بررسی شش خودروی کلاسیک و پرطرفدار در ایران
روزنامه هفت صبح، گروه خودرو| پرونده درباره کلاسیکهای ایرانی است. خودروهایی که انگار از تونل تاریخ آمدهاند و طرفداران خاص خود را دارند. به اصطلاح کلاسیکبازان سبک و روش خود را دارند و این خودروهای باارزش و قیمتی را به خوبی میشناسند. دنبال فرمان چنان و دنده اتومات و اینها نیستند، ظاهر جذاب خودرو، دلشان را برده است. خیلیها کلکسیون خودروهای قدیمی را دارند که گاهی در یک نمایشگاه خودرو از آن رونمایی میکنند. در این پرونده شش خودروی کلاسیک باارزش که در ایران هستند را بررسی میکنیم.
یک: فولکس واگن گلف نسل اول / ۶۰ تا۹۰ میلیون تومان
نسل اول گلف، خودرو ارزشمند و خاص شرکت خودروسازی فولکس واگن است. این خودرو طی همکاری فولکس واگن و شرکت اتویونیون ساخته شد. فولکس در طراحی این خودرو از آرایش موتور و دیفرانسیل جلو استفاده کرد و هندلینگ کم نظری را در آن بهره گرفت. جیورجتو جیوجارو ایتالیایی با هنرمندی تمام اتاق و بدنه این خودرو را طراحی کرد.گلف نسل اول، اتومبیل تولیدی گروه فولکس واگن در دهه ۷۰ است.
هدف از تولید این خودرو هدف بسیار والایی بود چراکه برای جانشینی فولکس بیتل آمده بود، درست ماه مه ۱۹۷۴ میلادی بود که نسل اول گلف به بازار آمد، نام گلف برگرفته شده از جریان اقیانوسی گلف استریم است و خود نشان دادن اهمیت این اتومبیل برای کمپانی vw است، به دور از تعصب هم که قضاوت کنیم هنوز هم با اینکه چند دهه از تولید نسل ۱ گذشته است و در حال حاضر علاقهمندان به این مدل فولکس واگن، نسل هفتم آن را سوار هستند واقعا نسل اول گلف جایگاه ویژه خود را داراست و زمانی که در گونهای سالم و تمیز آن را میبینیم ناخودآگاه این سرمان است که به سمت آن کج میشود.
این خودرو در کلاس خودرو کامپکت قرار گرفته و طراحی آن خودروهای موتور جلو-محور جلو بوده طول آن در حالت طبیعی ۳٬۷۰۵ میلیمتر (۱۴۵٫۹ اینچ) و عرض آن در حالت طبیعی ۱٬۶۱۰ میلیمتر (۶۳٫۴ اینچ) است. سیستم جعبهدنده آن ۳ دنده به دو صورت خودکار و دستی است. گلف از نظر فنی هم به همان اندازه تأثیرگذار بود زیرا این هاچبک کامپکت پیشرانههای تخت هواخنک بیتل را کنار گذاشته و بهجای آن در طول دوران عمر خود صرفاً از موتورهای چهار سیلندر خطی آبخنک استفاده میکرد.
موتورهای بنزینی شامل نمونههایی از ۱.۱ لیتری تا ۱.۸ لیتری (در آخرین نسخههای GTI) و موتورهای دیزلی با حجمهای ۱.۵ و ۱.۶ لیتری ارائه میشدند. رنج قدرت گلف نیز از ۵۰ اسب بخار در موتور بنزینی ۱.۱ لیتری آغاز میشد و به ۱۱۰ اسب بخار در مدل GTI سالهای ۱۹۸۲ و ۱۹۸۳ میرسید. کسانی که از این هم قدرت بیشتری میخواستند میتوانستند از ABT نسخه توربوشارژ گلف GTI را با ۱۸۳ اسب بخار قدرت درخواست کنند.
دو: پونتیاک جی تی او / مدل ۱۹۶۸ / قیمت _
کوپه دوست داشتنی زیتونی پس از گذشت بیش از نیم قرن از عمر آن همچنان عشق به خودروهای کلاسیک را در ماشین بازان زنده میکند. این خودرو خاص با دیفرانسیل عقب از موتور پونتیاک با حجم ۷.۵ لیتری و ۸ سیلندر تخت ساخته شده است. پونتیاک جی تی او کلاسیک میتواند ۳۹۰ اسب بخار قدرت تولید کند. این خودرو به قدری خاص و قدرتمند است که میتوان آن را با کوپههای مدرن قابل قیاس دانست.
نام GTO یکی از برترین تریمهای تولیدی برای مدل لومان (Le Mans) پونتیاک بود که به دلیل گردآوری ترکیبی از ویژگیهای برتر از جمله لوکسگرایی به تعریف دهه ۶۰ آمریکاییها، توانمندی فنی و لذت سواری بسیار زیاد به یکی از جاودانهترین نامهای خودرویی زاده این دهه از صنعت خودروسازی آمریکا بدل شد. آنچه در ادامه میخوانید آشنایی با اولین سری تولیدی از نسل دوم پونتیاک GTO مدل ۱۹۶۸ میلادی از نوع کوپه کانورتیبل (سقف تاه شو) است که طی فرایندی بسیار وقتگیر و هزینه بردار در ایران مورد بازسازی کامل قرار گرفته است.
پس از آن که نام GTO به عنوان تریم رده بالا از سوی پونتیاک برای مدل لومان بین سالهای ۱۹۶۴ تا ۱۹۶۷ انتخاب شد، محبوبیت این تریم به نسل بعدی لومان نیز انتقال یافت. نسل دوم پونتیاک GTO از سال ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۲ بر خط تولید قرار گرفت تا همچنان بالاترین رده تولیدی سری لومان را تشکیل دهد. نسل دوم همچنان بر پلتفرم معروف A جنرال موتورز سوار شد اما اینبار کمی از طراحی قوطی کبریتی خود خارج و به سبک طراحی قوطی نوشابهای روی آورد که شامل خطوط و زوایای نرمتر و کشیدهتر بود.
پیشرانههای ارائه شده برای نسل دوم GTO تنها شامل دو نمونه ۱۶ سوپاپ V8 به ترتیب به حجمهای ۴۰۰ اینچ مکعب (۶٫۶ لیتر) و ۴۵۵ اینچ مکعب (۷٫۵ لیتر) میشد. پیشرانه به کار رفته در GTO مدل ۱۹۶۸ نمونه ۴۰۰ اینچ مکعبی بود که در قدرتمندترین تریم ممکن (تریم H.O.) قادر به تولید ۳۶۰ اسب بخار و ۶۰۰ نیوتنمتر گشتاور بود. اگرچه در آن دوران پیشرانههای قدرتمندتر ۴۲۵ و ۴۵۰ اسب بخاری در خودروهای عضلانی چون چارجر و شول عرضه میشد اما GTO با تکیه بر همین پیشرانه یکی از کوپههای تیز و بز دهه ۶۰ میلادی بود.
سه: مرسدس بنز/ مدل ۱۹۷۷S / از ۱۷۰ تا ۴۰۰ میلیون تومان
به نظر میرسد ایرانیها از دیرباز علاقه شدیدی به خودروهای بینظیر بنز داشتهاند به طوری که خیابانهای ایران همچنان شاهد نسخه مدرن و کلاسیک این خودروهاست و پیرهای این کمپانی با قدرت در کنار خودروهای مدرن حرکت میکنند. مرسدس بنز S امکاناتی از قبیل چراغ پارک، کولر و بخاری صندلیهای چرم دارد و موتور ۲۸۰۰ سی سی ۶ سیلندری آن سواری راحتی به راننده میدهد. مرسدس بنز یکی از خودروهای بینظیر این غول خودروسازی است که علاوه بر آلمان در ونزوئلا نیز تولید شد.
این خودرو از خودروهای لوکس خانواده اشرافی در دهه ۵۰ بود. در اواخر سالهای دهه ۵۰ دیگر پونتونها به پایان راه رسیده بودند و مرسدسبنز مجبور بود برای اینکه از قافله لوکسهایی همچون رولزرویس، بنتلی، کادیلاک، لینکلن و… عقب نماند، یک اس کلاس جدید رو کند. از اینرو در سال ۱۹۵۹ اولین S کلاس جدید با سبک و سیاق طراحی موسوم به Fintal در خلال نمایشگاه فرانکفورت رونمایی شد. خودرویی که یک اثر هنری از طراح معروف آن دوران مرسدسبنز آقای فردریک گایگر بود.
مدل سدان این خودرو در ۲ نوع معمولی و کشیده که با کد W112 شناخته میشود تا سال ۱۹۶۸ به تولید رسید. همچنین مدل کوپه نیز که به عقیده نگارنده یکی از دوستداشتنیترین و زیباترین مرسدسبنزهاست از سال ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۱ در خط تولید قرار داشت. مدل ۲۸۰ SE 3.5 با پیشرانه ۸ سیلندر خورجینی در سال ۱۹۷۱ میتوانست ۲۰۰ اسببخار نیرو تولید کند. از سال ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۱ تنها ۱۲۳۲ دستگاه از این ورژن به تولید رسید. از اینرو قیمت نمونههای کمکارکرد و سالماش حالا حتی به فراتر از ۳۰۰ هزار دلار هم میرسد.
البته از ورژن W112 که لوکستر و کشیدهتر بود نیز با کد ۳۰۰ SE کابریوله تنها ۷۰۸ دستگاه ساخته شد که خودروهای بسیار ارزشمندی هستند. خوشبختانه از این خودرو به تعداد زیادی وارد کشور شده است و هنوز هم میتوان قطعات یدکیاش را در ایران پیدا کرد. هر چند اگر قصد بازسازی این خودرو را دارید، بهتر است با یکی از کارشناسان این حوزه مشورت کنید زیرا قرار است یک مرسدسبنز کلاس S را بازسازی کنید. کاری که بیشباهت به دوختن یک کتوشلوار شیک بر تن یک مدل معروف جهان مد نیست.
چهار: شورولت ایمپالا / مدل ۱۹۶۴ / ۲۷۰ تا ۴۰۰ میلیون تومان
ایمپالا (Impala/نوعی آهو چابک آفریقایی) در میان خودروهای آمریکایی موجود در بازار ایران، یکی از برترین و محترمترین نامها است. شهرت و احترامی که ایمپالا در بازار ایران به دست آورده است از تناسبات زیبای طراحی نسلهای متعدد، قیمت منطقی و حس سواری کشتی مانند آن نشات میگیرد. با توجه به آزادی بازار واردات خودرو ایران در سالهای پیش از ۱۳۵۷، بسیاری از نمونههای مختلف ایمپالا به کشور راه یافتند که بیشتر آنها را نمونههای نسل پنجم (۱۹۷۱-۱۹۷۶) و نسل ششم (۱۹۷۷-۱۹۸۵) تشکیل میدهند.
از بدو ورود به بازار، ایمپالا با به کارگیری شش چراغ دایرهای در عقب، امضای انحصاری خود را به جهان معرفی کرد. استفاده از چراغهای دایرهای در دوران وینتج دهههای ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ در بسیاری از محصولات جنرال موتورز از جمله شورولت کوروت، شورولت کوُروِر (Corvair) و بسیاری از مدلهای دیگر شورولت بسیار رایج بود. در نتیجه جای تعجب نداشت که شورولت با عبور از طراحی متمایز و مشهور نسل دوم ایمپالا، برای نسل سوم دوباره از طراحی شش چراغ گرد در عقب استفاده کند.
جلوپنجره شبکهای عرضی تمام کروم پلهدار و چهار چراغ دایرهای به همراه سپر کرومی بسیار بزرگ، چهره مدل ۱۹۶۴ را تکمیل میکند. نمای جانبی مدل ۱۹۶۴، در عین سادگی المانهای جذابی چون گلگیر نیم برش عقب، شیب ملایم شیشه جلو و شیب تند شیشه عقب والبته تریم کرومی تزئیناتی سرتاسر بدنه در کنار تایرهای دور سفید و قالپاقهای وینتج، سادگی بیش از حد را از نمای جانبی این خودرو دور میکند. بیشتر ایمپالاهای موجود در بازار ایران از نمونههای کنم آپشن و تریم پایه هستند که جز در نمونههای فراوانتر نسل پنجم و ششم از پیشرانههای V8 (معمولا ۳۵۰ و ۴۰۰ اینچ مکعبی ۵٫۷ و ۶٫۶ لیتری) بهره نمیگیرند.
با این وجود نمونههای نادرتر نسل سوم ایمپالا، نظیر نمونه مورد بررسی، با وجود تجهیز به پایینترین رده آپشنی، همچنان کاراکتر و ابهت مخصوصا به خود را به همراه دارند که در میان سایر نمونههای فراوانتر ایمپالا در کشور، از پرستیژ و شخصیت سواری منحصر به فردی برخوردار هستند و هنوز هم در بازار کلاسیکهای آمریکایی محدود بازار ایران، سطح احترام و جایگاه ویژهای را به خود اختصاص دادهاند تا در بین جامعه کلاسیک بازهای ایرانی تصویر متعصب منحصر به خود را بازتاب دهند.
پنج: کادیلاک سویل / قیمت از ۱۵۰ تا ۴۰۰ میلیون تومان
یکی از ماشینهای آمریکایی موجود در ایران است که توسط بیل میچل مهندس افسانهای ساخته شده و در مدلهای کوپه و استیشن در بازار موجود است. کادیلاک از ماشینهای قدیمی خارجی در ایران بوده که ۸ سیلندر است و به کمک یک جعبه دنده سه سرعته توانست جزو خاصترین اتومبیلهای کلاسیک قرار بگیرد. البته علاقهمندان به ماشینهای کلاسیک در ایران این موضوع را میدانند که قیمت خاصی برای ماشینهای خاص وجود ندارد و بر حسب اساس آپشنهای نصب شده بر روی ماشین و قابلیتهای موجود قیمت تعیین میشود.
کادیلاک سویل خودرویی آمریکایی که در سال ۱۳۵۶ وارد کشور شد و سپس در داخل مونتاژ گردید و از جمله سدانهای لوکس آن دوران به شمار میآمد. کادیلاک سویل با تجهیز شدن به سیستم تهویه Climate Control راننده را قادر میسازد تا به وسیله تنظیم آن بر روی درجه حرارت دلخواه هوای داخل اتاق را به طور ثابت بر روی یک دما نگه داشته که این سیستم به صورت خودکار در هنگام بالا رفتن درجه حرارت از کولر اتومبیل بهره گرفته تا دما را کاهش دهد و در صورت پایین آمدن درجه حرارت بخاری فعال شده و پس از تنظیم شدن دما بر روی نقطه موردنظر هر دو آنها خاموش خواهند شد.
یک آیینه به همراه دو چراغ عمودی در کنار آفتابگیر سمت شاگرد تعبیه شده که میتوان نور آن را هم کم یا زیاد کرد همچنین بر روی دو ستون عقب در کابین این خودرو چراغ مطالعه انفرادی برای سرنشینان عقب در نظر گرفته شده که قابلیت چرخش دارند.به منظور نمایان شدن مکان قفل بر روی در خودرو هنگام تماس دست با دستگیره چراغ کوچکی در بالای جای قفل روشن خواهد شد که البته این امر همراه با روشن شدن چراغهای داخل کابین خودرو همراه بوده و بعد از گذشت ۱۵ ثانیه خاموش میشود.برخورداری از شیشههای منعکسکننده نور خورشید (soft ray) در همه شیشههای کادیلاک سویل از دیگر ویژگیهای خاص این خودرو است.
شش: BMW مدل ۲۰۰۲ / قیمت ۵۵۰ میلیون تومان
دیگر گرانترین ماشین کلاسیک ایران ب.ا.م مدل ۲۰۰۲ است که این برند از ماشین همیشه مورد توجه علاقهمندان به خودروهای سواری کلاسیک و اسپرت بوده و روز به روز بر طرفداران آنها افزوده میشود.موتور بهترین ماشینهای کلاسیک ایران از جمله بی ام دبلیو در حدود ۲۰ اسب بخار است که صفر تا صد آن نیز زیر ۱۰ ثانیه است. این مدل از خودروی کلاسیک نایاب در ایران برای شرکت در مسابقات طراحی شده است و با نصب آپشنهایی قدرت موتور آن به ۲۷۵ اسب بخار توربو رسیده و میتواند تا ۲۱۰ کیلومتر در ساعت سرعت داشته باشد. ویژگیهای ناب سبب شده این ماشین جزو بهترین ماشینهای کلاسیک ایران قرار بگیرد.
دو چراغ گرد در جلو، جلوپنجره عرضی (در نسخه ۱۹۷۴ از جنس پلاستیک) و البته طراحی بارز عمودی جلوپنچره در بخش میانی که سنت دیرینه ب.ا.م برای نشان دادن قدمت زبان طراحیاش بود. نمای انتهایی با چراغهای مستطیل شکل عرضی که از دیدگاه بسیاری از افراد در مقایسه با چراغهای گرد سه بخشی مدل پایینتر، تناسب کمتری با اجزای بدنه دارد اما باید تاکید کرد که به خوبی با هندسه کلی بدنه خودرو جور درمیآید.
نمای جانبی این کوپه دوست داشتنی نیز یک قوطی کبریت کاملاً قرینه با رعایت کامل تقارن و تناسبات هندسی در نیمه جلو و عقب است که با زههای کرومی سرتاسری و البته ریمهای آلیاژی اسپرت کوچک سایز تکمیل میشود. ب.ا.م ۲۰۰۲ یکی از محبوبترین کوپههای برند باواریایی در بازار داخلی ایران است که این روزها در بازه قیمتهای مختلفی ارزشگذاری میشود. با این وجود بیشتر کوپههای آلمانی مستقل از توان فنی، در بازار ایران محبوب واقع میشوند و توان فنی برای علاقهمندان آنها اهمیت چندانی ندارد و در عوض تلاش میکنند تا بر فرمانپذیری خوب و سواری لذتبخش آنها تمرکز کنند.
بین سالهای ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۵، در مجموع تعداد ۳۳۹ هزار دستگاه بامو ۲۰۰۲ به تولید رسید (نزدیک به ۳۸ هزار و ۷۰۰ دستگاه از نسخه دو در کوپه برای مدل ۱۹۷۴) که رقم تولید بسیار خیرهکنندهای است. با واردات آزادانه این خودرو در دوران پهلوی به کشور، ۲۰۰۲ یکی از جمعوجورترین و محبوبترین محصولات کلاسیک بامو در ایران به شمار میآید که همانند E21 سری ۳ در مرکز توجه علاقهمندان این برند قرار دارد.