سیمرغ به فرامرز قریبیان می‌رسد یا پیمان معادی؟
روزنامه هفت صبح | آقایان و خانم‌ها و این هم دو قطبی! یا دو قطبی مورد نظر بالاخره یافت شد. در یک روز مانده به پایان جشنواره حالا حرف بر سر این است: سیمرغ به فرامرز قریبیان می‌رسد یا پیمان معادی. حالا یک سر این دو قطبی فیلمی از حاتمی‌کیاست و آن سر دو قطبی فیلمی از محمد حسین مهدویان که خودش در دو قطبی‌های قبلی این سمت ماجرا بود اما حالا با فشار ژورنالیست‌ها و فعالان فضای مجازی به سمت دیگر هل داده شده است.
حالا اصولگرایان نگرانند که جشنواره برای دلجویی از هنرمندان ناراضی جایزه را به شکل تعمدی به پیمان معادی بدهند (کیهان دیروز کلید این ماجرا را زد و تا آنجا پیش رفت که بازی فوق‌العاده پیمان معادی را کم ارزش جلوه بدهد ) و از آن سو برخی نگرانند که برای مقابله با بخشی از هنرمندان ناراضی جایزه را به فرامرز قریبیان بدهند! یعنی دوشنبه شب هر اتفاقی بیفتد معترضان فریاد سر خواهند داد. و در این وسط برای کسی مهم نیست که واقعا کدام بازیگر بهتر بوده است؟
جمعه شب فرامرز قریبیان با همان استایل قدیمی و بکر خود با صراحت از دخالت یک نماینده مجلس در عدم اهدای جایزه بازیگری در سال ۹۱ خبر داد. سالی که جایزه از نوید محمدزاده گرفته شد و به رضا عطاران رسید. قریبیان که خودش درآن روز جزو هیات داوران بوده با کلماتی گزنده آن داستان را بازگو کرد و به نوعی گفت که احتمال دخالت خارج از سینما در اهدی جوایز بسیار بالاست.
این بار لحن انتقادی فیلم خروج نسبت به دولت وقت این فرضیه را پیش آورده که قرار است چشم به بازی زیبای قریبیان ببندند و خب ماجرا ازآنجا پیچیده می‌شود که پیمان معادی فیلم درخت گردو هم بسیار موثر بازی کرده است. فیلم معترض علیه دولت در مقابل فیلم درباره بمباران شیمیایی با سویه‌های ضد جنگ.
اما بگذارید به داوران اعتماد کنیم. بگذارید به این نتیجه برسیم که داوران دودوتاهای سیاسی و ملاحظات فرامتن را به سیاستمداران بسپارند و زیاد در نقش سیاهی لشگر سیاسیون ظاهر نشوند و تصمیم خود را بگیرند. فارغ از این سیاسی‌کاری‌های پلشت که مثل خوره به جان مدیران ما افتاده است.
شخصا از بازی زیبای پیمان معادی لذت بردم. نقش او سنگین، طاقت فرسا و تاثیرگذار است. کنترل معادی بر نقش و حفظ راکورد احساسی کار هرکسی نیست. اما در آن سو فرامرز قریبیان یکی از جذاب‌ترین پرتره‌های مردانه تاریخ سینمای ایران را خلق می‌کند. پر از جزئیات و ریزه کاری‌هایی که همچون تاروپود نقش به هم گره می‌خورند.
پیمان معادی بخشی از بازی‌اش در مهارت او در استفاده از نشانه‌های تیپیکال نقش شکل می‌گیرد اما در مورد قریبیان همه چیز را خود او فی‌البداهه می‌آفریند. شخصا احساس می‌کنم قریبیان کار بزرگ‌تر و سترگ‌تری را انجام داده است. جشنواره فجر فردا نامزدهای خود را اعلام می‌کند. فیلم‌هایی مثل خروج، درخت گردو، آتابای، شنای پروانه، آبادان یازده ۶۰ و روزصفر از مهم‌ترین آثار جشنواره امسال بودند.
