تقابل قدرت‌های جدید و قدیم در بازار آبمیوه
روزنامه هت صبح | همه می‌گویند آبمیوه، طبیعی‌اش بهتر است، اصلا اگر خود میوه را بخورید که قطعا کار بهتری کرده‌اید، اما این حرف برای آدم تشنه‌ای که کمی ضعف هم کرده و نزدیک‌ترین شانسش برای دسترسی به میوه و آبمیوه، سوپرمارکت است، جای خنکی آب پرتقال و آناناس را نمی‌گیرد.
از طرفی خیلی‌ها هم می‌گویند که خوردن کنسانتره مطمئن‌تر از خرید آبمیوه از مغازه‌هایی است که ادعا می‌کنند آبمیوه طبیعی می‌فروشند. از همه اینها گذشته، عده زیادی نمی‌خواهند دست رد به سینه تکنولوژی بزنند و زحمت آبمیوه گرفتن را به خودشان بدهند. از لذت خوردن آبمیوه‌ای که فصلش گذشته هم که دیگر لازم نیست بگویم. همه اینها را ردیف کردم که با خیال راحت برایتان از برندهای تولید صنعتی آبمیوه که بیشتر توی چشم هستند بگویم.
*** تو بنوش
امکان ندارد کسی در ایران درباره آبمیوه کنسانتره بگوید و اول از همه اسم سن ایچ را نیاورد. اصلا این برند انقدر پیشرو بوده و قبل از بقیه برندها محصولاتش را به بازار داده که اسمش گاهی به‌جای اسم آبمیوه استفاده می‌شود و بعضی‌ها به‌جای گفتن کلمه آبمیوه صنعتی از کلمه سن ایچ استفاده می‌کنند.
شرکتی که ۴۴ سال پیش حاج حسین عالیزاد به فکر تاسیسش افتاد. او که قبلا یک شرکت موفق دیگر؛ یعنی شوکوپارس را هم تاسیس کرده بود، این‌بار تصمیم گرفت آبمیوه بی‌دردسر بدهد به دست مردم. به‌این‌ترتیب اولین آبمیوه کنسانتره در شکل‌وشمایل امروزی، با یک اسم ترکی جالب به بازار ایران وارد شد. مردم هم با استقبال از آن، کاری کردند که بعدتر برندهای دیگر هم وارد عرصه تولید آبمیوه شوند.
جالب اینکه سن ایچ با وجود اینکه اولین بوده و احتمالا پرفروش‌ترین هم هست، هیچ‌وقت در حوزه تبلیغات عقب‌نشینی نکرد و همین سال گذشته با انتخاب یکی از گران‌ترین بازیگران سینمای ایران؛ یعنی نوید محمدزاده به عنوان سفیر تبلیغاتی خودش، خودی نشان داد. حضور نوید محمدزاده در تبلیغات تلویزیونی سن ایچ آنقدر سروصدا کرد که شایعه‌های زیادی هم در مورد میزان دستمزد او درست شد. خلاصه سن ایچ در تمام این سال‌ها نشان داده که اصلا «راضی» بشو نیست و همیشه سهم بیشتری از بازار می‌خواهد.
*** ساندیس، بیشتر از یک آبمیوه
اگرچه سن ایچ شکل مدرن آبمیوه صنعتی را راه انداخت، اما اینکه بگوییم این برند اولین تولیدکننده آبمیوه صنعتی بوده، حتما ظلم به پاکدیس محسوب می‌شود که تولیدکننده محصول خاطره‌انگیز ساندیس است؛ محصولی که آن هم تا سال‌ها به‌جای کلمه آبمیوه پاکتی یک‌نفره استفاده می‌شد و خوراک بچه‌مدرسه‌ای‌ها و آدم‌های تشنه و گرسنه عصرهای تابستان بود، اما ساندیس آنقدر در نقش خودش؛ یعنی آبمیوه‌های پاکتی انعطاف‌پذیر فرو رفت که انگار از قافله آبمیوه‌های مدرن و صنعتی جا ماند. البته پاکدیس هنوز هم در زمینه تولید آبمیوه فعال است، اما دیگر یکه‌تازی نمی‌کند.
*** دستی در همه خوراکی‌ها
شیرین‌عسل هم به عنوان یکی از برندهای قدیمی تولید آبمیوه شناخته می‌شود؛ برندی که در سال‌های گذشته سعی کرده تقریبا دستی در تولید تمام خوراکی‌های سوپرمارکتی داشته باشد و به حوزه شیرینی و شکلات قانع نبوده است. آبمیوه‌های شیرین‌عسل هم مثل خیلی از تولیدات دیگرش طرفداران خاص خودش را دارد، اما به نظر می‌رسد این شرکت به نوآوری بیشتری در زمینه آبمیوه‌هایش نیاز دارد یا حداقل تبلیغات گسترده‌تر، کاری که برندهای تازه از راه رسیده، اما اسم و رسم‌دار دیگر انجام داده‌اند.
*** جدید اما سرشناس
شرکت زرین‌جام مارینا که با اسم تجاری سان استار وارد عرصه تولید آبمیوه شده، ۱۰ سال بیشتر از شروع کارش نمی‌گذرد، اما تبلیغات زیاد و متفاوت و حجم بالای تولید که باعث شد محصولات آن در همه مغازه‌ها دیده شود، کاری کرد که سان استار به‌سرعت به یکی از سوپراستارهای تولید آبمیوه تبدیل شود. این شرکت در همان سال‌های اولیه ورودش به میدان رقابت برای تولید آبمیوه صنعتی، یک ابتکار هم به خرج داد که کمک زیادی به دیده شدن برندش کرد و آن استفاده از بطری‌های شفاف به‌جای پاکت‌های تتراپک برای آبمیوه‌هایش بود؛ کاری که باعث شد محصولات سان استار در یخچال و طبقات سوپرمارکت‌ها بیشتر به چشم بیاید.
*** متفاوت، خوشمزه و جنجالی
تا مدت زیادی برای ما ایرانی‌های طبقه متوسط که به محصولات خارجی دسترسی نداشتیم، آبمیوه همان کنسانتره‌های معمولی بود که اول با اسم ساندیس و بعد سن ایچ می‌شناختیم، به همین دلیل هم ورود آبمیوه‌ای که داخلش پالپ میوه وجود داشت و در قوطی فلزی فروخته می‌شد همه‌مان را هیجان‌زده کرد.
رانی به دلیل داشتن تکه‌های میوه، تجربه متفاوتی از خوردن آبمیوه را به ما داد و شکل‌وشمایل متفاوت و قیمت بالاترش هم آن را تا مدت‌ها در دسته آبمیوه‌های لوکس قرار می‌داد. مدتی هم یکسری حاشیه برای رانی به وجود آمد. اینکه خارجی است و وابسته به عربستان سعودی محسوب می‌شود، باعث شد که بعضی از جریان‌ها به فروش آن در ایران اعتراض کنند، اما کمی بعد اعلام شد که رانی با سرمایه‌گذاری طرف قطری و عربستانی در ایران تولید می‌شود و حتی قوطی‌های آلومینیومی آن را هم کارخانه‌ای در شهرک صنعتی کاوه تولید می‌کند.
رژیمی‌های شادلی
برند شادلی هم از جمله برندهای جدیدالورود به بازی تولید آبمیوه است که توانسته بخشی از بار این بازار را روی دوش بگیرد و سهم خوبی را به خودش اختصاص دهد؛ مخصوصا وقتی که شادلی شروع به تولید محصولات بدون شکر و رژیمی کرد و بعد هم ادعا کرد که دسته‌ای از محصولاتش مواد نگهدارنده ندارند، بیشتر هم به چشم آمد.
گازها در آبمیوه‌ها
بعد از رانی، این آبمیوه‌های گازدار بودند که توانستند توجه مشتری‌های ایرانی را جلب کنند و طرح جدیدی را در زمینه آبمیوه راه بیندازند. البته در این مورد اول پای برندهای خارجی آبمیوه گازدار مثل هوفنبرگ به ایران باز شد و بعد تولیدات وطنی همین برند و بقیه برندهای داخلی، به سوپرمارکت‌ها آمدند. حالا طوری شده که موقع خرید آبمیوه، انگار که در حال خرید دوغ باشید، باید حواستان را در مورد گازدار و بی‌گاز بودن آنها جمع کنید.
