جنجال بیدلیل برسر عوض کردن نام خیابان شجریان
روزنامه هفت صبح | سه سال قبل انتخاباتی در شورای شهر انجام شده. گروهی که گرایشاتشان تقریبا مثل هم است وارد شورای شهر شدهاند و حالا طبیعی است که برخی سلایق خود را در شهر اعمال کنند؛ البته در محدوده قانون و قوانین حاکمیتی. یکی از این موارد نامگذاری خیابانها بوده است؛ ایده اسم گذاشتن خیابانها به نام شاعرانی که خب بیشترشان مذهبی محسوب نمیشدند.
اما شاعران و نویسندههای خوبی بودند و در چارچوب قوانین حاکمیتی کتابهایشان منتشر میشده و میشود. نهادهای نظارتی بخشی از این اسمگذاریها را رد کردند؛ مثلا اسم خیابانی به نام شجریان وتو شد تا اینکه شجریان فوت کرد و خیابانی به اسمش گذاشته شد. یا اسم خیابانی به نام مصدق که میدانیم در اواخر نهضت نفت با طیف مذهبیون مبارز زاویه آشکاری پیدا کرده بود، اما بههرحال برای ملی شدن نفت و مبارزه با خانواده پهلوی تلاش فراوانی کرد.
چهارشنبه گروهی نهچندان پرتعداد به مصوبه شورای شهر در مورد نامگذاری خیابان فلامک در شهرک غرب به اسم مرحوم شجریان اعتراض کردند و شجریان را خائن نامیدند و اسم خیابانش را به دانشمند هستهای، شهید فخریزاده تغییر دادند. درواقع به همان شیوه مالوف پرخسارت، دوقطبی بیدلیلی ایجاد کردند که واکنشهای غیرلازمی در افکار عمومی به همراه داشت.
از آن نوع دوقطبیها که شکاف اجتماعی را مدام تشدید و تعمیق میکند و حریف خارجیمان با لذت به تماشای آن نشسته است. چرا باید شهید دانشمند فخریزاده در مقابل نام مرحوم شجریان قرار گیرد؟ میدانیم که طبیعتا اسم شجریان یا مصدق روی خیابان، موردعلاقه طیفهایی نیست، اما این بازی دموکراسی است. شاید شورای شهر بعدی نقطهنظر متفاوتی داشته باشد.
اینگونه خطونشان کشیدن برای مصوبات یک شورای شهر قانونی تنشزاست. طبیعتا همه حق اعتراض دارند، اما اینکه اعلام کنید اجازه نمیدهیم این اسم روی خیابان باشد کمی ورای اعتراض محسوب میشود. میدانم بازی دموکراسی پدیدهای است که شاید بیشتر با فرهنگ اروپا و غرب مانوس باشد، اما در ایران آن را با شرایط خاص و برخی محدودیتها قبول کردهایم.
این تکه از مطلب عصر ایران را هم ضمیمه کنیم تا دوستان معترض نگاه از روبهرو را هم بشنوند و بخوانند: بههرحال جایگاه هر کسی در تاریخ و در گذر زمان روشن خواهد شد و جایگاه رفیع شجریان در فرهنگ و هنر این مرز و بوم قابل انکار نیست.یک یادآوری هم خالی از لطف نیست؛ استاد شجریان محبوب دل بسیاری از ایرانیان است و این محبوبیت بسیار قبلتر و بیشتر از اندازه اسم یک خیابان است، اگر خیابانی در تهران مزین به اسم استاد شجریان شده باشد، قطعا افتخاری برای شهر تهران است.
اسم کوچه و خیابان با یک بخشنامه یا دستور عوضشدنی است، ولی سالهاست استاد شجریان در قلب ایرانیهاست، حتی شاید شهید فخریزاده و شهید احمدی روشن هم به او گوش دادهاند.
از این دوستان که در مراسم تغییر اسم تابلوی استاد شجریان شرکت کردهاند دعوت میکنم آلبوم «شب، سکوت، کویر» یا «بیداد» استاد را گوش دهند، قطعا آرامش بیشتری خواهند یافت. پس همانطور که محسن هاشمی در برنامه جهانآرا با ترکیبی از طنز و مطایبه گفت به آن تن بدهید. صبر کنید تا انتخابات شورای شهر دوره آینده! یک کم مانده است.