ملاقات با خانم‌های ایتالیایی در امجدیه
روزنامه هفت صبح، تیمور مستور | قهرمانی تیم ملی و تاج در دو تورنمنت آسیایی در سال‌های ۴۷ و ۴۹ و داغ شدن تب جام‌جهانی ۱۹۷۰ در تهران و آوازه پله و اوزه بیو و دو‌قطبی تاج و پرسپولیس، فوتبال را به یک پدیده فراگیر تبدیل کرد که کم‌کم وارد عرصه بانوان و دختران هم شد. حالا در بعضی محله‌ها دختران ریزاندامی را می‌شد پیدا کرد که تحت حمایت برادر بزرگتر خود وارد بازی‌های محلی شدند و درون گل‌کوچک‌های مشهور آن دوران قرار می‌گرفتند.
طبق مرسوم آن سال‌ها هر پدیده جدیدی در سه شهر خاص ایران ابتدا به مرحله پایلوت می‌رسید. بندر پهلوی (انزلی)، آبادان و تهران. آبادان به‌عنوان مرز اول تماس با فرهنگ اروپایی، تهران به‌عنوان محل اصلی جریان تجدد و تمرکز امکانات و بندر پهلوی هم به‌خاطر شرایط فرهنگی متفاوتش. در بندر پهلوی برای اولین‌بار ساعاتی از زمین‌های خاکی به تمرین دخترها و زن‌ها اختصاص یافت، آن‌هم بدون حضور هیچ مردی که واکنش‌های خاص خود را در میان جامعه مردان این شهر به همراه داشت.
در تهران، تاج که قهرمان آسیا شده بود و بهترین دوران خود را زیر نظر رایکوف می‌گذراند با سفارش و ایده پرویز خسروانی اولین تیم زنان ایران را تاسیس کرد. علی دانایی‌فرد که پس از بیست سال تکیه زدن بر نیمکت تاج جای خود را به رایکوف داده بود، مدیر تیم زنان تاج شد و از منصور پورحیدری و گودرز حبیبی برای نظارت بر تمرینات تیم تاج استفاده کرد و بعدهم زمام این تیم را به پرویز ابوطالب داد. پرویز کوزه‌کنانی به‌عنوان سرپرست تیم تاج رایکوف را تشویق کرد که بر تمرینات تیم زنان تاج هم نظارت کند. رایکوف هم گفت چرا که نه؟
همزمان پرسپولیس و دیهیم (از زیرمجموعه‌های تاج) و عقاب و پاس هم تیم‌های زنان خود را تشکیل دادند. در پرسپولیس آلن راجرز رهبری تیم زنان را هم در دست گرفت و از علی پروین هم به‌عنوان دستیار استفاده می‌کرد. در بهمن ۱۳۴۹ دختران تاج با دختران دیهیم بازی کردند و شش بر صفر به پیروزی رسیدند. در دو نیمه سی دقیقه‌ای. این شاید اولین بازی ثبت‌شده دختران ایرانی باشد.
در تب‌و‌تاب تشکیل فوتبال دختران، پروین اباصلتی سردبیر اطلاعات بانوان (که ۳۶ساله بود و بعدها هم نماینده تهران در مجلس شورای ملی شد) اولین بازی بین‌المللی فوتبال دخترها را نیز مهیا کرد و تیمی از زنان ایتالیا را به ایران کشاند. دقیقا نمی‌دانیم این تیم چه هویتی داشت اما هرچه بود کار تبلیغاتی سنگین اباصلتی در مجله‌اش و همین‌طور روزنامه اطلاعات موجب شد تا برای بازی تاج با این تیم ایتالیایی ۱۵هزار نفر به ورزشگاه امجدیه بیایند که اکثریت قریب به‌اتفاق آنها مردان کنجکاو(!) بودند.
اعتراضات از همان روزهای قبل شکل گرفته بود. به‌خصوص در بین طبقات مذهبی و در بعضی سخنرانی‌ها و خطبه‌ها و در مورد پوشش دختران نکته‌هایی مطرح می‌شد اما هرچه بود در ۱۸اردیبهشت ۱۳۵۰ دختران تاج به ملاقات تیم منتخب ایتالیا رفتند. نکته مهم حضور ژنیک شهبازیان ستاره تیم ملی بسکتبال ایران به‌عنوان دروازه‌بان تاج در این بازی بود که با ابتکار و توصیه رایکوف صورت گرفته بود و روایت است که شهبازیان ۱۵ عکس‌العمل مقابل تیم سرحال ایتالیایی داشته است و تنها دو بار تسلیم شد.
فیزیک ورزشکاری بازیکنان ایتالیایی در مقابل دختران ناآماده ایرانی از نکات جالب توجه این بازی بود. از بازیکنان آن تیم تاج به‌جز ژنیک شهبازیان می‌شود به این نام‌ها اشاره کرد: فروغ حاجی‌هاشمی، سوسن انصاری، شهناز بهرامی، سوسن انصاری، نسرین ناصر قصری، شعله قراب، فتانه فریدونی، مینا بیضایی، شهناز تقی‌خانی، حمیده محمدی، آلاله علافر، آذر جهانگیری، مهگل سیار و… از عجیب بودن این اتفاق همین بس که در اروپا هنوز در کشورهایی مثل انگلیس و آلمان فوتبال زنان پا نگرفته بود!
چند روز بعد ایتالیایی‌ها یک تیم منتخب از دختران فوتبالیست تهرانی را نیز ۴ بر صفر شکست دادند.اما فوتبال زنان در ایران نگرفت. آن‌قدر که حتی در مسابقات قهرمانی آسیا در سال ۱۳۵۴ شرکت نکرد. جرقه دوباره ماجرا در سال ۱۳۷۱ زده شد. در یک دوره مسابقه فوتبال سالنی در دانشگاه الزهرا که خودش یک داستان دیگر است.
