دوران رمضان و جلال و برادران محبی
روزنامه هفت صبح، آرش خوشخو | شما یادتان نمی‌آید اما در دهه ۶۰ قهرمان ملی ایران وزنه‌برداری به نام رمضانعلی تیموری بود. وزنه‌بردار اهل بابلسر که رکوردهای مجموع فوق سنگین را تا بالای ۴۰۰ کیلو ارتقا داد و سه بار قهرمان آسیا شد.
محبوبیتش شگفت‌انگیز بود و همه منتظر فرصتی بودند که به مسابقات جهانی و المپیک برود و پوزه سنگین وزن‌های روسی و بلغاری را به خاک بمالد اما وقتی در یک تورنمنت بینالمللی آزمایش دوپینگش مثبت شد همه افسانه فرو ریخت.
همان زمان کیهان ورزشی مطلبی علیه او منتشر کرد که موجب شد هنریک تمرز گزارش‌نویس وزنه‌برداری این مجله با حمله طرفداران تیموری مرگ را به چشم ببیند! تیموری در سال ۱۳۸۸ بر اثر بیماری قلبی درگذشت.
بی‌آنکه کسی روزهای اوج او را در یاد داشته باشد. در دهه ۶۰ مجید ترکان ستاره ورزش ایران بود. ۴۸ کیلویی ساروی که همه را می‌برد اما این یوردانف بدبدن بلغار او را شکست می‌داد.
برای ما ترکان یک اعجوبه بود. یک بار قهرمان جهان شد و ۴ بار قهرمان آسیا و اگر یوردانف نبود رکوردهای ابراهیم جوادی را نیز زیر و زبر می‌کرد. در دهه ۶۰ ستاره ورزش ایران جلال شاهسون بود. والیبالیست بلند بالای تیم پاس تهران که می‌گفتند .
در هر شش پست مهارت‌های کامل داشت. اما این اعجوبه والیبال ما که تماشاگران را در ورزشگاه افراسیابی و هفتم تیر به سر شوق می‌آورد فرصتی برای حضور بینالمللی به دست نیاورد و همان سال‌ها به آلمان مهاجرت کرد.
در دهه ۶۰ ستاره ما علی پاکیزه جم بود. وزنه‌بردار ۷۵ کیلویی با استایلی چشم نواز. او ستاره جوان وزنه برداری ما در دهه ۵۰ بود که تا قهرمانی آسیا پیش رفت اما در دهه ۶۰ دوبار اوج گرفت و حتی به رکوردهای جهانی هم حمله می‌برد اما حضور یک در میان وزنه‌برداری ایران در مسابقات بینالمللی نسخه او را هم پیچید.
در دهه ۶۰ چشم امید ما مجید احتشام‌زاده بود و رقابت‌هایش با نعمت عالمیان و فواد کاسب! بی‌آنکه شانسی برای نفس کشیدن میان غول‌های پینگ‌پنگ آسیا داشته باشند اما در تهران و ایران ما شیفته رقابت‌های این سه نفر بودیم.
در دهه ۶۰ ما نگران بازی‌های برادران محبی بودیم. دو کشتی‌گیر کرمانشاهی. محمد‌حسین محبی که سبک‌تر بود یک نقره جهانی در کارنامه‌اش داشت اما محمد حسن محبی دستش به مدال نمی‌رسید تا اینکه بالاخره در سال ۱۳۶۹ محمد‌حسن محبی تا فینال قهرمانی جهان پیش رفت و نقره گرفت.
خوشحال از مدالش بودیم. قهرمان مسابقات آمریکایی بود. وقتی سرود آمریکا شروع به پخش شد محمد‌حسن محبی در روی سکو شعار داد و از آن پایین آمد و مدالش را فیلا پس گرفت و محرومش کردند. این دو نفر به تعداد موهای سر طلای آسیا داشتند اما از شانس بدشان در بهترین دوران فعالیتشان ایران دو تا المپیک و دوتا مسابقات جهانی را تحریم کرد.
یعنی چهارد وره. در دهه ۶۰ ما علی زنگی آبادی را در دوچرخه سواری داشتیم و خدایی و درفشی فر را در تنیس و دو سه تا کشتی گیر دیگر. دهه ۶۰ اوضاع این طوری بود.
*** شرح عکس: تیم والیبال پاس در سال ۱۳۶۲، شاهسون نفر دوم از راست
