کاربر گرامی

برای استفاده از محتوای اختصاصی و ویدئو ها باید در وب سایت هفت صبح ثبت نام نمایید

با ثبت نام و خرید اشتراک به نسخه PDF روزنامه، مطالب و ویدئو‌های اختصاصی و تمامی امکانات دسترسی خواهید داشت.

کدخبر: ۳۴۳۴۲۳
تاریخ خبر:

اگر‌ یک ‌کمدین ‌‌نتواند، چه‌کسی می‌تواند‌ آقای روحانی

روزنامه هفت صبح، سیامک رحمانی | اول که گفتند شو اینترنتی مجید صالحی به خاطر صحبت‌های اکبر عبدی با مشکل پخش مواجه شده، فکر کردم از این ادعاهایی است که مدتی بعد تکذیب می‌شود. یا مثل خیلی وقت‌ها برنامه‌شان نرسیده و با این شایعات دارند برای خودشان بازارگرمی می‌کنند. اما وقتی که از زمان پخش قسمت بعدی برنامه مدتی گذشت، متوجه شدیم قضیه جدی است.

ظاهرا به دولت و آقای روحانی یا نزدیکان‌شان برخورده و بابت شوخی‌های عبدی با برنامه سرشاخ شده‌اند. البته خبرهای بعدی حاکی از این بود که ظاهرا «ساترا» یا سازمان تنظیم مقررات صوت و تصویر فراگیر صداوسیما مانع از پخش ادامه این برنامه شده. اگرچه دست بالا همچنان با کسانی است که می‌گویند تندی نسبت به روحانی کار را به اینجا کشانده.

باید اعتراف کنم که بعد از انتشار و شنیدن این خبر، رفتم دوباره صحبت‌های عبدی را گوش کردم. متوجه نشدم بخش توهین‌آمیز آن کجاست و چه چیزی گفته که اینقدر برخورنده بوده. جز جایی که درباره راستگویی رئیس‌جمهوری حرف می‌زند که آن هم حرف نشنیده‌ای نیست و حسن روحانی هم مثل خیلی از مسئولان و رئیس‌جمهورها همیشه با انتقاداتی مواجه بوده که اخیرا هم بابت صحبت‌های بعضا پرسش‌برانگیز، این انتقادات بیشتر شده.

اینجا می‌خواهم درباره واکنش تند به این برنامه دو سه نکته ذکر کنم، با تاکید بر این نکته که نه بیننده ثابت شو مجید صالحی هستم، نه آن را برنامه چندان موفقی می‌دانم و نه نسبتی با سازندگان برنامه دارم. قصد دفاع از صحبت‌های عبدی را هم ندارم، اما…

* یک: امیدوارم این برخوردها از طرف خود آقای روحانی نباشد و باز هم اطرافیان ایشان بدون اطلاع‌ رئیس‌جمهور تندروی کرده باشند. امیدوارم آقای روحانی پس از خبردار شدن از ماجرا رسما بگویند که چنین فشاری از طرف ایشان صحت ندارد و اشتباه شده. آقای روحانی! شما هم مثل هر رئیس‌جمهوری با انبوهی از مشکلات و مخالفت‌ها روبه‌رو هستید و عجیب نیست.

ماه‌های اخیر مشکلات اقتصادی و بیماری کرونا باعث تشدید مصائب مردم هم شده و طبیعی است که انتقادات بیشتر هم بشود. شما هم که نعوذبالله معصوم و بدون مشکل نیستید. در این شرایط این‌که یک هنرمند از شما انتقاد کند چرا باید اینقدر سنگین باشد و تحمل نشود. آن هم اکبر عبدی که طناز است و همه زبان بعضا تند و گزنده‌اش را می‌شناسند.

اینجا را نمی‌خواهیم با آمریکا مقایسه کنیم که هنرمندان هر چه می‌خواهند درباره رئیس‌جمهور می‌گویند و حتی توهین می‌کنند و در برنامه‌ها و فیلم‌هایشان بی‌محابا به او می‌تازند. اما بخشی از رای و حمایت مردم از آقای روحانی این بوده که او را فردی باظرفیت دیده‌اند که می‌خواهد فشارها را کم کند؛ کسی که در شعارهایش با امنیتی بودن فضا مخالفت می‌کند و از آزادی‌ مردم برای ابراز نظر می‌گوید. حالا اگر اکبر عبدی شوخ‌طبع هم نتواند انتقاد کند، کی باید بتواند.

* دو: اکبر عبدی می‌گوید روحانی راست نمی‌گوید و کم‌کار است و جای هنرمندان را در تلویزیون اشغال کرده و زیاد دیده می‌شود( که در این مورد آخر پربیراه هم نمی‌گوید). اولش هم به شوخی می‌گوید بیماری‌های جدید از زمان آمدن روحانی باب شده. شاید صحبت درباره دروغ گفتن آقای روحانی جای شکایت هم داشته باشد.

البته که اگر دادگاه صالحی باشد، آوردن شاهد و مثال از طرف عبدی دشوار نخواهد بود. اما همه اینها هم باشد، امیدواریم شایعه باشد اما چرا رئیس‌جمهوری باید به خاطر یک برنامه سرگرم‌کننده و حرف‌های یک کمدین اینقدر بی‌تاب شود و تصمیم به تعطیلی یا توقف برنامه بگیرد. فشار و محدودیتی که البته معلوم نیست چقدر قانونی بوده و از کدام قاعده برای آن استفاده شده. ‌

اما باید به آقای روحانی متذکر شد که منتقدان صریح و بی‌رحم شما که کم نیستند. در همین دو ماه اخیر در مجلس تندترین حرف‌ها را علیه‌تان زده‌اند. قبل از آن هم بوده. کم هم نبوده. معلوم است که خیلی از اینها مصونیت آهنینی هم دارند و هر چه بگویند نمی‌شود جلویشان را گرفت. آنوقت در این وانفسا بند کردن به صحبت‌های یک کمدین چه پیامی دارد؟ جز این‌که رئیس دولت حساس و بی‌قرارند و طاقت از خود نشان نمی‌دهند. شاید اگر از دیگران چنین انتظاری برود، توقع ما از شما این نبوده و نیست آقای روحانی. شما قرار بود دیگران را به بردباری و باز کردن فضا دعوت کنید.

متاسفانه این ناشکیبایی فقط هم به مورد عبدی محدود نمی‌شود، اگرنه می‌شد زیر سبیلی ردش کرد. در هفته‌های اخیر اخباری هم منتشر می‌شود مبنی بر این که شهردار تهران در جلسات هیات دولت حاضر نمی‌شود و عده‌ای معتقدند که ماجرا از تبعات متوقف کردن پروژه ساختمان‌سازی در جماران است. واقعیت ماجرا هر چه باشد، این یکی هم امتیاز مثبتی برای روحانی محسوب نمی‌شود. رئیس‌جمهوری حتی اگر معتقد به درستی تصمیمات و فعالیت‌هایش باشد، می‌تواند سوء‌تفاهم‌ها را حل کند و کار را به بایکوت کردن شهردار تهران نکشد.

ما چقدر می‌توانیم دعا کنیم و امیدوار باشیم که اینها همه دور از چشم آقای روحانی و بدون تایید ایشان اتفاق افتاده است. که حتی باشد هم یعنی ایشان برای پرستیژ و محبوبیت‌شان کم می‌گذارند و حواس‌شان به آنچه دور و برشان می‌گذرد نیست. ما در کشور با این همه بحران و مسئله مواجهیم که شاید دولت اصلا امکان حل‌شان را نداشته باشد و دستش بسته باشد. اما این که مشکلات تازه‌ای خلق نشود، این که ظرفیت شنیدن انتقاد وجود داشته باشد و این که با مردم صداقت بیشتری به خرج داده شود، توقعات زیادی نیست. پس فرق آقای روحانی با رقبایشان چی قرار بود باشد؟

کدخبر: ۳۴۳۴۲۳
تاریخ خبر:
ارسال نظر