پلیموت باراکودا ۶۶؛ غریبه‌ای در شهر
هفت صبح| اغلب عاشقان اتومبیل، ماسل‌کارها یا خودروهای عضلانی آمریکایی را با سه نماد کامارو، موستانگ و چلنجر می‌شناسند و کمتر کسی است که به غیر از این سه خودرو از دیگر خودروهای طلایی دهه ۷۰ میلادی یاد کند. فروش بالای هر سه اتومبیل مذکور در کنار تداوم تولید در این نیم قرن منجر به ایجاد یک هویت تاریخی قوام یافته برای فورد موستانگ، شورولت کامارو و دوج چلنجر شده است. شهرتی که در مجموع فروش‌های میلیونی را در این ۵دهه عاید سازندگان هر سه اتومبیل نموده است.
فروش بالا و ادامه تولید اما موجب نخواهد شد تا برخی نام‌های طلایی از یاد بروند. نسل اول پلیموت باراکودا خودرویی است که تاکنون درباره آن کمتر شنیده‌ام اما بی شک یکی از بهترین ساخته‌های صنعت خودرو آمریکا در عصر سلطه خودروهای عضلانی در بازار ایران هستیم.
باراکودا که یکی از فرزندان جوانمرگ گروه کریسلر به شمار می‌رود، در سال‌های بعد از جنگ جهانی دوم وظیفه مقابله با شورولت را داشت و تلاش می‌کرد اتومبیل‌هایی شبیه به این برند را تولید و به بازار عرضه کند. باراکودا هم که در سال ۱۹۶۴ استارت اولیه تولید ان زده شد یکی از خودروهای خاص و جالبی است که برخی از سالم‌ترین نمونه‌های آن در جهان، هم‌اینک در کشور ما موجود است.
سری خاص باراکودا ۶۶ که با ارتقا زیربرند موپار همراه شده، قابلیت‌های فنی بی‌شماری دارد که همین موارد آن را به یک ماسل کار بسیار خاص در مقایسه با موستانگ نسل اول تبدیل می‌کند. صلابت باراکودا باعث شد تا پلیموت ظرف سه سال علیرغم شناخت کمتر خریداران، حدود ۱۲۶هزار دستگاه فروش داشته باشد و به یکی از نمادهای بازار خودرو در آن سال‌ها بدل شود. به لحاظ بصری باراکودا محصول متفاوتی است. گفته می‌شود در این راه فرم خاص بخش عقب که از ترکیب یک شیشه بزرگ، یک درب کوچک صندوق بار و البته چراغ‌های نواری عمودی تشکیل شده بود بزرگترین دلیل موفقیت باراکودا می‌باشد ضمن اینکه جلوپنجره خودرو هم تصویری مدرن و واضح از خود نشان می‌دهد.
این خودرو که با پلتفرم پلیموت والیانت، نخستین بار در نمایشگاه اتومبیل لس آنجلس به معرض نمایش درآمد، از سه نوع موتور سود می‌برد که قوی ترین سری آن در گونه موپار حجمی معادل ۴٫۵لیتر داشت و بیش از ۱۷۸ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. این نیرو وقتی با وزن پایین ۱۴۰۰کیلوگرمی و ابعاد جمع و جور باراکودا ترکیب می‌شد، خودرویی هیجان انگیز، ارزان قیمت و سریع را خلق می‌کرد که با فرم ظاهری فست بک، متفاوت از کامارو، چلنجر، فیوری و موستانگ بود.
باراکودای موجود در عکس نیز که با رنگ طلایی خاص، مشخصا همچنان فرم خشن خود را حفظ کرده، طبق ادعای مالک خودرو بهایی معادل ۱۰۰ میلیون تومان دارد که این عمدتا به دلیل نگهداری مناسب و دقیق از خودرو است. جالب است که هنوز هم در کابین خودرو، ادوات مختلف اعم از رادیو، چرم صندلی و کفپوش‌ها وضعیت خوبی داشته و نشانی از عمر ۵۰ساله باراکودا بروز نمی‌دهند.
