد. این کنجکاوی بیحد او ادامه داشت و باعث اشتقیاق برای اختراع و همچنین کسبوکارش شد.
در دوران نوجوانی این مخترع جوان یک آزمایشگاه شیمی در زیرزمین خانه مادرش ساخته بود. پس از آن که یکی از آزمایشهایش منجر به آتشسوزی شد او از اختراع رویبرگرداند و تصمیم گرفت ایدههایی که سودمند و کاربردی بودند را دنبال کند و در این کار موفق نیز بود.
اگرچه "اختراع" لامپ را خیلیها نشانه نبوغ ادیسون میدانند اما این تاجر در حقیقت مخترع آن نبوده است. از سال ۱۷۶۱ افراد با استفاده از رشتهها نور تولید میکردند و تعداد انگشتشماری از مخترعین نه تنها این مفهوم را اجرا میکردند بلکه انواع مختلفی از لامپهای رشتهای را ثبت کردند با این حال این لامپهای اولیه دو مولفهی اصلی ادیسون را کم داشت سودمند و کاربردی بودن. مدتها پیش از آن که ادیسون اولین لامپ خود را ثبت اختراع کند و تبلیغات آن را در سال ۱۸۸۰ آغاز کند، مخترعان انگلیسی در حال نشان دادن این موضوع بودند که تولید چراغ الکتریکی در لامپ قوسی امکانپذیر است. در سال ۱۸۳۵ اولین لامپ به وجود آمد و محققان سراسر جهان تلاش میکردند تا مناسبترین رشته را برای ساخت لامپی پایدار بسازند. مشکل این بود که لامپهایی که تولید میشدند عمر بسیار کوتاهی داشتند و هزینهی تولید آنها بالا بود. ادیسون و گروهش تغییری اساسی در این لامپها ایجاد کردند.
ادیسون گروههای متخصص را بکار گرفت تا با تلاشی فراوان نمونهها را یکی پس از دیگری آزمایش کنند و بفهمند چه مادهای به عنوان رشتهی لامپ بهترین عملکرد را دارد. پس از سالها آزمایش در سال ۱۸۷۹ گروه ادیسون بالاخره توانستند با استفاده از رشتهی کربندار از یک نخ بدون روکش لامپی تولید کنند که ۱۴.۵ ساعت دوام بیاورد. ادامهی آزمایشها بر روی طراحی و مواد لامپ به ساخت لامپی ختم شد که ۱۲۰۰ ساعت عمر میکرد. ادیسون و گروهش مخترعش لامپ نبودند اما آنها اولین لامپ با عمر طولانی مدت و کاربردی را تولید کردند و مورد استفاده تجاری قرار دادند.
ادیسون همچنان میدانست که اختراعاتی مثل لامپ به صورت مجزا کاربرد کمی دارند و باید به صورت یک سیستم کاربردی به فروش برسند. اختراع لامپ و تولید سیستم انتقال نیروی الکتریکی باید همزمان انجام میشد و به همین دلیل او زمان و انرژی زیادی صرف تولید یک سیستم انتقال نیرو کرد. او میدانست تا زمانی که مردم در خانهها و دفترهایشان برق نداشته باشند نمیتواند لامپهایش را بفروشد.
ادیسون همچنین گرامافون را ساخت اما آن را اختراع نکرد. هنگامی که روی دو اختراع دیگرش کار میکرد یعنی تلگراف و تلفن، ایده گرامافون به ذهنش رسید. او روی دستگاهی کار میکرد که به مردم امکان میداد پیامهای تلگرافی را به صورت نقطه گذاری روی یک نوار کاغذی بنویسند تا بعدا توسط دستگاه تلگراف ارسال شود. او در هنگام این کار این فرضیه را مطرح کرد که پیامها به سادگی میتوانند ضبط شوند. با این حال او میخواست این ایده را فراتر ببرد و نه تنها صدای افراد بلکه صدای موسیقی را نیز ضبط کند. او با استفاده از یک دیافراگم که یک قلم استایلوس را فشار میداد و باعث تولید خطوطی بر روی یک استوانه پوشیده شده از موم میشد که توسط یک دسته میچرخید. ادیسون این ایده را روی کاغذ پیاده کرد و سپس از جان کروئسی(John Kruesi) که یک ماشینساز بود برای ساختش کمک گرفت.
گرامافون در سال ۱۸۷۷ خلق شد و در تنها ۳۰ ساعت کامل شد. گرامافون نه تنها فناوری برجستهای داشت بلکه باعث افزایش اعتبار ادیسون به عنوان یک مخترع شد. این تاجر این دستگاه را به مشتاقان فروخت و به آنها گفت که گرامافون به آنها در نوشتن نامه، تولید موسیقی، پخش موسیقی و حفظ زبانها کمک خواهد کرد و همچنین به افراد کمبینا یا نابینا در مطالعه کمک میکند
همچنین در هفتم مارس ۱۸۷۶ الکساندر گراهانبل که ۲۹ سال داشت به طور رسمی اختراع انقلابی مود یعنی تلفن را ثبت کرد. او از جوانی علاقهمند بود بتواند از طریق سیمها مکالمهای برقرار کند. در سال ۱۸۷۵ بل با کمک شریکش توماس واتسون یک گیرنده ساختند که میتوانست برق را به صوت تبدیل کند. توماس ادیسون با استفاده از این ایده فاصله ممکن برای برقراری ارتباط به وسیله تلفن را گسترش داد. او این کار را با بهبود فرستنده گراهامبل انجام داد و از یک باتری استفاده کرد تا جریان الکتریکی قویتری ایجاد کند و این قدرت را به وسیله کربن کنترل کرد تا مقاومت آن را تغییر دهد. بعدها او فرستندهای ساخت که در پشت دیافراگم آن یک کربن سیاه قرار داده شده بود. در نهایت ادیسون طراحی خود را بهبود بخشید. این طراحی اولیه تا دههی ۱۹۸۰ مورد استفاده بود.
توماس ادیسون از آغاز تا پایان کارش ۱۰۹۳ اختراع ثبت شده و ۵۰۰ تا ۶۰۰ درخواست ثبت اختراع داشته است که به اتمام نرسیده یا رد شدند. اختراعات قابل توجه او از جمله باتری قلیایی، دوربین فیلمبرداری، کاغذ مومی، عروسک سخنگو و راهی برای حفظ میوههاست. بیشتر از آن او به ساخت آزمایشگاههای تحقیقات صنعتی کمک کرد.
ادیسون همهچیز را به تنهایی خلق نکرد او از ایدههای قدیمی استفاده میکرد و گروهی از متخصصان را برای به واقعیت تبدیل کردن ایدههایش به کار میگرفت. نبوغ او تواناییاش در انتخاب و ساخت ایدههای درستی بود که میتوانستند بیشترین تاثیر را بگذارند. او یک شیاد یا دزد نبود، او تنها یک تاجر بود.
منبع: ایسنا