مرور نکات کمتر دیده شده از بازی اول تیم ملی
روزنامه هفت صبح | سوریه را ناپلئونی بردیم و صدرنشین شدیم. خیلی خوب نبودیم اما سایر نتایج گروه هم به سود ما رقم خورد. باید به نیمه پر لیوان نگاه کنیم اما نباید ضعفهایی را که اتفاقا کم هم نبودند، نادیده بگیریم. هنوز بازیهای سختی در راه داریم. تیم ملی آشفته بود و بدون برنامه، بدون حمله تاثیرگذار و بدون آنکه حریف نهچندان قدرتمند را در ورزشگاه آزادی به زحمت بیندازد.
بازیکنان خودشان نبودند و نمایشی نداشتند که بشود از پای گیرندههای تلویزیون چند سانتیمتری به هوا پرید. عوامل این بد بودن هم زیاد بودند. عواملی که اگر فدراسیون فوتبال به موقع برای حلش ورود نکند، در دیدار با عراق که فاصلهاش هم با این بازی زیاد نیست، به مشکل خواهیم خورد و در همین ابتدای راه کارمان به بنبست خواهد خورد.
مسئول قرنطینه اسکوچیچ که بود؟
دراگان اسکوچیچ که در دیدار با سوریه به دلیل ابتلا به کرونا حضور نداشت، هنوز مشخص نیست که به دیدار با عراق هم برسد یا نه. بالاخره یکی باید پاسخ بدهد که چرا از سرمربی تیم ملی مراقبت نشد که کرونا بگیرد و بازی مهم اول را از دست بدهد. چه کسی مسئول قرنطینه کردن سرمربی تیم ملی است؟ آیا او این اجاره را دارد که بدون ماسک در یک برنامه تلویزیونی حاضر شود و چند ساعت با علاقهمندان به فوتبال عکس بگیرد و گپ بزند؟
اردوی بیفایده
اردوی تیم ملی هم که در مرحله اول با بازیکنانی شروع شد که اکثرشان خط خوردند و مشخص نشد برخی بازیکنان چرا دعوت شدند. بااین حال سایر بازیکنان به تیم ملی اضافه شدند تا ترکیب تیم کاملتر شود اما فرصتی برای تمرین کردن باقی نمانده بود. به هر حال نمایشی که تیم ملی برابر سوریه داشت نگرانیها را برای آینده زیاد کرده است.
نگرانیهایی که اگر در فاصله باقی مانده تا دیدار با عراق برطرف نشود کار تیم ملی را به بنبست و دردسر خواهد کشاند. شاید چند جلسه تمرین بیشتر تا دیدار با عراق بتواند بخشی از این دغدغهها را برطرف کند. هماهنگی بازیکنان را بیشتر کند و شرایطی را فراهم کند که تیم ملی برابر رقیب سنتی و دیرینهاش نمایش مورد انتظار را داشته باشد و بتواند با کسب دومین سه امتیاز شرایطش را برای صعود امیدوارانهتر کند.
غیبت سردار مهمتر از غیبت یک بازیکن!
در بازی مقابل سوریه سردار آزمون به دلیل محرومیت غایب بود. البته که تیم ملی مهاجمان زیادی دارد که میتواند جایگزین او کند. کربم انصاریفرد با تجربه، کاوه رضایی لژیونر، مهدی قایدی تکنیکی و … بازیکنانی هستند که میشود به آنها اعتماد کرد اما واقعیت این است که سردار علاوه بر اینکه از نظر فنی فاصله زیادی با سایر مهاجمان دارد، هماهنگی فوقالعادهای هم با مهدی طارمی دارد که بارها و بارها شاهد حرکات دونفره این دو با هم بودهایم.
در واقع غیبت سردار در ترکیب تیم ملی فقط غیبت یک بازیکن مهم نیست. این غیبت، حرکات ترکیبی و هماهنگ در حملات تیم ملی را هم به شکلی واضح کاهش میدهد و شانس گلزنی را هم همینطور! در نیمه اول دو بار جای خالی سردار حس شد که یکی از آنها ضربه نهایی و ضعیف جهانبخش بود که توسط دروازهبان سوریه مهار شد. در این صحنه اگر سردار بود، قطعا مدافع حریف را فریب میداد و اجازه میداد تا توپ به طارمی برسد و او در شرایطی بهتر دروازه سوریه را باز کند اما خب جهانبخش به اندازه سردار با طارمی هماهنگ نیست.
این تدارکی برای بازی با عراق بود
مشکلات تیم ملی برای این بازی پرشمار بود. بازی تدارکاتی نداشتیم. اردو دیرهنگام تشکیل شد. لژیونرها دو روز قبل از بازی به اردو پیوستند. غیرلژیونرها آماده نبودند. سرمربی و دستیار اول او به کرونا مبتلا شده بودند و … همه اینها برای اینکه تیم ملی در بازی اول خود نمایش خوبی نداشته باشد کافی است. این را درک میکنیم و خوشحالیم که با وجود همه این مشکلات ۳ امتیاز مهم کسب کردیم. اما واقعیت این است که این شرایط کمابیش در بازیهای بعدی هم وجود خواهد داشت و البته سایر حریفان هم از همین مشکلات رنج خواهند برد.
اما چاره چیست؟ بهترین راه این است که وقتی بازی تدارکاتی در دسترس نیست، از هر بازی، به عنوان بازی تدارکاتی مسابقه بعد استفاده کنیم. ضعفهای تیم ملی در مقابل سوریه واضح بودند و میشود تا بازی با عراق، برخی از آنها را کاهش داد و برطرف کرد. در این شرایط کسی انتظار بازیهای چشمنواز از تیم ملی ندارد و همین که با نمایشهای استاندارد بتوانیم امتیازات لازم را کسب کنیم کافی خواهد بود.
فرصت طلایی برای ۹ امتیازی شدن
واقعیت این است که پیروز نشدن سایر تیمها در گروه ایران، کمتر از پیروزی تیم ملی بر سوریه خوشحالکننده نبود. حالا ما تنها تیم ۳ امتیازی گروه هستیم. نکته مهم اما این است که با توجه به برنامه بازیها، این شانس را داریم که در پایان بازی سوم ۹ امتیازی باشیم. سهشنبه شب با عراق روبهرو میشویم که در مرحله قبل با بدشانسی فقط یک گل به این تیم زدیم و میتوانستیم گلبارانش هم کنیم.
بازی سوم هم مقابل اماراتی برگزار میشود که میدانیم نشانی از آن تیم قدرتمند چند سال گذشته ندارد. در واقع پیروزی بر این دو تیم زیاد هم دور از دسترس نیست. از سوی دیگر رقابت نزدیک بین تیمهایی مثل سوریه، عراق، امارات و لبنان باعث میشود تا امیدوار باشیم که در دو دور بعدی، باز هم مساویهایی رقم بخورد و امتیازاتی برای آنها از دست برود. البته اینکه امیدوار باشیم کره جنوبی هم امتیاز از دست بدهد زیادی خوشبینانه است اما برای ما مهم این است که به جز کره جنوبی مدعی دیگری در گروه ایجاد نشود.
امتیاز از دست دادن تیمهایی مثل امارات، عراق، سوریه و لبنان باعث میشود که تنها تیمهای مدعی این گروه ایران و کره جنوبی باشند و در نهایت همین دو تیم شانسهای اول صعود از گروه و رسیدن به جام جهانی باشند. اگر تیم ملی بتواند عراق و امارات را هم ببرد، در پایان روز سوم ۹ امتیازی خواهد شد و به احتمال زیاد، به جز کره جنوبی، سایر تیمها حتی به امتیاز شش هم نخواهند رسید و این بهترین فرصت برای فاصله گرفتن از آنها و رسیدن به نقطه امن برای صعود به جام جهانی خواهد بود.