جنجالهای ۶۰ ساله رادیو سیتی
روزنامه هفت صبح | مروری بر داستان سینماهای مدرن تهران به بهانه فروش ساختمان رادیوسیتی از طرف بنیاد شهید به بخش خصوصی.
سرنوشت سینما رادیوسیتی تهران
هفته پیش خبری منتشر شد که طبق آن سینما رادیوسیتی به بخش خصوصی واگذار و به زودی تخریب خواهد شد. ساختمان شکیلی که بالاتر از چهارراه طالقانی در خیابان ولیعصر قرار دارد وسالهاست که متروکه است.
با پیروزی انقلاب اسلامی این سینما در اختیار بنیاد شهید و امور ایثارگران قرار گرفت و به تازگی خبر رسیده که به بخش خصوصی فروخته شده است. هرچند مسئولان بنیاد شهید تأکید دارند در قرارداد فروش این سینما تاکید شده که ساختمان این سینمای قدیمی که در فهرست میراث ملی هم ثبت شده است، تخریب نشود، اما برخی میگویند که تخریب آن عنقریب خواهد بود.
جامعه صنفی تهیهکنندگان بلافاصله بیانیهای داد و خواستار شفاف سازی قرارداد شد. در بخشی از بیانیه آمده: در شرایطی که ناوگان سینمایی کشور به شدت با کمبود سالن سینما مواجه است؛« رادیوسیتی » که از مجللترین و مدرنترین سینماهای ایران در سال ۱۳۳۷ بود و امروز همچنان سرپاست چه سرنوشتی پیدا کرده است!؟
بیایید مروری داشته باشیم بر سرگذشت این سینما. سینماهای مدرن تهران از همین چهارراه طالقانی شروع میشدند. در نبش طالقانی دو تا سینمای سینه موند و پارامونت وجود داشتند که سینه موند بیشتر مخصوص کودکان بود(الان شده سینما قیام ).کمی به سمت غرب یعنی در میدان فلسطین سینمای گلدن سیتی بود (سینما فلسطین ) و کمی پایینتر در همان خیابان طالقانی، سینما تختجمشید (عصرجدید ).
اگر ولیعصر را به سمت بالا میرفتیم در میدان ولیعصر سینما پولیدور بود (سینما قدس فعلی ) و در امتداد خیابان ولیعصر به سمت شمال دو سینمای امپایر و آتلانتیک حضور داشتند (استقلال و آفریقا ). این روند در انتهای خیابان عباسآباد تمام میشد. جایی که دوتا سینمای شهرفرنگ و شهر قصه وجود داشتند. این تقریبا کل سینماهای مدرن و ممتاز تهران دهه ۵۰ بود که تازه در میان اینها سه تا سینمای شهرفرنگ و رادیوسیتی و گلدن سیتی ارزش بیشتری هم داشتند.
تفاوت کیفیت این سینماها با سینماهای خیابان انقلاب (از پیچ شمیران تا میدان انقلاب ) کاملا محسوس بود. سینماهای فردوسی،ب.ب، برلیان، دیانا، کاپری، سانترال و … همینطور با سینماهای سه گانه خیابان شریعتی یعنی پاسیفیک و مولن روژ و ریولی. سینماهای خیابان جمهوری و لاله زار که داستانشان کاملا فرق میکرد:شهرقشنگ، ماژستیک، نیاگارا، متروپل و…
بگذریم. داستان سینما رادیوسیتی را هم با هم مرور کنیم: رادیوسیتی همچون سینما مولن روژ، کاخ سنا و هتل هیلتون توسط حیدر غیایی که از پیشگامان معماری مدرن ایران بود طراحی و در ۲۷ شهریور ماه سال ۱۳۳۷ در خیابان پهلوی تهران [ولیعصر امروز] با حضور نمایندگان مجلس وقت افتتاح شد. ظرفیت سالن سینما ۱،۴۰۰ نفر بود و صندلیهایش از جنس مخمل قرمز بودند. رادیوسیتی با نمایش فیلم گوهرفروشان مهتاب با بازی بریژیت باردو افتتاح شد.
گوهر فروشان مهتاب یک فیلم فرانسوی-ایتالیایی به کارگردانی روژه وادیم محصول سال ۱۹۵۸ است. بیشتر فیلمهای اکران شده در این سینما، ساخته هالیوود بودند. فیلمهای بربادرفته، ویولونزن روی بام، شهرستان رینتری، بیست هزار فرسنگ زیر دریا، داستان وست ساید، شکوه علفزار، زنان عاشقپیشه، پرنده شیرین جوانی، پرندگان و شب برخی از فیلمهای خارجی مشهوری بودند که در این سینما به نمایش درآمدند.
ابراهیم گلستان برای نمایش خشت و آینه، رادیوسیتی را به مدت یک ماه اجاره کرد. این فیلم در ۲۹ دی ماه ۱۳۴۴ به مدت سه هفته در این سینما به نمایش درآمد ولی مخاطب چندانی نداشت.اولین فیلم سهبعدی که در تهران به نمایش درآمد، در سینما رادیوسیتی به نمایش گذاشته شد. این فیلم که محصول سال ۱۹۶۶ ایالات متحده آمریکا و به سبک علمی-تخیلی بود، حباب نام داشت.
در سال ۱۳۴۴ و در هنگام نمایش فیلم پرندگان به کارگردانی آلفرد هیچکاک، تعدادی کبوتر توسط تماشاچیان از بالکن سینما به هوا پرواز داده شدند که موجب اختلال و به هم ریختگی در نظم سالن سینما شد. چراغها روشن شدند و نمایش فیلم برای مدتی متوقف گردید. این کار موجب ورود مدیریت سینما و پاسبانها به داخل سالن سینما شد.
در تیرماه سال ۱۳۵۲ حادثه بمبگذاری توسط سازمان مجاهدین خلق در سینما اتفاق افتاد و تعدادی از صندلیهای آن در اثر انفجار بمب آتشزا در آتش سوختند؛ اما بعدش فعالیت این سینما ادامه پیدا کرد. در آبانماه ۱۳۵۷ و در جریان انقلاب ساختمان سینما به آتش کشیده و پس از آن تعطیل شد. این سینما پس از انقلاب ۱۳۵۷ مصادره شد و اکنون متروکه است. در بهمن ماه ۱۳۹۶، ساختمان سینما پس از بررسی کارشناسان سازمان میراث فرهنگی در فهرست آثار ملی قرار گرفت.