موج جدید اجرای خواننده‌ها در برنامه‌های تلویزیونی
روزنامه هفت صبح، احمد رنجبر | اینکه هنرمندان سراغ رشته‌های مختلف می‌روند، نه اتفاقی جدید و نه حرفی تازه است. تازه‌ترین مورد آن به حضور خواننده‌ها در وادی اجرای برنامه برمی‌گردد. در همین ابتدای سال شاهد دو خواننده بوده‌ایم که در دو مناسبت مهم، روی صندلی اجرا تکیه زده‌اند. ابتدای سال رضا صادقی مجری برنامه سال تحویل شبکه پنج شد و حالا بابک افرا اجرای یکی دیگر از برنامه‌های این شبکه را برعهده گرفته است. آیا این رویه اصولی است؟ گزارش امروز هفت‌صبح را بخوانید که مروری است بر عملکرد خواننده‌هایی که اجرا را تجربه کرده‌اند.
*** مورد اول| اجرای معمولی بابک افرا
اگر پیگیر موسیقی باشید، نام بابک افرا برای‌تان آشناست. خواننده‌ای که اخیرا ترانه سرخوشانه او یعنی «یکم با خودت عشق و حال کن» هیت شد. او در نوروز امسال حضوری مداوم در شبکه‌های مختلف داشت و این ترانه را اجرا می‌کرد. حالا هم به عنوان یکی از مجریان ویژه‌برنامه شبکه پنج یعنی «جشن رمضان» انتخاب شده است. اولین سوال که در این فرآیند شکل می‌گیرد این است: افرا چه ویژگی خاصی دارد که دیگر مجریان تلویزیون فاقد آن هستند؟
احتمالا جوابی نمی‌توان برای این سوال پیدا کرد. اجرای بابک افرا معمولی است و به‌رغم اینکه تجربه اجرا نداشته، عملکردش قابل دفاع است اما آیا به صرف چنین ویژگی می‌توان بر ورود او و همکارانش در حوزه اجرا صحه گذاشت؟ مگر اجرای یک برنامه زنده تلویزیونی کار ساده‌ای است؟ مگر اجرا، قواعد و آداب و ریزه‌کاری‌های خاص خود را ندارد؟ پس چرا بابک افرا بدون چنین پشتوانه‌ای، آنتن یک برنامه زنده را در اختیار گرفته است؟
*** مورد دوم| عوارض منفی جذابیت‌های رضا صادقی
شبکه پنج برای ویژه‌برنامه سال تحویل خود از رضا صادقی به عنوان مجری بهره برد. پیش‌تر نوشتیم او در به‌کار بردن کلمات، مثل یک مجری با تجربه عمل می‌کرد. بین او و مهمان‌ها فضایی صمیمی برقرار می‌شد و سوال‌هایی که می‌پرسید دارای ایراد نبود. این ویژگی اما دلیل نمی‌شود که بگوییم این خواننده مطرح می‌تواند همان کاری را بکند که مجریان شاخصی مثل احسان علیخانی، فرزاد حسنی، عادل فردوسی‌پور و دیگران انجام می‌دهند.
در شرایط ایده‌آل، چهره‌هایی چون رضا صادقی می‌توانند مجری مکمل باشند و برخی «گپ‌وگفت‌ها» را انجام دهند. نه اینکه محور برنامه شوند. ایراد این رویه جایی است که این چهره‌ها برای مقطعی کوتاه روی صندلی اجرا می‌نشینند و می‌روند. در عوض فرصت‌های طلایی برای مجریان از بین می‌رود. از آن سو، ماجرای دستمزد هم را نباید از یاد برد که به برنامه‌سازی آسیب جدی می‌زند.
*** مورد سوم| تجربه شکست‌خورده محمد علیزاده
نوروز ۹۹ شبکه پنج از محمد علیزاده برای ویژه‌برنامه سال تحویل خود بهره برد. او کنار مجریان برنامه قرار گرفت و با مهمان‌ها وارد گپ‌و‌گفت می‌شد. علیزاده هم مثل صادقی بر واژه‌ها تسلط داشت و در مصاف با همکارانش روی نکات جذابی دست می‌گذاشت. با این حال او مجری حرفه‌ای نیست و طبعا انتظار نمی‌رود که اجرایش بی‌نقص باشد. حضور محمد علیزاده در ویژه برنامه شبکه پنج هم در نهایت منجر به تجربه‌ای شکست‌خورده شد و این خواننده را فعلا روی صندلی اجرا ندیده‌ایم.
*** مورد چهارم| تک اجراهای خاص
قصه نشستن خواننده‌ها روی صندلی اجرا به همین جا ختم نمی‌شود. بهزاد عمرانی و امیرعلی بهادری هم تجربه‌های تک اجرا دارند و آنها را در برنامه «هزارداستان» شبکه نسیم دیدیم. منتها از آنجا که ذات این برنامه استفاده از چهره‌های مختلف برای پیش بردن یک داستان بود، اجرای این دو خواننده هم از قاب بیرون نزد. وانگهی چون برنامه ضبطی بود و به عمرانی و بهادری مسیر گفت‌وگو به‌خوبی شرح داده شده بود، نتیجه‌ای منطقی به‌دست آمد. چه بسا اگر از خواننده‌ها به همین قاعده استفاده شود، حاصل کار بهتر و بدون آسیب باشد.
*** مورد پنجم| اجرا خارج از تلویزیون
علاوه بر خواننده‌هایی که نام برده شد، برخی دیگر هم به‌تازگی در فضای وب به اجرا رو آورده‌اند؛ از جمله فرزاد فرزین و بنیامین بهادری. طبعا فضای وب با ساز و کار تلویزیون مجزاست و اگر قرار بر آسیب‌شناسی باشد، باید این نکته را لحاظ کرد. در این فضا مسئله‌ای به نام «بیزنس» و «رقابت» هم وجود دارد و برخی مواقع حرجی در استفاده از بازیگران به عنوان مجری نیست.
پیش از این درباره اجرای «سرد و راحت» بنامین نوشتیم. البته بازنشر آن گزارش و نظرات کاربران نشان داد اجرای او برخلاف نظر ما چندان هم مورد توجه مخاطبان قرار نگرفته است. درباره عملکرد فرزین باید جداگانه نوشت. همین قدر اشاره کافی است که اجرای او تفاوت چندانی با همکارانش ندارد.
