درباره آسترازنکا، شیده لالمی، صادق زیباکلام و...
روزنامه هفت صبح | یک: دیروز از جناب دکتر پیام طبرسی پرسیدند که واکسن دُز سوم را چه واکسنی زده است. دکتر طبرسی عضو گروه تحقیقات و اجرایی دو واکسن برکت و سایکوژن بوده و رئیس بخش عفونی بیمارستان مسیح دانشوری است و یک‌سال پیش در کنار دکتر صالحی و خانم دکتر محرز به‌عنوان پیشقراولان تولید واکسن ایرانی مورد ستایش و توجه افکار عمومی قرار داشتند.
و خب اینجا می‌گوید دُز سوم را آسترازنکا زده است. پاسخش غافلگیر‌کننده است اما خودش ادامه می‌دهد چون موقع تزریق دُز سوم مجوز برای واکسن برکت و سایکوژن صادر نشده بوده و او به ناچار آسترازنکا زده است. خب، صداقت جناب دکتر قابل تحسین است و تا حدی هم دور‌اندیشانه اما به‌عنوان بانی دو نوع واکسن ایرانی بهتر بود ایشان در زدن دُز سوم، واکسن ایرانی را انتخاب می‌کردند حتی اگر مجبور بودند کمی صبر کنند. مسئله اعتماد به یک برند است. اتفاق خوبی نبود جناب دکتر. اتفاق خوبی نبود.
دو: این روزها سالگرد درگذشت شیده لالمی یکی از بهترین روزنامه‌نگارانی است که من در دوران کاری‌ام دیده‌ام. یک روزنامه‌نگار بالفطره و با‌تسلط. از دست دادن او در محفل روزنامه‌نگاری ایران مطمئنا اتفاق ناخوشایندی بوده است. رحمت خدا بر او که در اوج بلوغ حرفه‌ای‌اش تصمیم گرفت از این دنیا دل بکند.
سه: انجمن منتقدان تئاتر به‌عنوان سخنران مهمان از صادق زیباکلام دعوت کرده بودند. خب ارتباط زیباکلام با تئاتر چیست را نمی‌دانیم، هرچند در چنین مجالسی گاه می‌شود ریسک کرد و با ورود یک چهره خارج از دایره حرفه‌ای، حال‌و‌هوای مجلس را عوض کرد. یادم است چند سال قبل هم انجمن منتقدان تئاتر برای بزرگداشت ناصر ملک‌مطیعی سنگ‌تمام گذاشته بود و خب نسبت استاد ملک‌مطیعی با تئاتر خیلی نزدیک نبود. به هرحال این‌که یک انجمن در هر دوره جشن خود یک غافلگیری برای شما کنار می‌گذارد خودش می‌تواند جزو جذابیت‌های این مراسم باشد.
چهار: دیروز در صفحه سینمایی چند تا اشتباه داشتیم که اینجا تصحیحش می‌کنم. در پرونده چهل برنده سیمرغ تاریخ جشنواره فجر در جشنواره بیست‌و‌چهارم و ضمن مرور فیلم‌های مدعی، فیلم عصرجمعه را به خانم مونا زندگی نسبت داده‌ایم که خب درستش مونا زندی است. در جشنواره هفتم هم اسم فیلم گراند سینما به اشتباه گران سینما خورده است. در سال ۱۳۷۱ هم در فیلم نیاز شهره لرستانی بازی داشته و نه شهره سلطانی. ببخشید دیگر. ولی قبول کنید پرونده خواندنی‌ای بود.
