پرش‌های باشکوه مهسا و یاسین

روزنامه هفت صبح | درحالی‌که هر شب خیلی‌ها پای تلویزیون میخ بازی‌های جام باشگاه‌های آسیا می‌شوند، دو اتفاق خجسته و غیرمعمول در ورزش‌هایی که اغلب مردم آنها را دنبال نمی‌کنند افتاده و کاری کرده که امروز اسم یاسین و مهسا سر زبان‌ها بیفتد. یاسین ۱۷ ساله و مهسای ۲۱ ساله هر کدام در رشته ورزشی خودشان درخشیده‌اند. مهسا توانسته با نیزه از مانع چهار متری بپرد و رکورد پرش از مانع زنان ایران را جابه‌جا کند، یاسین هم برای اولین بار از طرف ایران در رقابت‌های جهانی پارکور شرکت کرده و قهرمان شده، هر دوتا هم یک تقاضا بیشتر ندارند: حمایت بیشتر.

*** عبور از مانع ۴متری
مهسا میرزاطبیبی دختر ۲۱ ساله‌ای است که به عنوان پدیده جدید دوومیدانی نگاه‌ها را به سمت خودش کشیده. او دو روز پیش برای اولین‌بار در ایران از مانع ۴ متری پریده و رکورد زنان ایران را جابه‌جا کرده است. مهسا هنوز یک متر با رکورد جهانی فاصله دارد، اما ویدئویی که از او در مجموعه آفتاب باشگاه انقلاب ثبت شده و در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست می‌شود، نشان می‌دهد که اصلا بعید نیست بتواند از این رکورد هم عبور کند.

خودش می‌گوید برای رسیدن به این رکورد ماه‌ها تمرین کرده. او در مورد تلاش‌هایی که برای رسیدن به این موفقیت کرده و هدف‌هایی که دارد، حرف‌های زیادی دارد:«من مدت‌هاست برای رسیدن به رکورد ۴ متر و بالاتر از آن تمرین می‌کردم. در مرحله قبلی لیگ باشگاه‌های کشور هم که رکورد ۳٫۹۱ متر را زدم و رکورد ملی را جابه‌جا کردم، می‌خواستم به رکورد ۴ متر برسم، اما نشد. این‌بار دیگر بعد از ثبت پرش ۳٫۹۲ توانستم از مانع ۴ متری هم عبور کنم و به رکوردی که فکرش را می‌کردم، برسم. در پرش با نیزه باید رکورد را سانتی‌متر به سانتی‌متر افزایش دهیم، اما من حتی شانسم را برای رکورد ۴٫۱۰ متر هم امتحان کردم که نشد.»

*** در مسیر المپیک
در تمرینات با اینکه خیلی پرش انجام نمی‌دهیم، اما بیشتر از این هم پریدم. رکورد پرش با نیزه زنان در جهان ۵ متر است و امیدوارم یک روزی به آن هم برسم. البته در کل به‌خاطر شرایط بدنی و فیزیکی زنان در دنیا هم بیش از یک متر رکورد مردان و زنان فاصله دارد. اصلا نمی‌توانیم رکورد مردان ایران را با زنان مقایسه کنیم. من اولین دختر پرش با نیزه ایران هستم که بالای ۴ متر پریدم و از این به بعد هم سعی می‌کنم رکوردم را افزایش دهم.

من اهداف بزرگی دارم و می‌خواهم با تمرین و تلاش به رکورد ورودی المپیک و طلای قهرمانی آسیا برسم. رکورد ورودی المپیک ۴٫۷۰ متر است و حتی در همین مدت کوتاه باقی‌مانده این پتانسیل را در خودم می‌بینم که بتوانم این رکورد را برای المپیک توکیو بزنم. اگر هم نشد، برای دوره بعد تلاش می‌کنم و فرصت زیادی دارم تا به این رکوردها برسم.

*** من را به مسابقات جهانی بفرستید
فدراسیون برای ورزشکارانی که رکورد ملی را جابه‌جا می‌کنند، پاداش تعیین می‌کند. البته این پاداش بعد از اعلام نتایج تست دوپینگ پرداخت خواهد شد. بیشتر از این جایزه من نیاز دارم که به مسابقات بین‌المللی اعزام شوم و تجربه کسب کنم. البته در چندسال اخیر سابقه حضور در مسابقات ترکیه ۲۰۱۸، قهرمانی داخل سالن آسیا و قهرمانی آسیا در قطر را دارم. در مسابقات داخل سالن به مدال نقره رسیدم؛ اما نیاز دارم که به تورنمنت‌های باکیفیت اعزام شوم تا رکوردم افزایش پیدا کند. متاسفانه در ایران رقبایم فاصله زیادی با من دارند.

پرش با نیزه قاعدتا به نیزه، تشک پرش و لاین مناسب پرش نیاز دارد. خدا را شکر امسال با تیم پلیمر خلیج فارس در لیگ برتر هستم که تجهیزات خوبی را در اختیار ما گذاشتند. من ساکن تهران هستم و در تهران هم با آقای ربانی تمرین می‌کنم که خیلی برایم زحمت کشیدند. امیدوارم بتوانم خیلی زود به رکوردهای بهتری برسم.

من مسابقات خارجی را هم دنبال می‌کنم و از ورزشکاران باکیفیت جهان الگو می‌گیرم. در رشته پرش با نیزه اخیرا یک ورزشکار سوئدی مطرح شده که رکوردهای زیادی را جابه‌جا کرده. او اخیرا توانسته از روی مانع ۶٫۱۶ متری هم عبور کند؛ با اینکه فکر کنم فقط ۲۰ سال دارد. البته همانطور که گفتم، هم شرایط مردان با زنان متفاوت است و هم شرایط ما در ایران را نمی‌توانید با یک ورزشکار خارجی مقایسه کنید.

*** قهرمان مسابقات جهانی از پارک‌های گچساران
«No pain no gain» این ضرب‌المثل معادل همان «نابرده رنج گنج میسر نمی‌شود» خودمان است که یاسین همتی زیر جدیدترین ویدئوی اینستاگرامش نوشته؛ ویدئویی که تمرینات سخت او را نشان می‌دهد، آن هم در ورزشی به نام پارکور که هنوز خیلی‌ها آن را به عنوان ورزش به رسمیت نمی‌شناسند و نگاه چندان مثبتی هم به آن ندارند. بقیه ویدئوهای سینا هم نشان می‌دهند که چطور او روزها و روزها تمرین‌های عجیب‌وغریب را پشت‌سر گذاشته.

او که فقط ۱۷ سال دارد توانسته عنوان قهرمانی این رشته را در مسابقات مجازی جهان به خودش اختصاص دهد. پارکور یعنی عبور از موانع در سریع‌ترین زمان ممکن با استفاده از روان‌ترین، کارآمدترین، کاربردی‌ترین و آسان‌ترین حرکات ممکن با کمترین انرژی مصرفی بدن از یک مبدأ به مقصد. در واقع مقصد و مسیر نباید مشخص باشد و پارکورکار باید با موانعی که پیش‌بینی نکرده هم رو‌به‌رو شود.

یاسین در مورد نحوه ورودش به این رشته ورزشی می‌گوید: «در ابتدای آشنایی‌ام با این رشته چندسالی در پارک تمرین کردم و در نهایت به شیراز آمدم تا زیر نظر مربیان به صورت حرفه‌ای کار کنم. از ۹ سالگی به این رشته علاقه‌مند شدم و شروع به تمرین کردم. در شهر گچساران در پارک بدون مربی تمرین می‌کردم. چندسال همینطور بود و از روی ویدئوهایی که می‌دیدم تمرین می‌کردم.

بعد از آن به شیراز آمدم و در باشگاه با مربیان این رشته آشنا شدم. علی جوکار در این زمینه کمک زیادی به من کرد. او اصول اساسی پارکور را به من یاد داد. همیشه به من گوشزد می‌کرد که پارکور فقط یک‌سری حرکت نمایشی و هیجانی نیست، پارکور فقط یک بازی و سرگرمی نیست، بلکه اصولی دارد که برای حرفه‌ای‌شدن باید آن را یاد بگیری.»

یاسین خیلی‌ها را دیده که پارکور را شروع کرده‌اند، اما در آن حرفه‌ای نشده‌اند و موضوع هیچ‌وقت برایشان جدی نشده. می‌گوید: «خیلی از بچه‌هایی که وارد این رشته می‌شوند زود خسته می‌شوند یا فکر می‌کنند این یک بازی است که کنار بقیه کارهای مهمتر آن را هم انجام می‌دهیم، اما من آنقدر به رشته علاقه داشته و دارم که از شهر خودم بلند شدم آمدم شیراز تا بهتر و بیشتر یاد بگیرم. پارکور برای من خواب و خوراک بوده و تبدیل به زندگی من شده با این وجود مشکلات زیادی سر راهم قرار دارد.»

پول و نداشتن حمایت مناسب یکی از اصلی‌ترین مشکلات یاسین است. او در این مورد می‌گوید: «خیلی‌ها فکر می‌کنند ارزان‌تر از پارکور هیچ ورزشی نیست، می‌روی و تمرین می‌کنی و می‌پری، درحالی‌که اینطور نیست. پارکور هزینه‌های زیادی دارد که من با توجه به سن کمی که دارم نمی‌توانم از عهده آنها بربیایم. همین مشکل مالی باعث شد که من در مسابقات ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ شرکت نکنم، درحالی‌که در این یکی، دو سال اخیر هم می‌توانستم خودم را به مسابقات برسانم.

حالا دارم تمام تلاشم را می‌کنم که بتوانم در مسابقات جهانی هیروشیما که در ژاپن برگزار می‌شود شرکت کنم. برای رفتن به مسابقات جهانی باید اسپانسر یا حامی مالی داشته باشم. تا الان خیلی حرف‌ها زده‌ایم و از خیلی‌جاها قول حمایت گرفته‌ام، اما هنوز هیچ اقدامی نشده. من با قهرمانی در این مسابقات صلاحیت خودم را نشان دادم و ثابت کردم که اگر در زمینه هزینه‌ها به من کمک شود می‌توانم موفق شوم.

مسابقات امسال مجازی بوده؛ یعنی شرکت‌کننده‌ها ویدئوی کارشان را ارسال کرده و از روی ویدئو قضاوت می‌شدند برای همین هم تامین هزینه‌ها تا اندازه‌ای برای یاسین راحت‌تر بوده، اما در مورد مسابقات واقعی اینطور نیست. مبلغ جایزه مسابقه‌ای که یاسین در آن قهرمان شده حدود ۱۲۰ میلیون تومان است و او می‌خواهد از آن برای تهیه دوربین و لپ‌تاپ حرفه‌ای برای ساخت ویدئوهای بهتر استفاده کند، چون ساخت ویدئو و نمایش آن یکی از اصلی‌ترین زمینه‌های کاری پارکورکارهاست.

پارکور مثل خیلی از ورزش‌ها نیست که زمین مخصوص داشته باشد و همانجا کارها انجام شود، محیط فعالیت پارکورکارها سطح شهر است. یاسین هنوز بابت قهرمانی‌اش هیجان دارد و می‌گوید: «وقتی اسم من به عنوان نفر اول اعلام شد خیلی حس عجیبی داشتم، از فکر اینکه زحمت‌هایم بالاخره نتیجه داد حس‌وحال عجیبی پیدا کرده بودم. تمام امیدم این است که پرچم ایران را در مسابقات غیرمجازی هم بالا ببرم.»