بازخوانی کارنامه بازیگری پژمان جمشیدی
روزنامه هفت صبح، احمد رنجبر | این نخستینبار نیست که کارنامه پژمان جمشیدی در عرصه بازیگری را مرور میکنیم. از زمانی که این فوتبالیست به سمت بازیگری آمد، عملکردش زیر ذرهبین هفت صبح قرار داشته است.
مناسبت بازخوانی عملکرد دوباره جمشیدی، طرح یک پرسش عجیب در نشست خبری فیلم «خط فرضی» است؛ سوالی که حکم به ناکامی او در دوران فوتبال و حالا بازیگری میدهد! در این مدت، خیلیها با ادله این فرض را رد کردند و توضیح دادند چرا جمشیدی هم فوتبالیست خوبی بوده و هم بازیگر خوبی است. این گزارش کارنامه بازیگری او را با شرح جزئیات دربر میگیرد.
*** سریالهای تلویزیونی
۱۷ تئاتر، ۲۰ فیلم سینمایی، ۹ سریال و یک فیلم ویدئویی حاصل کار پژمان جمشیدی در ۹ سال اخیر است. او یک تجربه کوتاه در سریال «ساختمان پزشکان» هم دارد، اما آغاز رسمی فعالیت حرفهایاش به سریال «پژمان» برمیگردد؛ سریالی که بازی جمشیدی یک شگفتی تمامعیار تعبیر شد. سروش صحت بر اساس فیلمنامه پیمان قاسمخانی این سریال را ساخت و با فوتبالیستی به نام پژمان جمشیدی شوخی کرد.
کمی بعد جمشیدی را در نقش جدیدی دیدیم. او در سریال «سالهای ابری» مهدی کرمپور نقش جوانی به نام مهران را بازی میکرد که آرام بود و مرموز! شمایل کلی او هیچ ربطی به «پژمان» نداشت و اینجا بود که مخاطب گسترده تلویزیون با وجهی دیگر از بازیگری جمشیدی آشنا شدند. جمشیدی بعدها در سریال «نفس» نقشی کوتاه و جدی بازی کرد، اما در سریال کمدی «دیوار به دیوار ۱و ۲» نقش اصلی داشت و جنس بازیاش متفاوت از پژمان بود.
جمشیدی سال پیش در سریال کمدی «زیرخاکی» جلیل سامان، کاراکتر فریبرز باغبیشه را بازی کرد؛ مردی ساده که ناخواسته در موقعیت یک مرد انقلابی قرار میگیرد! او لحظهلحظه حالتهای فریبرز را طوری شکل داده که یادمان میرود با بازیگر مواجهیم! او این روزها مشغول بازی در فصل دوم این سریال است.
*** سریالهای خانگی
جمشیدی پیش از بازی در«پژمان» در تلهفیلم خانگی «شرف خانواده فاضل» بازی کرد. او تسلط کامل بر ریزهکاریهای شخصیت داشت و حالات درونیاش را بهخوبی منتقل میکرد. «خوب، بد، جلف رادیواکتیو» اولین سریال خانگی این بازیگر محسوب میشود. او نقش پژمان، فوتبالیستی که وارد دنیای بازیگری شده است را بازی میکند.
یک جوان ساده و خوشقلب که مدام گرفتار اتفاقات بد میشود. جمشیدی در این سریال عامل اصلی ایجاد خنده است. لحن گفتار، واکنشهای متضاد، برونریزی، خویشتنداری و توانایی در انتقال حسهای گوناگون امتیاز اصلی بازی جمشیدی است. این بازیگر حالا آنقدر پخته و صاحب تجربه شده که میداند هر دیالوگ را چطور بیان کند و چگونه با میمیک صورت از مخاطب خنده بگیرد.
*** فیلمهای کمدی
سال ۹۳ جمشیدی سینما را با کمدی «آتشبس ۲» شروع کرد. او در فیلم تهمینه میلانی نقشی کوتاه بازی کرد، اما نه خود فیلم قابل دفاع است و نه بازی بازیگران. درعوض یک سال بعد «۵۰ کیلو آلبالو» مانی حقیقی و «خوب، بد، جلف» پیمان قاسمخانی تبدیل به اتفاقی ویژه در کارنامه جمشیدی شدند. «لونهزنبور» دیگر فیلم کمدی او محسوب میشود که رگههایی از کارهای پیشین را دارد.
اما در نهایت متفاوت از دیگر نقشها میشود. بازی جمشیدی در«تگزاس ۱» سختپسندها را راضی نکرد، اما «تگزاس ۲» تبدیل به یکی از فیلمها و بازیهای موفق جمشیدی شد. جمشیدی در «ما همه با هم هستیم» کمال تبریزی هم بار دیگر کمدی را تجربه کرد. فیلم ناکام بود، اما بازی جمشیدی به دل نشست و اندک لبخندهای فیلم حاصل بازی اوست.
*** فیلمهای جدی
به موازات فیلمهای کمدی، جمشیدی سعی کرده فیلمهای جدی هم بازی کند. او ابتدا در فیلمهای «آذر» حضور یافت؛ نقش کوتاه بود، اما برای محک تواناییاش آزمونی جدی به حساب میآید. مهمترین اتفاق کارنامه جمشیدی در بخش فیلمهای جدی، بازی در «سوءتفاهم» احمدرضا معتمدی است که حتی برای آن نامزد سیمرغ شد.
جمشیدی کمی بعد تواناییاش را در «هزارتو» امیرحسین ترابی به رخ کشید. «ایده اصلی» و «جهان با من برقص» هرچند فضایی سرخوش دارند، اما جزو آثار جدی محسوب میشوند. «دوزیست» که سال پیش در جشنواره فجر به نمایش درآمد، فرصت دیگری بود تا جمشیدی توانش را به رخ بکشد. جمشیدی سال پیش در فیلم «خط فرضی» بازی کرد. «مجوز خروج» دیگر تجربه جدی جمشیدی به حساب میآید.
*** تئاترها
جمشیدی با انگیزهای بالا به سمت بازیگری آمد. او میدانست برای پیشرفت در این حرفه باید خود را روی صحنه تئاتر به چالش بکشد. جمشیدی سال ۹۲ اولین حضور خود در این عرصه را تجربه کرد و یک سال بعد جمشیدی فعالیت تئاتریاش را گستردهتر کرد.
جمشیدی سال ۹۴ دوبار، سال ۹۵ ششبار، سال ۹۶ دوبار و سال ۹۸ دوبار روی صحنه رفت. بازی جمشیدی بارها مورد تمجید قرار گرفته است و از او به عنوان یک استعداد تئاتری یاد شده. جمشیدی از رهاورد تئاتر برای تقویت بازیگریاش مقابل دوربین بهره برده است.