سهل‌انگاری و بی‌خیالی مجریان در رعایت پروتکل‌ها
روزنامه هفت صبح، گروه تلویزیون | از وقتی ستاد ملی کرونا، استفاده از ماسک را ضروری اعلام کرد، مجریان هم با ماسک مقابل دوربین حاضر شدند. حتی اگر مجری تنها بود و مهمانی مقابلش حضور نداشت، ابتدا کارش را با ماسک شروع می‌کرد و مقابل دوربین آن را برمی‌داشت. طبعا این کار برای ترغیب بیننده‌ها و کمک به فرهنگ‌سازی بود. در ادامه، نکات دیگر مثل رعایت فاصله منطقی هم در دستور کار برنامه‌ها قرار گرفت. حالا اما شاهد تخطی از پروتکل‌های بهداشتی در برخی برنامه‌ها هستیم. عواقب این کار لطمه به یک فرهنگ است که طی چند ماه نهادینه شده است.
*** مورد اول| عدم استفاده از ماسک
یکی از بارزترین رفتارهای مجریان و مهمان‌های برخی برنامه‌ها که در تضاد با شیوه‌نامه ستاد ملی کروناست، به عدم استفاده از ماسک برمی‌گردد. در برنامه‌هایی مثل صبح بخیر ایران، در انتهای الوند، سلام صبح بخیر، صبحی دیگر و … مجریان همچنان با ماسک مقابل دوربین حاضر می‌شوند و تا آخر هم آن را برنمی‌دارند. بااین‌حال چنین اتفاقی در خیلی از برنامه‌ها رخ نمی‌دهد. شاید احسان علیخانی به دلیل داشتن فاصله با داوران و شرکت‌کننده‌های عصر جدید، دلیلی قانع‌کننده برای عدم استفاده از ماسک داشته باشد، اما خیلی‌های دیگر نه. مثلا باربد بابایی در برنامه زوجی نو، مدام به شرکت‌کننده‌ها نزدیک می‌شود، درحالی‌که نه خودش ماسک دارد و نه شرکت‌کننده‌ها. یا سیاوش عقدایی در برنامه دست در دست کنار مهمان‌ها بدون ماسک نشسته است. جالب آنکه این برنامه در راستای تشویق مردم برای رعایت پروتکل‌ها ساخته می‌شود. این ایرادی است که می‌توان به مجریان برنامه شب‌های هنر شبکه چهار هم وارد کرد.
*** مورد دوم| رعایت نکردن فاصله‌گذاری
در خیلی از برنامه‌ها فاصله‌ای منطقی میان مجری و مهمان وجود ندارد. حتی اگر در این برنامه‌ها مجری و مهمان ماسک داشته باشند، باز هم ایراد فاصله‌گذاری پابرجاست. نمونه‌اش برنامه‌های سینمایی تلویزیون است که به مناسبت جشنواره فجر هر شب روی آنتن می‌روند. در برنامه هفت، فاصله مجری با مهمان‌ها کم است و درعین‌حال آنها فاقد ماسک هستند. در بخش نقد هم مسعود فراستی با دو منتقد دیگر برنامه، فاصله‌ای کم از همدیگر دارند و خبری از ماسک نیست. این اتفاق در برنامه نقد سینما هم رخ می‌دهد. هفته پیش گزارشی نوشتیم و اشاره کردیم، برنامه‌های سینمایی باعث عادی‌انگاری کرونا می‌شوند. مصاف آنها با جشنواره فجر به‌گونه‌ای است که مردم را تشویق به حضور در سالن‌ها می‌کند.
انتقاد وقتی جدی‌تر می‌شود که می‌بینیم مجریان و کارشناسان و مهمان‌های برنامه نه ماسک دارند و نه فاصله‌گذاری را رعایت می‌کنند. ماجرا وقتی جالب می‌شود که می‌بینیم داوران مسابقه عصر جدید در فاصله‌ای نزدیک به هم نشسته‌اند. این برنامه مدت‌ها به‌خاطر کرونا متوقف بود و حالا در سختگیرانه‌ترین شرایط ضبط می‌شود. حساسیت سازندگان عصر جدید، قابل تمجید است، اما کاش در دکور تغییر ایجاد می‌کردند تا فاصله داوران بیشتر شود. نه‌تنها این اتفاق رخ نداده که داوران از ماسک هم استفاده نمی‌کنند.
*** مورد سوم| عدم هشدار مجری
تا چند هفته پیش، اشاره به خطرهای کرونا لقلقه زبان مجریان بود. در برنامه‌هایی که اشاره شد اما مجری توضیحی درباره اینکه چرا فاصله‌گذاری رعایت نشده و کسی ماسک نزده است، بیان نمی‌کند. این ایراد به رضا رشیدپور و برنامه سیم آخر او هم برمی‌گردد. در این مسابقه هم شرکت‌کننده‌ها بدون ماسک هستند و فاصله آنها منطقی نیست. اگر بخواهیم مثال بزنیم، باز هم می‌توان به برنامه‌های دیگر رسید. نمونه‌اش مسابقه پنج‌ستاره که گاه فاصله مجری و شرکت‌کننده‌ها به چند سانتیمتر می‌رسد! در برنامه خیابان ایران شبکه یک هم این اتفاق رخ می‌دهد و مهمان و مجری در فاصله‌ای اندک از یکدیگر ایستاده‌اند.
*** مورد چهارم| عدم همراهی با سیاست سیما
همچنان در شبکه‌های مختلف تلویزیون شاهد زیرنویس‌هایی هستیم که درباره کرونا هشدار و آگاهی می‌دهند. در ویژه‌برنامه‌هایی که برای کرونا ساخته می‌شوند، مجری و مهمان ماسک دارند و فاصله منطقی را رعایت می‌کنند. نمونه‌اش برنامه‌هایی است که ایرج حریرچی در آنها شرکت می‌کند. بااین‌حال در برنامه‌های دیگر عملا این توصیه‌ها «هیچ» انگاشته می‌شوند. طبعا سهل‌انگاری در رعایت پروتکل‌های بهداشتی، در تضاد با سیاست کلی تلویزیون است. رفتار برخی برنامه‌ها و مجریان در برابر کرونا می‌تواند موجب شکل‌گیری دوگانگی در ذهن برخی بیننده‌ها شود؛ او شور و حرارت حسینی‌بای که مردم را توصیه به ماسک زدن و در خانه ماندن می‌کند را باور کند یا بی‌خیالی برخی مجریان را؟!
