چند درس مفید از یک دربی کسل کننده
کمال بردبار| درس دربی پنجشنبه شب کاملا مشخص بود. استقلال مثل همه سه فصل اخیر فاصله کیفی خاصی با پرسپولیس ندارد. مثل همه دربیهای این سالها اگر از پرسپولیس بهتر نبوده ضعیفتر هم نبوده است، مثل همه این چند سال به لحاظ مهره بهتر از سرخپوشها بوده و نیمکت قویتری داشته است. آنها پنجشنبه شب پرسپولیس را بردند اما چرا در این سه چهارسال گذشته با این بضاعت به هیچ افتخاری نرسیدهاند درحالیکه حریفشان برای پنجمین قهرمانی متوالی میجنگد و دوبار به فینال آسیا رسیده است و جام حذفی و سوپرجام را هم در کارنامه دارد؟ پاسخ این سوال ناپختگی مدیران باشگاه است و تلاطمی که هرفصل نصیب استقلال میکردند و البته شخص فرهاد مجیدی که متخصص ایجاد جنجالهای بیهوده و گاه خودخواهانه است.
پنالتی آلکثیر هنوز برای من جای سوال دارد. چرا باید با چنان شدتی پنالتی را بزند که در یک لحظه هردوپای آلکثیر از زمین بلند شده باشد؟ انگار میخواست مطمئن باشد که خدای نکرده یک موقع توپ در چارچوب قرار نمیگیرد. شکل پنالتی او با مثلا راموس فرق میکند. ضربه راموس با بدشانسی راهی آسمان شد اما ضربه کثیر با آن شدت اگر در چارچوب قرار میگرفت عجیب بود.
برای پنالتی پنجم پرسپولیس همه منتظر احمد نوراللهی بودند اما مهدی عبدی آمد و مثل همه پنالتی زنهای جوانی که سنگینی پنالتی پنج روی دوشان است ضربه با داخل پا به سمت زاویه مخالف را انتخاب میکنند و مثل ساکا در بازی انگلیس و ایتالیا و امباپه در بازی فرانسه و سوئیس. این پنالتی طوری است که اگر جوان باشی جرئت فریب دادن و ریسک کردن را نداری. میخواهی به سمتی بزنی ضربه را که حداقل در چارچوب باشد. عبدی هم این طوری بود. قایدی هم این گونه بود. خب کار دروازهبانها سادهتر از همیشه بود.
پرسپولیس به عنوان بهترین تیم ایران و از بهترینهای آسیا چرا باید هفتاد دقیقه را به محک زدن حریف اختصاص دهد؟این حجم حسابگری برای مانچینی هم قفل است. حمله کن پرسپولیس نترس بابا.
مهدی عبدی باید به خودش سخت بگیرد. باید از این قیافه جوان خوشحال و شادمان خارج شود. باید تمرین اختصاصی گلزنی کند. باید از وقت معاشرتش با دوستان و آشنایان و چهرههای برازنده اطرافش کم کند و یاد بگیرد چطوری ضربه بزند. از دیدن ژست او که پس از خراب کردن فرصتهای طلایی سرش را در دستانش میگیرد خسته شدهایم. توپی که او از یک قدمی به آسمان زد فقط ضعف ضربه زدن و کم دانشی یک مهاجم را میتواند توجیه کند. این که توپ را چطوری ضربه بزنی که این گونه به شکلی مضحک راهی آسمانها نشود. تمرین کن آقای عبدی. تمرین کن. به خودت سخت بگیر. این که یک مهاجم نوک در پنجاه دقیقه بازی یک فرصت صددرصد و یک پنالتی سرنوشتساز را خراب کند کارنامه خوبی نیست. سخت بگیر به خودت عبدی جان. ضربه زدن را یادبگیر. بهترین ضربه زن فوتبال ما محسن خلیلی بود. بگو بیاید و بهت یاد بدهد. سربه هوایی بس است.
استقلال با حذف پرسپولیس و همین طور حذف شدن سپاهان با خیالی آسوده پای به نیمه نهایی میگذارد اما گلگهر و فولاد تیمهای دست و پا بستهای محسوب نمیشوند.
حسینی برای دومین بار خودش را به عنوان ناجی استقلال در دربیهای حساس حذفی با پرسپولیس نشان داد. او هم باید مثل عبدی کار کند و شخصیتش را محکمتر کند. راه دیگری نیست.