درخشان و سیمین مثل معتمدآریا
روزنامه هفت صبح، احمد رنجبر | به مناسبت اکران فیلم «جان‌دار» پرونده‌ای برای فاطمه معتمدآریا تدارک دیده‌ایم که محور اصلی آن بازخوانی هفت‌نقش مهم کارنامه اوست.
این بازیگر بعد از سه‌دهه چه دستاوردی در سینمای ایران داشته و حالا دارای چه کارنامه‌ای است؟ اگر در یک‌جمله بخواهیم کارنامه فاطمه معتمدآریا را خلاصه کنیم، می‌گوییم او صاحب تبحر در نمایش احساسات مختلف و متضاد زنانه است. این بازیگر از همان بدو شروع بازیگری، نقش‌هایی را برگزید که مهم‌ترین ویژگی‌شان احساسات چندگانه است.
این احساسات گاه در شمایل یک دختر، گاه همسر و گاه مادر تبلور یافته. این مشخصه همچنان در بازی معتمدآریا دیده می‌شود که نمونه‌اش را این‌روزها روی پرده سینما شاهدیم. او در فیلم «جان‌دار» نقش یک مادر را بازی می‌کند که همزمان نگران فرزندان و همسر خود است. بازتاب اتفاق‌هایی را که در زندگی این خانواده پیش می‌آید، می‌توان بر چهره مادر دید. این همان تبحری است که ابتدا اشاره کردیم و ردش را می‌توان در نقش‌های مهم کارنامه او دید. هفت‌موردش را انتخاب و در ستون مجاور کارنامه‌اش را از نظر گذرانده‌ایم.
فاطمه معتمدآریا ازجمله کسانی است که بیش از تکیه بر شمایل ظاهری، با استمداد از استعداد ذاتی خود به قله رسیده است. همین ویژگی است که حساب او را از دیگران جدا می‌کند و وقتی از موفقیتش حرف می‌زنیم، به‌طور مستقیم با «استعداد بازیگری» روبه‌رو هستیم. حدود ۳۰سال پیش مسیرش از تئاتر به سینما افتاد. دیری نپایید که نام خود را به‌عنوان یک استعداد ثبت کرد و نشان داد توان بازی در نقش‌های خاص و متنوع را دارد.
بازی‌اش توأمان مورد توجه منتقدان و داوران جشنواره فجر بود و بعد از سه‌نامزدی بالاخره در جشنواره دهم برای «مسافران» بهرام بیضایی سیمرغ مکمل گرفت. جوایز معتمدآریا بعدها تکرار شد اما مهم‌تر از سیمرغ و تندیس، گام‌های مستحکمی بود که در سینما بر می‌داشت. سعی می‌کرد انتخاب‌هایش تلفیقی از جدی و کمدی باشد، برای همین کارنامه‌اش امروز متنوع است و سرشار از نقش‌های گوناگون.
