مروری بر ۱۰فیلم آزارنده از سینمای ایران
روزنامه هفت صبح| سینمای آزار از شاخه‌های پرطرفدارسینمای معاصر است. سینمایی که فیلمساز شما را به یک تور سیاحتی در مغزهای سیاه و کنش و واکنش‌های غیرقابل کنترل می‌برد. فیلمسازانی مثل دیوید لینچ، میشاییل‌هانکه، دیوید کراننبرگ و یورگوس لانتیموس از مهم‌ترین سینماگران این جریان هستند.
درسینمای کلاسیک هم فیلم‌هایی چون بر بیبی جین چه گذشت ساخته رابرت آلدریچ و سایکو ساخته آلفرد هیچکاک نمونه‌های موفقی از این نوع سینما هستند. درایران سینماگرمهمی‌دراین حوزه ظهورنکرده است اما فیلم‌های مهمی‌درنزدیکی سرزمین تاریکی‌ها ساخته شده‌اند. فیلم‌هایی که ذهن تماشاگر را با خود به کانال‌های زیرزمینی ونموروخوفناک می‌برد.
یک: پرویز. داستان تبدیل یک مرد بی‌آزار دریک مجتمع مسکونی به یک قاتل زنجیره‌ای خطرناک. داستان و شیوه روایت فیلم هول‌برانگیز است. استفاده درست فیلمساز از فضای مجتمع مسکونی (اکباتان ) و نمایش ظهور یک حیوان درنده از معرکه تحقیر جمعی پرویز را به نمونه‌ای درجه یک از سینمای آزار در ایران بدل ساخته است. پرویز را مجید برزگر ساخته است.
دو: من. بیننده این فیلم از حضور نوعی رابطه سادومازوخیستی بین امیرجدیدی و لیلا حاتمی‌شگفت‌زده می‌شود. در برخی صحنه‌ها نوعی فتیشیسم خفیف نیز به محتوای فیلم اضافه می‌شود تا تماشاگر در فضایی کاملا متفاوت خودرابیابد. هرچند در انتها با مشخص شدن شغل امیرجدیدی به عنوان یک مامور بخشی از این ابهامات جذاب از بین می‌رود. من را سهیل بیرقی ساخته است.
سه: قرمز. داستان برگرفته از یک فیلم تجاری سینمای فرانسه در دهه هفتاد با بازی ادویژ فنک و همین طور بازسازی آمریکایی‌اش با بازی خانم مریل همینگوی است. یک شوهر عاشق پیشه (با بازی محمدرضا فروتن ) که برای کنترل همسر زیبایش (با بازی هدیه تهرانی )به هرکاری دست می‌زند حتی شکنجه زن. همیاری خواهر مرد (کمند امیر سلیمانی ) در شکنجه همسر از آن لحظاتی است که طاقت تماشاگر را به آزمایش می‌گیرد. فیلم را فریدون جیرانی ساخته است.
چهار: لتیان. یکی از فیلم‌هایی که در دوران کرونا آن طور که باید دیده نشد. داستان یک جوان سنتی ثروتمند که وقتی با نامزد و دوستان نامزدش برای پیک نیک به حوالی لتیان می‌روند اما آنجا در مواجهه با همسر سابق نامزدش قدم به قدم به سمت جنون حرکت می‌کند و دست آخر و در انتهای یک دوره جنون آمیز همه را می‌کشد.
پنج: مغزهای کوچک زنگ‌زده. مطمئنا این فیلم نمی‌تواند در این ژانر قرار گیرد اما صحنه کشتن خواهر توسط برادر نوجوان غیرتی، عبوری خشن و شاید بی‌جهت و سنگدلانه از مرز طاقت تماشاگر است.(بعد معلوم می‌شود که خواهر نمرده است )با بازی امیرجدیدی، پریناز ایزدیار، سارا بهرامی و ستاره پسیانی و حسن معجونی و علیرضا ثانی‌فر.
شش: خانه پدری. این فیلم هم به شکل کامل در الگوی سینمای آزار قرار نمی‌گیرد اما سکانس افتتاحیه‌اش صحنه کشتن دخترجوان توسط پدر و برادر کوچکش آن هم با ضربه سنگ بر سر و دفن کردنش در همان سردابه زیرزمین از وحشیانه‌ترین و استیلیزه‌ترین صحنه‌هایی است که سینمای ایران پدید آورده است.
هفت: رگ خواب. این فیلم سنجیده حمید نعمت‌الله در نیمه دوم خود پای به وادی خودویرانگری بی‌پایانی می‌گذارد. نمایش بی‌دریغ سقوط و اضمحلال و افتادن درچاه تحقیر که انگار پایانی هم ندارد. بازی درخشان لیلا حاتمی هم به این فرایند مساعدت کرده است.
هشت: لیلا. دراین شاهکار داریوش مهرجویی، فرایند یاری رساندن و مشورت لیلا حاتمی به همسرش برای پیدا کردن زن دوم موجب شگفتی و عصبیت بسیاری از تماشاگران این فیلم شد که نمی‌توانستند با انگیزه‌های سادومازوخیستی لیلا کنار بیایند.
۹ : سگ کشی. صحنه شکنجه و کتک زدن مژده شمسایی در دفتر برادران بساز و بفروش از خشن‌ترین و بی‌محاباترین فصول سینمای ایران است. سگ کشی البته فقط در این فصل طاقت تماشاگر را به بازی می‌گیرد و او را به یک وادی دیگر می‌برد و در بقیه فصول خود فیلم نرمال و جذابی است.
۱۰: شطرنج باد. فیلمی‌از سینمای قبل از انقلاب که نمونه‌ای کامل از سینمای آزار است. ساخته محمدرضا اصلانی و در ساختاری مشابه فیلم‌های لوکینو ویسکونتی داستان فروپاشی اخلاقی یک خانواده اشرافی منتسب به قاجار را در ایران دوره رضاشاه روایت می‌کند. پر از توطئه و پر از دسیسه و پر از امیال شوم و نابهنجار. رابطه عجیب شهره آغداشلو به عنوان خدمتکار با فخری خوروش و روابط سنگدلانه و وحشیانه دیگر اعضای این خانه و پایان بی‌رحمانه‌اش که التفاتی به فیلم شیطان صفتان از هنری ژرژ کلوزو هم دارد این فیلم را مستحق جایگاهی بلند در فهرست فیلم‌های آزارنده سینمای ایران می‌سازد.
