توپ دلار در زمین بغداد و پکن و سئول
روزنامه هفت صبح، کمال بردبار | بگذارید این گزارش را بدون قید و بندهای ژورنالیستی ارائه بدهم. هرچقدر سه‌شنبه با تداوم خبرهای بد کرونایی همراه بود و رکوردهای عجیب و غریب از ابتلا و مرگ، در دومین عرصه دغدغه‌های ما ایرانی‌ها یعنی دلار اتفاقات نسبتا خوشایندی افتاد. دلار از ۲۶ هزار و چهارصد تا ۲۱ هزار و پانصد عقب‌نشینی کرد. یعنی چیزی حدود ۵ هزار تومان! تقریبا ۱۸ درصد!
یک نوسان غریب و شگفت‌انگیز طی چند ساعت و خب می‌شد ناله‌های گروه‌هایی را شنید که از این کاهش ناگهانی متضرر شده بودند و دست افشانی گروه‌های دیگر. البته تا آخر وقت اداری دیروز این رقم دوباره تا ۲۲ هزار و دویست بالا رفت. سکه هم از سقف ۱۱ میلیون و پانصد تا ۱۰میلیون و دویست فروکش کرده است.
چرا ؟ خب برخی می‌گویند دلیلش پایان اولتیماتوم بانک مرکزی به صادرکنندگان برای ریختن دلارهایشان به بازار بوده است.خب صادرکننده‌هایی هستند که از این الزام بانک مرکزی و فروش دلارهای نازنینشان به دلار نیمایی ناراضی هستند(طفلی‌ها) از طرفی برخی دیگر دلارهایشان را در همان کشورهای همسایه به کالاهای دیگری تبدیل می‌کنند (مثلا گوشی موبایل ) و با شیوه‌های خاصی آنها را به داخل کشور برمی‌‌گردانند.
رقم این دلارهای مبهم صادراتی چیزی در حدود ۲۷ میلیارد دلار است که بخشی ازآنها هم اگر دوباره به بازار وارد شود شوک سنگینی به بازار وارد خواهد آمد. به هرحال سرتان را درد نیاورم مانور و تهدید و اولتیماتوم بانک مرکزی موجب کاهش ناگهانی دلار شد. اما یک فرضیه دیگر هم هست. این‌که سفر ظریف به بغداد و ورود نخست وزیر عراق به تهران به عنوان مهم‌ترین شریک اقتصادی ایران معضل دلارهای محبوس در عراق را حل کرده است.
دیروز ربیعی سخنگوی دولت هم اشاره کرد که پیگیری‌های بانک مرکزی برای آزاد سازی دلارهای محبوس شده در دو کشور خارجی به ثمر نشسته است. این دو کشور؟خب یکی احتمالا عراق است. دومی؟ چین؟ امکان دارد. روابط با چین در حال بهبود است. اصولگراها و کارگزاران و لیبرال‌ها همه به این نتیجه رسیده‌اند که این قرار‌داد می‌تواند بن بست اقتصادی مارا برطرف کند.
اما دو خطر در مورد چین وجود دارد. یکی برطرف شدن اختلافات آمریکا و چین که البته در آینده نزدیک غیرممکن است و دوم پالس‌هایی که سفیر چین ممکن است به پکن بفرستد. جناب سفیر در توئیتر بسیار فعال است و معمولا عقاید و ایده‌های مطرح شده در توئیتر فارسی زبان‌ها را با تمایلات افکار عمومی ایرانی یکی در نظر می‌گیرد و خب …
برگردیم به ماجرای حدس زدن کشور دوم. روسیه ؟چون ظریف از عراق راهی مسکو شد؟ بعید است. افغانستان؟ امکان دارد. هند؟ با توجه به سردی روابط و بیرون گذاشتن هند از دو پروژه اقتصادی در منطقه چابهار و پارس‌جنوبی آن هم طی یک هفته بعید است هندی‌ها پالس مثبتی به ایران بفرستند. کره جنوبی؟ همان هفت میلیارد دلار معروف؟
بگذارید همین جا برایتان بگویم که از قرار دولت کره‌جنوبی طلبکار هم شده ودیروز سفیر ایران رااحضار کرده‌اند به وزارت امور خارجه کره جنوبی و به ایشان عتاب کرده‌اند که به چه حقی گفته‌اید شکایت از ضبط دلارهای ایرانی را به محاکم بین‌المللی خواهید برد. آن طور که خبرگزاری کره‌جنوبی گزارش داده سفیر ایران عقب‌نشینی کرده و گفته‌اند اشتباه شده است و بیایید دوست باشیم و این حرف‌ها مواضع رسمی دولت ایران نیست!
این گزارش چنان مایه سرشکستگی بود که وزارت امور خارجه سریعا متوجه شد و عصر دیروز کل گزارش را حاصل دسیسه خبرگزاری کره‌ای خوانده است و یک جور اطمینان که سفیر مربوطه عقب‌نشینی نکرده است ! البته این جور مواقع معمولا حق با منبع محلی است و ما با عرض معذرت از دستگاه دیپلماسی این نگرانی را داریم که سفیر محترم ایران به جای پافشاری بر حقوق ایران عقب‌نشینی کرده باشند. میدواریم این نگرانی برطرف بشود چون کره‌جنوبی حق این گونه همدستی با آمریکا علیه ایران را ندارد. همانطور که رئیس‌جمهور هم برآن پافشاری کرد.
