درباره تصمیم ضربتی اسکوچیچ و دلهر‌ه‌های قرمزها
روزنامه هفت صبح | یک: تبعات جشن قهرمانی استقلال تیم‌ملی را تا مرز افتادن در چاه دوقطبی استقلال و پرسپولیس پیش برد. سختگیری اسکوچیچ برای عدم حضور ملی‌پوشان استقلال در بازی آخر و گذاشتن سهمیه و این حرف‌ها آن هم در حالیکه اصلا برنامه تدارکاتی تیم ملی به شکل واضح مشخص نشده است از آن حرکات شگفت‌انگیز بود. متوجه هستیم که اسکوچیچ از لغو بازی تدارکاتی ایران در کانادا خشمگین است و به شکل منطقی می‌خواهد این سیگنال را به همگان از جمله بازیکن‌ها مخابره کند که تیم ملی تدارکات خودرا سختگیرانه پیگیری خواهد کرد.
کادر تیم ملی دیر به یاد این افتاده‌اند که جام جهانی رقابتی است که درآن کسی شوخی ندارد. دیر یادشان افتاده که در بازی اول مقابل انگلیس احتمالا یک فشار سنگین وغیرعادی با پرس شدید را از همان دقایق اول باید تحمل کنند. حالا متوجه شده‌اند که باید کمی سخت بگیرند. اما این سختگیری را از نقطه نه چندان مناسبی شروع کردند. خط خوردن ۵ بازیکن استقلال و دعوت شتابزده از ۵ بازیکن جانشین ایده مناسبی نبود.
طبیعتا این ۵ بازیکن می‌خواستند در جشن تیمشان شرکت کنند و مربی تیم هم این حق را دارد که در روز مسابقه تیمش به آنها بازی دهد. به این بازیکن‌ها حقوق داده می‌شود که در زمین بدوند و بازی کنند. تا اینجایش حق با استقلالی‌هاست اما اینکه رفتن به خانه پس از جشن(یعنی واقعا پس از چنین جشنی رفته‌اند خانه‌هایشان و خوابیده‌اند؟زهی خیال باطل!) نافرمانی محسوب می‌شده است ناشی از همان فضای سهلگیرانه‌ای است که بر تیم ملی سایه افکنده.
ماجرا ازآنجا خطرناک می‌شد که کریم باقری، وحید هاشمیان و حمید استیلی به عنوان نفرات مهم تیم‌ملی همه پرسپولیسی هستند و واکنش سختگیرانه اسکوچیچ می‌رفت تا به اسم این چهره‌های پرسپولیسی ثبت شود. خوشبختانه دیروز با کدخدامنشی و یک پوزش فرمالیته ماجرا حل شد تا ۵ استقلالی به تیم ملی بازگردند. به‌خصوص امیرحسین حسین‌زاده که به نظرم می‌تواند در جام جهانی چهره کند.
دو: فشار کانال‌های طرفداری پرسپولیس روی عوض شدن حمید مطهری دستیار گل محمدی، تیم پزشکان و داوود فنایی است. این کانال‌ها با درآوردن آمارهایی معتقدند که تیم هدایت پرسپولیس امسال بی‌جهت جلسات متعددی از تمرینات را لغو کرد. به‌هرحال مطمئنا تیم هدایت پرسپولیس این فصل کارنامه روشنی نداشت. طرفداران هم طبیعتا خواستار یک گروه منظم‌تر و شکیل‌تر هستند.
آنها به این درجه از درک فوتبال دست یافته‌اند که بفهمند در موفقیت‌های یک تیم همان قدر که کیفیت بازیکن‌ها مهم است، دیسیپلین و نقشه راه ارائه شده از تیم سرمربیگری نیز تاثیرگذار و حساس است. حتی لیست بازیکن‌های تازه وارد پرسپولیس نیز آنها را راضی نکرده است. پورعلی گنجی که مدت‌ها مصدوم بوده و کسی کیفیت بازی‌اش در یکی دو سال گذشته را چک نکرده است، بیرانوند با روحیه‌ای متزلزل‌تر از قبل به پرسپولیس می‌آید، سروش رفیعی بازیکن خوبی است اما می‌شود با صراحت لقب اوور ریتد را به او اطلاق کرد.
سجاد شهباززاده هم کارنامه خوبی نداشته. از همه عجیب‌تر عوض کردن رامین رضایی و آوردن دانیال اسماعیلی‌فر است. اسماعیلی‌فر در کارهای هجومی خوب است اما در دفاع کند و متزلزل و فاقد جنگندگی است و یکی از عوامل زمینگیر شدن سپاهان در آسیا و خوردن پنج گل از الدحیل محسوب می‌شود.
از دست دادن رامین رضائیان اشتباه بزرگی است. باز هم از همان دست اشتباهاتی که طرفداران پرسپولیس با صراحت متوجه آن هستند اما تیم هدایت پرسپولیس با مجموعه‌ای از دلمشغولی‌های نامفهوم بر انجام این اشتباه تاکید دارند. نگران تیم ملی هستیم. نگران آمادگی ذهنی و فنی و بدنی‌شان. یک جای کار اشتباه است. این ترکیب ترکیب برنده نیست.
