فاطمه گودرزی
دوست دارم نقش منفی بازی کنم، اما معمولا من را برای نقش منفی انتخاب نمی‌کنند و این‌هم از دست من خارج است. اتفاقا برای اینکه تنوعی در کار داشته باشم و توانایی‌های خود را در ارائه نقش منفی هم محک بزنم، بسیار علاقه‌مندم که در پرونده کاری خود ایفاگر نقش‌های متفاوت‌تری باشم. در همه جای دنیا سعی می‌کنند، به کسانی که چهره معصوم و مظلوم دارند، نقش‌هایی بدهند که ذهن مخاطب را گمراه کند. یعنی دختر مظلومی را می‌بینیم که کارهای خشونت‌بار می‌کند و کمپلکس‌های روانی بدیعی را در مخاطب ایجاد می‌کند. این مسائل از نکته‌های عمیق فیلمسازی است که در ایران خیلی به آن پرداخته نمی‌شود.صبا/ 24 آبان
هوشنگ گلمکانی
نکاتی درباره فیلم شنیده‌ام که خودم به آن نکات فکر نکرده بودم. چرا که آثار هنری بیش از هر چیز به ناخودآگاه سازنده مرتبط است و هر فیلمی که خودآگاه به نظر برسد مصنوعی می‌شود. به برخی فیلم‌های اروپای شرقی مانند آثار کیشلوفسکی در فیلم به‌طور مستقیم اشاره می‌شود. من همیشه فیلم‌های اروپایی خلوت و کم‌دیالوگ را دوست داشتم و به شکل خودآگاه و ناخودآگاه تأثیر این فیلم‌ها در «آهو» به‌چشم می‌خورد. از نوجوانی دوست داشتم فیلمی با این حال و هوا بسازم و سکانسی که پروانه از جلوی یک مراسم عروسی رد می‌شود، سکانسی است که در همان نوجوانی رویای ساخت آن را در سر داشتم. باشگاه فیلم تهران/21 آبان
لیلی عاج
ژاله صامتی بازیگر درجه یکی است؛ در خیلی از سکانس‌های «سرهنگ ثریا» جلوی دوربین گریه نمی‌کرد؛ مثل سکانسی که پشت فنس‌ها می‌گوید: امیرعلی بیا دیگر طاقت ندارم. خانم صامتی پشت دوربین گریه می‌کرد و ما اکثرا صبر می‌کردیم حالش خوب شود و به سراغ پلان بعدی برویم. او کنترل‌شده بازی می‌کرد و همراه و با‌تمرکز بود. نمونه بارزی از بازیگری که تمام جهان را پشت در می‌گذاشت و سر صحنه می‌آمد. ژاله فهم درست و دقیقی از ماجرا داشت و من فقط می‌گفتم چه فهم و تخیلی از فضا دارم و باقی‌اش تجربه و تمرکز و بازی درخشان او‌ست. با خودم می‌گفتم قطعا سیمرغ به او تعلق می‌گیرد. ایرنا/ 24 آبان
پردیس احمدیه
وقتی می‌خواهند من را صدا کنند ساحل می‌گویند که این هم خوب است و هم بد. اینکه تا این حد عمیق کاراکتر ساحل و «پوست شیر» به‌یادماندنی شده خوب است، اما اینکه احساسی نسبت به نقش‌های دیگر هم وجود دارد و آدم با خود فکر می‌کند که نکند آن فیلم‌ها را به خاطر ندارند. در هر صورت این اتفاق رخ داده و شاید حتی خیلی‌ها من را با کاراکتر ساحل شناختند… مگر من چه کسی هستم که بخواهم در فیلم آقای مهرجویی، آقای داوودنژاد یا دیگر عزیزان بازی کنم، به جز شانس، نگاه خدا، خوشبختی و تواضع آن آدم‌ها که با ما همکاری می‌کنند و می‌شویم جزوی از تاریخ آن‌ها. فیلم‌نیوز/ 22 آیان
بهمن هاشمی
کار هنر بازنشستگی ندارد. در گویندگی تا زمانی که صدایت در بیاید باید حرف بزنی، در بازیگری و اجرا هم همین‌طور است؛ ضمن اینکه ماهم مطابق با سن‌مان پیش می‌رویم. ما مثل فوتبالیست‌ها هستیم که بعد از مدتی بازی، مربی می‌شویم و بعد از مربیگری مدیر باشگاه و سپس رئیس فدراسیون. الان صداوسیما از قدیمی‌ها به میل خودشان استفاده می‌کند، هر کسی هم که نیست طبیعتاً خودش نمی‌خواهد البته تغییر سلیقه‌ها هم مطرح است. به هر حال کار هنری سلیقه کارگردان، مدیر گروه و تهیه‌کننده است. الان هم سلیقه به این شکل است. به نظرم هنرمندان دوست دارند فعالیت داشته باشند ولی به هر حال سلیقه‌ها هم مطرح است. ایسنا/24 آبان
اخبار مرتبط
