درباره مجلس دهم که چهارشنبه به‌کار خود خاتمه داد
روزنامه هفت صبح، مصطفی‌آرانی | این قابی است از روز آغازین مجلس دهم. ۸ خرداد ۱۳۹۵٫ روزگار متفاوتی داشتیم آن روزها. اصلاح‌طلبان خوشحال بودند از اینکه گام دومشان به ثمر نشسته و بعد از ۱۶سال دوباره توانستند ۳۰نفر تهران را با لیستی اصلاح‌طلبانه پر کنند و اصولگرایان اگرچه در روزنامه‌ها می‌گفتند اصولگرایان در مجلس اکثریت هستند اما می‌دانستند که بخش مهمی از این اکثریت طرفداران علی لاریجانی هستند که به وقتش به نفع اعتدالگرایان رای خواهند داد که آن روزها در ائتلافی وثیق با اصلاح‌طلبان بودند.
این ائتلاف را مردی برقرار کرده بود که در میانه این قاب دیده می‌شود. اکبر هاشمی رفسنجانی. رئیس وقت مجمع تشخیص مصلحت نظام که در تمام سال‌های بعد از ارتحال امام در ذهن سیاسیون و تحلیل روزنامه‌‌نگاران نفر دوم نظام بود. نفر دوم اما آن سال درگذشت. در میانه یک پاییز و زمستان سیاه. وقتی قطار زائران مشهد در سمنان تصادف کرد و چند روز قبل از آنکه پلاسکو در قلب تهران، روی سر آتش‌نشان‌ها و شاید همه ساکنان تهران خراب شود.
در کنار هاشمی، روحانی ایستاده است. در این قاب شاید اضطراب دور دوم را داشت ولی هنوز دلخوش بود به برجام و کنترل تورمی که کارنامه خوبی برای او ساخته بود. زمستان که شد و هاشمی که رفت، حس بی‌پناهی کرد ولی در اردیبهشت در یک دوقطبی تند توانست با ۲۳میلیون رای پیروز انتخابات شود ولی روزگارش از همان وقت تیره شد و کم کم ستاره بختش افول کرد تا جایی که حالا اصولگرایان کنایه می‌زنند که محبوبیتش زیر ۱۰درصد است.
و آن طرف علی لاریجانی ایستاده است. دراین قاب در آستانه آغاز سومین دوره ریاست بر مجلس. هرچند که عارف یکی دوباری تلاش کرد جای او را بگیرد ولی همه می‌دانستند که نه عارف در حد آن صندلی است و نه لاریجانی کسی است که پایین بنشیند. حالا اما اصولگرایان کاری کردند که او حتی از قم، کاندیدای مجلس نشود و به قول خودش ترجیح بدهد که باقی عمر را در دانشگاه بگذراند (که البته چنین چیزی بعید است).
حال و روز این آدم‌ها اگر عوض شد؛ انتظار ندارید حال و روز مجلس دهم عوض شود؟ مجلسی که با فراکسیون امید آغاز شد اما قابی که از آن فراکسیون ماند، عارفی بود که نمی‌توانست و در کنار روحانی مقصر شماره دو در ناامیدی بدنه اجتماعی اصلاح‌طلبان شد. مجلسی که حالا هنوز تمام نشده دو نماینده آن به اتهام اقتصادی باید ۵ سالی به زندان بروند (عزیزی و احمدی) و یک نماینده آن به خاطر اظهارنظر سیاسی ۲۱ ماه (صادقی).
مجلسی که در سابقه‌اش تصویب قانون‌هایی مثل مجازات اعدام هست ولی نه آنقدر که بتوانیم از آن راضی باشیم. با این حال، هر چه بود و هر چه نبود، مجلس دهم هم مثل این قاب از روز افتتاحیه‌اش رفت جایی از تاریخ و حالا یک هفته دیگر، باید همین قاب را البته با آدم‌های جدید و با سرنوشت‌های جدید از افتتاحیه مجلس یازدهم ببینیم.
