بازیگران محبوبی که شهرت و ثروت دارند اما ستاره نشدند
روزنامه هفت صبح | اگر سینمای‌ایران را به عمارتی چند طبقه تشبیه کنیم با راهروها و راه پله‌ها، ستاره‌ها در طبقه اول هستند. با اعتبار و دستمزدهای کلان و محبوبیت. فقط ساکنین طبقه دوم سینمای ایران می‌دانند که رفتن به طبقه اول چقد سخت است. وقتی تن بدهی به آداب تن آسایانه طبقه دوم دیگر عادت می‌کنی و ورود به طبقه اول پس از مدتی غیرممکن می‌شود. بازیگرانی که مشهورند و محبوب اما کارنامه‌شان تناسبی با شهرتشان ندارد. چیزی که کم دارند اعتباربه اندازه کافی است. این‌جا می‌خواهیم از ساکنین قدیمی طبقه دوم یاد کنیم و نکته جالب در تحلیل ماجرا این‌جاست که ستاره‌های ثابت و قدیمی این طبقه عموما از تلویزیون شروع کرده‌اند.
سحر قریشی: زن ۳۴ساله سینمای ایران در طول دهه ۹۰ در ۵۶ فیلم بازی کرده است و سه سریال. او یکی از جنجالی‌ترین بازیگران سینمای ماست و حضورش در افتتاحیه‌ها و ایونت‌ها به شکل قابل توجهی به حضور بیشتر مخاطبان و بازتاب‌های گسترده‌تر رسانه‌ای می‌انجامد. آراسته در این محافل پای می‌گذارد و حواسش به دوربین‌ها و طرفدارانش هست. چهره‌اش در بسیاری از خبرگزاری‌های معتبر به عنوان یک عنصر تبلیغاتی لوازم آرایشی و بهداشتی همیشه حضور دارد.
تقریبا هر یکی دو ماه با رسانه‌های اینترنتی مصاحبه‌ها‌ی تصویری انجام می‌دهد و از شوخی و سربه سر گذاشتن با مجری‌ها استقبال می‌کند. مردمی است و خونگرم با علاقه‌مندانش. از گفتن حرف‌های تند در مورد همبازیانش ابایی ندارد. ماجراهای مهرورزانه‌اش با ستاره‌های موسیقی و فوتبال با استقبال رو به رو می‌شوند. درآمدش احتمالا بسیار خوب باید باشد و به قولی درحال حاضر مهم‌ترین چهره طبقه دوم است. آیا شانسی برای حضور در طبقه اول بازیگران سینما دارد؟ و کار با فیلمسازان معتبر؟ در کوتاه مدت بعید است.
اتفاقا به نظر می‌رسد هرچه بیشتر از آن تک تجربه‌هایش در کار با سینماگران معتبر هم دورتر شده است. (مثلا بازی در فیلم‌های نیکی‌کریمی و رضا کریمی) چند فیلم آخرش را دیدم و به نظرم در برخورد با نقش‌هایش به اندازه کافی وسواس به خرج نمی‌دهد. با هسته واقعی بازیگری برخورد نکرده است. در ایفای نقش‌هایش (در هر تک فیلم ) هیجان زده و شتابزده است. در همین تکخال شبنم قلی‌خانی از او بازی بهتری ارائه می‌دهد.
شاید قریشی به نقش خود به عنوان چهره محبوب در فضای مجازی و یک عنصر تبلیغاتی و دریافت پول‌های ساده خو گرفته است. اما به نظر می‌رسد وقتش است که با این حرفه عمیق‌تر و سختگیرانه‌تر برخورد کند. شاید به یک استاد و یک راهنمای دلسوز احتیاج داشته باشد و شاید هم مدتی کم کاری و حضور دوباره در کلاس‌های بازیگری.
لیلا اوتادی: بازیگر ۳۸ساله تهرانی در دهه نود کم کارتر از سحر قریشی بود. در ۲۱ فیلم سینمایی، ۵ تله فیلم، سه سریال نمایش خانگی، ۵ سریال تلویزیونی. کارنامه‌اش کلا چه در سینما و چه در سریال‌ها اعتبار بیشتری نسبت به قریشی دارد اما به اندازه او در جلب توجه رسانه‌ها و شرکت‌های تبلیغاتی موفق نبوده است.
او در دهه هشتاد سینما را خوب شروع کرد اما جنجال‌های فیلم پایان‌نامه و سپس غوطه خوردن خودخواسته‌اش در جنجال‌های مربوط به دستمزدهای نجومی‌اش او را از سطح اول سینمای ایران دور ساخت. او در میان ساکنین طبقه دوم رقیب اصلی سحر قریشی محسوب می‌شود و این امکان را هنوز هم دارد که به طبقه اول اسباب کشی کند. او باید در انتخاب‌هایش دقت کند و خودش را از وسوسه درآمد بیشتر و لندکروز مشکی یا سفید رها کند. اگر می‌خواهد به طبقه اول بیاید باید برند خودش را احیا کند.
لیندا کیانی: بازیگر ۴۰ ساله آبادانی‌الاصل تا نیمه دهه نود یک بازیگر همیشگی سریال‌های تلویزیونی بود و در آثار کارگردانان معتبری مثل سیروس مقدم و حمید نعمت‌الله و مهدی کرم‌پور ظاهر شده بود. از میانه دهه نود به سینما کوچ کرد وطی ۵ سال در ۱۶ فیلم بازی کرد. او به‌خصوص در آثار موسسه اوج و حوزه هنری نقش‌های متنوعی را قبول کرد که هیچکدام نقش‌های پررنگی نبودند.
مثل ماجرای نیمروز، منصور و یا دیدن این فیلم جرم است. در کمدی‌های موفقی چون چشم و گوش بسته و اکسیدان هم بازی کرده است. آیا او می‌تواند به طبقه اول صعود کند؟ آیا می‌تواند برند خودش را بازسازی کند؟ او یکی از بی‌حاشیه‌ترین بازیگران سینمای ماست که به نظر می‌رسد با یک سختگیری ویژه همه جانبه هم نسبت به خودش و هم انتخاب‌هایش این شانس را دارد که نقش مهمی به دست بیاورد.
الهام حمیدی: نمی‌توانیم علت کم کاری و انزوای الهام حمیدی را درک کنیم. بازیگر ۴۴ ساله سینمای ایران در دهه هشتاد همه چیز را برای تبدیل شدن به یک ستاره سطح اول در اختیار داشت. بازی در سریال‌های پرطرفدار (زیرتیغ، مختارنامه، شهریار، شوق پرواز و…)و یک نقش دلنشین و کلیدی در فیلم خیلی دور خیلی نزدیک. اما در دهه نود او کاملا به حاشیه رفت. مشغول به رفت و آمدهای خانوادگی به مزون‌ها و ایونت‌ها و افتتاحیه‌ها وترسیم چهره‌ای مجلل از خودش. می‌تواند به طبقه اول صعود کند؟ احتمالش هست. او بازیگر توانایی است و باید صبر کنیم ببینیم نقشش در فیلم جدید مسعود کیمیایی یعنی خائن‌کشی چطور از آب در می‌آید.
بهنوش بختیاری: بازیگر ۴۶ ساله در دهه نود در ۳۰ فیلم و ۱۳ سریال تلویزیونی بازی کرده است و در این کارنامه رنگارنگ و در حالیکه همه می‌گویند بازیگر درجه یکی است و توانایی‌های بسیار خوبی در این عرصه دارد فقط به یک فیلم متفاوت و معتبر بر می‌خوریم و آن هم فیلم من از سهیل بیرقی است که بختیاری برای آن نامزد سیمرغ نقش دوم هم شد و البته نقش‌هایش در ماجان و آستیگمات.
بختیاری اما به نظر می‌رسد دیگر جاه‌طلبی در عرصه بازیگری ندارد و لذت پول درآوردن و افزودن بر ثروت بر پایه محبوبیتش در فضای مجازی و حضور در فیلم‌ها و تیزرهای تبلیغاتی او را از دنیای بازیگری کاملا دور ساخته است. او از آن دسته بازیگرانی است که هر لحظه می‌تواند خودش را اثبات کند اما بعید است چنین همتی داشته باشد. در نگاه به فعالیت‌هایش در این چند سال گذشته کاملا مشخص است که جهت گیری‌اش بر به دست آوردن درآمد‌های هرچه بیشتر و بیشتر بوده است.
لیلا بلوکات: بازیگر ۴۰ساله‌ای که به سلیقه خوبش در لباس مشهور است. در دهه نود خیلی پرکار نبوده است. از آن دسته بازیگرانی است که بیشتر دلبسته فعالیت‌های اجتماعی دیگر است تا بازیگری. به‌خصوص که در میانه دهه نود یک دوره فترت و کم کاری را پشت سر گذاشت اما در دو سه سال اخیر به‌خصوص درسریال‌های تلویزیونی دوباره فعال شده است. او در مجموع در۱۰ فیلم و ۹ سریال در طی دهه نود ظاهر شده است. آیا او امکان ورود به طبقه اول و یا لااقل خروج از طبقه دوم را دارد؟ شانسش کم نیست. بسته به این است که بازیگری و نفس بازیگری چقدر برایش اهمیت داشته باشد.
نیوشا ضیغمی: بازیگر ۴۱ ساله برخلاف اسامی بالا کارنامه تلویزیونی بسیار لاغری دارد و از دل سینما چهره شده است. در دهه هشتاد در فیلم‌های محمد علی سجادی و فریدون جیرانی و محمد حسین لطیفی و مهرشاد کارخانی ظاهر شد اما در حالیکه برخی او را یک مهناز افشار جدید می‌دانستند نتوانست به لحاظ هنر بازیگری جلب توجه کند و سپس در دهه نود از فهرست بازیگران مورد توجه کارگردانان مطرح خط خورد و به یکی از ساکنین همیشگی طبقه دوم بدل شد.
حاشیه‌های دنیای بازیگری او را از هسته اصلی این هنر دور ساخت. بازیگر فیلم‌های تجاری که در دو سه هفته فیلمبرداری می‌شوند و دستمزدهای نه چندان کلان. به جایش او رادر افتتاحیه‌ها و ایونت‌ها و دورهمی‌های بازیگران سینما بیشتر می‌دیدیم. آیا می‌تواند به طبقه اول برگردد؟ نمی‌دانیم. او استعدادش را دارد اما اراده و وسواسش را بعید می‌دانیم.
