قتل برای بالا کشیدن اموال مادر
روزنامه هفت صبح، خلیل موسوی | مردی که همسرش را کشته و قصد داشت با صحنه‌سازی نشان دهد قتل کار فرد دیگری است دوباره محاکمه شد در حالیکه این بار مدعی شده پسر خودش قاتل است و تقصیرها را گردن او انداخت.
ششم شهریورسال گذشته بود که به بازپرس کشیک قتل پایتخت خبر رسید زنی میانسال در خانه‌اش به طرز مرموزی جان باخته است. تیمی از مأموران به همراه قاضی جنایی به محل حادثه رفتند و با جسد زنی در اتاق خواب روبه‌رو شدند که به‌نظر می‌رسید دچار گازگرفتگی شده است. همسر قربانی نخستین فردی بود که با جسد روبه‌رو شده بود.
وی در تحقیقات گفت: ساعت ۹صبح برای رفتن به محل کارم از خانه خارج شدم اما در بین راه متوجه شدم موبایلم را داخل خانه جا گذاشته‌ام. مجبور شدم به خانه برگردم و به محض اینکه در را باز کردم و وارد آپارتمان شدم بوی گاز به مشامم رسید که در تمام فضای خانه پیچیده بود. همسرم را صدا زدم اما جوابی نداد. به سمت اتاق رفتم و دیدم او بی‌حال افتاده است. از همسایه‌ها کمک خواستم و به اورژانس زنگ زدم اما یکی از همسایه‌هایمان که پرستار است پس از معاینه همسرم گفت او فوت شده است.
اظهارات مرد میانسال و مرگ همسرش مشکوک به‌نظر می‌رسید و از سوی دیگر در تحقیقات مشخص شد که این زوج سال‌هاست با هم اختلاف دارند و همسایه‌ها بارها صدای درگیری آنها را شنیده‌اند. همین کافی بود تا قاضی جنایی دستور بازداشت شوهر این زن را صادر کند.
مرد میانسال مظنون اصلی قتل همسرش بود اما حاضر نمی‌شد حقایق را آشکار کند تا اینکه شامگاه ۱۹شهریور‌ماه یعنی ۱۳روز پس از حادثه قفل سکوت را شکست و راز قتل همسرش را برملا کرد.
او گفت به‌دلیل اختلافاتی که با همسرش داشته جانش را گرفته و قصد داشته با صحنه‌سازی علت مرگ او را گازگرفتگی نشان دهد. وی صبح دیروز برای تحقیق به دادسرای امور جنایی تهران منتقل شد و درخصوص جزئیات حادثه گفت: سال‌ها بود که با همسرم اختلاف داشتم. او همیشه مرا تحقیر و سرزنش می‌کرد. همیشه مقابل دو پسرم شخصیتم را زیر سؤال برده و می‌گفت تو بی‌عرضه هستی. همیشه با لحن بدی با من صحبت می‌کرد به حدی که پسرانم به من احترام نمی‌گذاشتند.
وی ادامه داد: من معتاد به تریاک بودم و همیشه این موضوع را بر سرم می‌کوبیدند به‌طوری که بارها او و پسربزرگم مرا به باد کتک گرفتند. چند ماه پیش پسرم مرا هل داد و سرم به گوشه تلویزیون برخورد کرد و شکست. همه اینها آوار شده بود روی سرم تا جایی که از خانواده‌ام کینه به دل گرفتم و دلم می‌خواست انتقام بگیرم. از همسرم متنفر بودم و او را مقصر بدبختی و بی‌احترامی‌های پسرانم نسبت به‌خودم می‌دانستم. وی ادامه داد: یک روز پیش از حادثه باز با خانواده‌ام درگیر شدم.
آنها می‌گفتند خانه را به نام ما بزن و از اینجا برو. دیگر مرا نمی‌خواستند و من هیچ وقت در آن خانه آرامش نداشتم تا اینکه همان شب تصمیم به قتل همسرم گرفتم تا از او انتقام بگیرم. صبح روز حادثه همسرم خواب بود که با باز گذاشتن شیر گاز و بستن در بالکن و پنجره‌ها از خانه بیرون رفتم. پسرانم هم سرکارشان بودند.
یک ساعتی به پارکی که نزدیک خانه‌مان بود رفتم و بعد برگشتم. بوی گاز در تمام فضای خانه پیچیده بود و یک راست بالای سر همسرم رفتم. او زنده بود و نفس می‌کشید به همین دلیل با دستمالی او را خفه کردم. فکر می‌کردم هیچ وقت دستم رو نمی‌شود و همه تصور می‌کنند همسرم به‌دلیل گازگرفتگی جانش را از دست داده است اما تصورم اشتباه بود.
این مرد میانسال پس از اقرار به قتل با قرار قانونی در اختیار مأموران اداره دهم پلیس آگاهی تهران قرار گرفت و در ادامه به بازسازی صحنه جنایت پرداخت و در آخر با صدور گواهی پزشکی قانونی و انحصار وراثت اولیای دم مقتول پرونده‌اش تکمیل شد و روز گذشته در حالیکه کیفرخواست علیه او در پرونده صادر شده بود از زندان رجایی شهر به دادگاه کیفری یک استان تهران منتقل شد.
فرزندان او همچنان بر قصاص مصر و مدعی بودند که پدرشان به عمد مادرشان را به قتل رسانده و حالا تا وقتی که او را بالای چوبه دار نبینند به هیچ عنوان آرام نخواهند شد. در نهایت پدر که با اظهارات فرزندانش روبه‌رو شده بود با خونسردی تمام در جایگاه قرار گرفت و گفت: من قتل نکرده‌ام و پسر بزرگم برای اینکه مال و اموال مرا بالا بکشد چنین توطئه‌ای را برای من چیده است.
متهم مدعی بود مال و اموال زیادی دارد و پسرش روز حادثه در خانه‌اش حضور داشته و بعد از اینکه همسرش را به قتل رسانده خانه را ترک کرده تا زمان بازگشت او به خانه، پلیس از ماجرا با خبر شود و او را دستگیر کند. متهم می‌گفت تمامی اینها توطئه‌هایی هستند تا پسرش بتواند مال و اموال او را به راحتی بالا بکشد و به هیچ عنوان این متهم قتل را قبول نکرد و گفت به احتمال زیاد پسرش مادر خود را کشته است. در ادامه هیات قضایی شعبه چهارم به ریاست قاضی حسینی وارد شور شدند تا برای سرنوشت متهم تصمیم گیری کنند.
